Και προς έκπληξη μου, σήμερα ήταν η γιορτή μου! Απίστευτο.
Σήμερα το πρόγραμμα είχε μια προγραμματισμένη συνέντευξη με την μεγαλύτερη εφημερίδα της Κίνας που ήρθε απο μια άλλη πόλη (τεχνικά έκανε τουρ στις ολυμπιακές πόλεις) και μας μάζεψε σε ενα όμορφο γεύμα για να μας ρωτήσουν τι "ενδιαφέροντα συμβάντα απο την επαφή μας με την ολυμπιακή κίνα" έχουμε να τους μεταφέρουμε. Φυσικά όλοι μας εστιάσαμε στα γνωστά chinglish προβήματα του στύλ, "μην πατουράτε στο κράσιδι". Φυσικά το προηγούμενο βράδυ είχα προετοιμαστεί για πιθανές ερωτήσεις επι του θέματος την ιστορία -μην με ρωτήσουν και γίνω ρεζίλι-. Το μονο που έμαθα είναι οτι ο θεσμός, έτρεξε για 1200 χρόνια. Καλή φάση.
Τις τελευταίες δύο μέρες πάνω σε συζητήσεις για τους ολυμπιακούς αγώνες για πρώτη φορά συνειδητοποίηση τι ακριβώς σημαίνουν για την Κίνα. Δεν νομίζω οτι έχουν καμία σχέση με τους αντίστοιχους στην Αθήνα. Εδω η Κίνα κάνει για πρώτη φορά τέτοιο άνοιγμα στον εξω κόσμο: Το 1980 για πρώτη φορά άνοιξε τις πόρτες στους τουρίστες και 20 χρόνια μέτα τους λέει να περάσουν και μέσα. Φυσικά η τωρινή έκθεση θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα είναι εύκολο να κρύψουν πάρα πολλά πράγματα: Αυτό είναι άλλο ενα θέμα. Υπάρχουν άτομα που πιστεύουν οτι πέρα απο ένα τεράστιο άνοιγμα της Κίνα και επίδηξη επίτευξης κάποιου επιπέδου μοντερνοποίησης, είναι και ενα εργαλείο που θα εξαναγκάσει την Κίνα να γίνει ακόμα πιο πολιτισμένη, μιας και όλοι κοιτάζουν πάνω της. Τα ενδιαφέροντα δεν τελειώνουν όμως εδω: Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που σταματάνε την δουλειά τους για να χαζέψουν το εξωτικό φρούτο (εσένα), τι θα πάθουν τώρα που η χώρα τους θα γεμίσει για 2μήνες με ξένους; Καρδιακά και δεν ξέρω και γω τι, άλλα σκεφτείτε τι συμβαίνει μέχρι τώρα που η κίνα μπλοκάρει το εξωτερικό ίντερνετ ώστε οι πολίτες τις να μην βλέπουν και επηρρεάζοντε απο απ'εξω. Φανταστείτε τώρα τι θα συμβεί που ο έξω κόσμος, θα έρθει μέσα. Ποιος θα μπορεί να απαγορεύσει την εισροή ιδεών;
Όλα φαίνονται εξαιρετικές αλλαγές και κοσμοιστορικές στιγμές -για αυτή την μεριά του κόσμου-, όμως έχουν και μια αρνητική πλευρά:
Μέτα, ποιός θα μας λατρεύει σαν θεούς;
Χρόνια μου πολλά...
