Η Ταϋλάνδη είναι μια εμπειρία βαθιά χωμένη απ'όλες της πλευρές στις απολαύσεις! Δεν είναι μόνο οι τιμές, είναι τα γλυκά, τα ρούχα, τα φαγητά, τα φαγητά τα δυτικά, ο κόσμος, η διασκέδαση, το τοπίο, τα χρώματα, είναι και τα ψώνια σαν ψώνια καθεαυτά. Δεν είναι οτι έχω κάποια προτίμηση στο θέμα, όμως στην Μπανκόκ, υπάρχουν μόνο δυο ειδών: Οι υπέθρειες αγορές και τα εμπορικά κέντρα. Δεν υπάρχει κατάστημα, η δρόμος με καταστήματα. Η αλήθεια είναι όμως, μεσ' το καλοκαίρι βολεύει να είσαι σε μια κλιματιζόμενη βιόσφαιρα, και σίγουρα αυτό είναι και το πρότυπο ζωή που αρχίζει να περνάει παντού. Παγοδρόμια στην έρημο, αυτοκίνητα με κλιματισμό, σπίτια με κλιματισμό, όλα σου φωνάζουν, οτι δεν θα χρειαστεί να ξαναβγείς εκτεθιμένος -τουλάχιστον χωρίς το σκάφανδρο- στην επιφάνεια του πλανήτη. Δεν το βλέπω απίθανο, σύντομα να φτάσουν αυτές οι σφαίρες τέτοια μεγέθη που να μην συνειδητοποιείες οτι είσαι μέσα σε ενα θερμοκήπιο. Ήδη είσαι σε ενα εμπορικό κέντρο, το οποίο στεγάζεται σε 6 κτήρια, και εσυ πηγαίνει απο το ένα στο άλλο σαν να αλλάζεις δωμάτιο!
Λέτε σύντομα φυσούνες όπως αυτές που μερικές φορές ενώνουν το αεροπλάνο με το αεροδρόμιο να σε συνοδεύουν μέχρι μεσα στο νερό ωστέ να μην γεμίζουν άμμο τα πόδια σου; Βολικό νομίζω θα ήταν.
