Και μετά ερχεται η σημερινή μέρα. Ξυπνήσαμε. Η Σιαοαν για δεύτερη μέρα πήγε δουλειά και εμείς κάτσαμε σπίτι να αράξουμε. Να κοιμηθούμε υπερωρίες δηλαδή, να μπανιαριστούμε και να σεφάρουμε στο ίντερνετ. Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και μπροστά στα πόδια μου βρήκαμε το φαγητό που μας είχαν αφήσει οι Ιθαγενείς. Μια φάση σαν τους ινδιάνους. Προσέξτε καθε τι τρόφιμο μέσα στο σακκουλάκι του!Καρυδό.. το ένα, Ρυζο... το άλλο, να και το μάνγκο και να και τα δημητριακά. Ίσως σε γάλα βούβαλου, άλλα δεν ήμαστε άλλου είμαστε στην Ταϋλάνδη! Τεχνικά η Σιαοάν μας περιποιείται σε ενα τρομακτικό βαθμό και ο φίλος της ο Πάν-Γι που δεν μιλάει αγγλικά,κινέζικα,κορεάτικα -άλλα έκπληξη, ούτε Ελληνικά- το έχει πάρει τόσο πατριωτικά να μας κάνει να νιώσουμε σαν βασιλιάδες, που αρχίζουμε να φοβόμαστε οτι μας θέλει για παντρειά. Τον ένα για τον εαυτό του και τον άλλο για την αδελφή του.
Αστειάκι...Ο Πάν-για είναι στρέϊτ όμως όπως λέει και η Σιαοάν "εγώ όταν έψαχνα αγόρι, έλεγα δεν με νοιάζει να είναι όμορφος, αρκεί να είναι άντρας". Η Μπανγκόκ έχει ενα τεράστιο(τεράστιο, σημαίνει αρκετό για καθορίζει αποτελέσματα εκλογών, αν υπήρχαν βέβαια χαχαχαχα) ποσοστό ομοφυλόφιλων και απίστευτα νούμερα τρανσέξουαλ.Όταν ρώτησα την σιαοαν γιατί, τόσο πολλοί στην μπανγκόκ, η απάντηση της ήταν γιατί πρώτα άρχισαν να έρχονται οι Γερμανοί.
Αν ρε Γερμανοί διαφθορείς των ηθών! Όντως αυτό το είχα ακούσει για το Πουκέτ που έχει μια τεράστια βιομηχανία σεξ και οι περισσότεροι τουρίστες πάνε για σεξ και παιδεραστία -είδικα γερμανοί- όμως νόμιζα πως ήταν ενα φαινόμενο. Δυστυχώς για άτομα σαν και εμένα, όλες οι ψηλές κοπέλες, στην πράξη είναι Κρητικά κοπέλια. Τι να κάνεις... Αχ, αυτή η μπάνγκοκ. Εδώ κατάλαβα τι δεν έχει Αθήνα: Δεν έχει διασκέδαση, δεν έχει νεολέα, δεν έχει ομορφιά, δεν έχει χαμηλό κόστος ζωής, δεν έχει υποδομή, δεν έχει τεχνολογία, δεν έχει Malls. Αλίμονο. Όταν είδα για πρώτη φορά το Δε μόουλ, είχα εντυπωσιαστεί, όμως δεν είχα καταλάβει ακριβώς την χρησιμότητα του. Εδω λοιπόν βλέπεις τι σημαίνει Μόουλ. Συνδεδεμένα 5 όροφα κτήρια, που μπροστά τους το Δε μόουλ φαντάζει τρύπα, να πουλάνε τα πάντα σε ενα περιβάλλον που θές να ζείς. Ενα ελάχιστο 30 εστιατορείων και όχι κιόσκια όπως στο the mole, άλλα κανονικά μαγαζιά, απο αυτοκίνητα μέχρι έπιπλα, καταράκτες μέσα, γυμναστήρια επιτέλους σπάνε το σπέλ: Ώχ! Μου θυμίζει την ατάκα ενος κινέζου δημοσιογράφου: "όταν έφυγα απο την Κίνα και πήγα στην Ουάσινγκτον, είδα τα θαύματα τους και αναρωτήθηκα αν ποτέ η Κίνα θα φτάσει ποτέ το επίπεδο αυτό. Τελικά όταν επέστρεψα μετά απο 10χρονια είδα οτι η Κίνα είχε προφτάσει!"
Θα μπορέσει ποτέ η ελλάδα να έχει τέτοια εμπορικά κέντρα, υπολογιστές αντί για βιβλία κοκ;
Γιατι εκεί είναι το θέμα. Όταν σε κάθε στάση λεωφορείου βλέπεις μια οθόνη, οταν οι τοίχοι στα εμπορικά κέντρα είναι οθόνες(σχήμα λόγου αυτό), όταν το τραίνο αλλού περνάει σε υπερυψωμένες γέφυρες (skytrain) και ποτέ στο επίπεδο του δρόμου αναρωτιέσαι τι τρέχει με την χώρα σου. Όμως σε μια δεύτερη σκέψη, δεν είναι μόνο η Αθήνα έτσι, είναι ολη η ευρώπη, τουλάχιστον οτι έχω δει... Καθως τριγύριζα στην Μπανγκόγκ η μόνη σκέψη στο μυαλό μου ήταν, ωχ, και αν μου ζητήσουν να έρθουν Ελλάδα, τι έχω να τους δείξω; Πέρα απο την προσωπική μου αδυναμία να οργανώσω μια ξενάγηση για κάποιον άλλον, τι έχει η Ελλάδα; Ωραιές παραλιές; Η πιο όμορφη της Ρόδου, δεν αγγίζει το Φαληράκι την Μπανγκόγκ. Όμορφη πόλη; Ζωντανή πόλη; Ανεπτυγμένη πόλη; Εντυπωσιακά αξιοθέατα; Μόνο τον παρθενώνα μπορώ να σκεφτώ και το πάντα μαζί του πάει και η σκέψη του "εντάξει, σημαντικός είναι, μεγαλεπίβολος είναι, άλλα νομίζω οτι και άγαλμα του Μικύ Μάους να έβαζες στο ίδιο σημείο, θα φάνταζε επιβλητικό, Μεγάλος είναι για αρχαίους -χωρίς όμως να βάλουμε στο καρέ τις πυραμίδες" " αλλά βρέ παιδάκι μου, δεν είχαν να του περάσουν ενα χέρι μπογιά; Θυμίζει το δημοτικό που πήγαινα που ήταν εκ προθέσεως μπετονέ. Κάτι σαν out of bed look που γίνεται out of τσουβάλι. Αλήθεια, πόσες φορές αναρωτήθηκα αν όλα αυτά τα αρχαία ήταν εκ γεννετής αρχαία, ή κάποτε είχαν χρώμα; Στις αναπαραστάσεις τα βλέπεις πολύχρωμα. Πολύχρωμα βλέπεις και τα μνημεία και κτίσματα στην Ταϊλάνδη. Εδω οι ναοί και τα αρχαία, δεν ξέρω, σου πιάνουν το μάτι. Ίσως γιατί σε αντίθεση με τα δικά μας, ποτέ δεν πέρασαν στην αρχαιότητα, άλλα μονίμως ήταν ζωντανά κομμάτια της κουλτούρας οπότε και με λέξεις απλές, κάθε 20-30 χρόνια του φρεσκάριζαν και την μπογιά... Όμως είναι εντυπωσιακά και ας λένε όλοι οτι φταει πως τα δικά μου τα βλέπω(ε-βλέπ-α) κάθε μέρα, άλλα δεν με πείθουν!
Και δεν είναι οτι η μπαγκόκ δεν έχει την δόση βρωμιάς της: Την έχει και με το παραπάνω. Αν έβαζες τον μέσο όρο κατευθείαν θα καταλάβαινες τι τρέχει σε αυτά τα μέρη. Σε μια τόσο τεράστια πόλη -νομίζω 18εκ κάτοικοι- έστω και ενας στους 10 να έχει αρκετά λεφτά μιλάμε για μια Αθήνα απο έχοντες. Να λοιπόν πως στηρίζεται 30 πλάκες,20 μοναστηράκια και 30 θησία.Απ'την άλλη, εχει τεράστιες εκτάσεις χαμόσπιτα και κάδους. Όμως τι να το κάνεις, οι κάδοι της μπανγκόκ είναι όμορφοι, πολύχρωμοι και ζωντανοί και τους το συγχωρείς που βρωμάνε και λίγο, άλλωστε στο αυτοκινητό σου εσύ με τον κλιματισμό, λίγο ενοχλείσαι!
