Όλη η ιστορία ξεκινάνει σε ενα ξεχασμένο χωρίο 8εκ. κατοίκων στα βορειο-ανατολικά της Κίνας, τουλάχιστον σύμφωνα με τις εκθέσεις των νοτιο-δυτικών, ή σε ενα νοτιοδυτικό χωριό σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κάποιων ξεχασμένων Ρώσων. Τώρα πιος λέει την Αλήθεια, είναι θέμα που δεν αφορά εμάς, οι οποίοι συμμετέχουμε στην ιστορία.
Η ιστορία λοιπόν μιλάει για το Qingdao το οποίο το έχει φάει το χιόνι. Λίγες μέρες πιο πριν αποφασίζουμε να κάνουμε ενα μικρό ταξίδι προς την Ταϊλάνδη. Αυτουργός είναι ο Ενρίκε ο οποίος μας ξελογιάζει με μαγευτικές εικόνες απο την Αγκορ Ρατ και εξαιρετικά φτηνά εισητήρια απο το Χόνγκ Κόνγκ. Τα πράγματα όμως δεν φαίνεται να δουλεύουν έτσι. Ο Ενρίκε, η Μόνα και το δυτικό λόμπυ, θα πάει τέλει Φεβρουαρίου, κάτι το οποίο δεν ικανοποιεί εμένα.
Τελικά εγω και ο ΛιΤζενΓιόου, συνεννοηθήκαμε να πάμε οι δυο μας Ταϊλάνδη και να συναντήσουμε την ΣιάοΑν που θα έπετρεφε. Χθές το απόγευμα που επέστρεψα, άρχισα να σουλουπώνω τις φωτογραφίες κάτι το οποίο το έκανα σε εναν πολύ σχετικό βαθμό και τώρα, 24ώρες μετά, είμαι πλέον έτοιμος να αρχίσω να γράψω.
Χωρίς καθυστέρηση λοιπόν -και καλά χωρίς καθυστέρηση- κυρίες, κύριοι και Θανάση (μην κοιτάζεστε μεταξύ σας, δεν υπάρχει, είναι ο θανάσης που σερβίρει τα ποτά στον κ.Γάτο) θα ξεκινήσω την εξιστόρηση του ταξιδιού με κάποιες λίγες παρεμβολές απο τα ελάχιστα που έγραψα κατα την διάρκεια του ταξιδιού...
