Παντού φρούτα λοιπόν, και επόμενος σταθμός -στην γωνία- μόλις βγήκαμε αφού έφαγα όλα αυτά τα μάνγκο-πρόντακτς φρούτα σε σακκουλάκια. Εντυπωσιακά χρώματα και σχήματα που θυμίζουν χρυσόψαρα όπως τα παίρνεις στο λούνα πάρκ (στο σακκουλάκι δηλαδή και στο νερό) με την διαφορά οτι εδω δεν επιπλέει ο νέμο, άλλα ενα κομμάτι καρπούζι, ή 10 ρόγες απο ενα εξωτικό σταφύλι.
Μιας και πιο πριν η ΣιαοΑν και ο Πανια δεν είχαν φάει, αναγκάστηκα να αποτελειώσω τα Μανκο-ειδή, οπότε τώρα επρέπε να αρνηθώ. Η ΣιαοΑν απο νωρίς είχε εκφράσει την επιθυμία της να μην τρώει μιας και όπως έλεγε πριν φύγει: "Στην κίνα, φοράω μακρυμάνικα και βαριά παλτά, οπότε δεν φαίνεται οτι παχαίνω, άσε που το φαγητό είναι απαίσιο, στην Ταϋλάνδη όμως όλα αυτά δεν ισχύουν". Αφού είδαμε 1-2 Malls (δεν είναι εύκολο να διακρίνεις που τελειώνει το ενα και αρχίζει το άλλο, μιας και πολλά απ'αυτά εκτείνονται σε περισσότερο απο ενα κτήρια, ενω τα γειτονικά συνήθως ενόνονται με αερογέφυρες) για βραδυνό πήγαμε σε ενα διάσημο εστιατόρειο που προτιμούν οι νέοι, ντόπιοι. Έξω απο την πόλη κανα δίωρο (εδω το δίωρο είναι μονάδα μέτρησης χρόνου, αφού η πόλη είναι τεράστια) πάνω σε μια λίμνη, με φοινικές, πολύ κόσμο και ζωντανή μουσική φάγαμε σαν άρχοντες, δεν πληρώσαμε -κλασσικά- σαν μουσαφίριδες και χωνέψαμε οτι οι διακοπες που θα ακολουθήσουν θα είναι μια αληθινή αποκάλυψη!
Μιας και όμως το σπίτι της Σιαοαν και του Πανια ήταν πολύ μακρία, οταν τελειώσαμε αποφασίσαν για εμας να πάμε όλοι μαζί να κοιμηθούμε στο πατρικό του Πάνγια.
Στην εξοχή.
