Αξιότιμο κοινό,

Αν αυτό δεν είναι είδηση, τότε τι είναι; Αν κοιτάξεται πίσω στις καταχωρήσεις προς τα τέλη γεννάρη, θα δείτε οτι ως δια μαγείας υπάρχει το μισό ταξίδι με τους "Γονείς&Σια". Δεν είναι πως τόσο καιρό το είχατε παραβλέψει, απλά, τόσο καιρό δεν είχα χρόνο να σας γράψω. Πως και βρήκα; Μέχρι και την Κυριακή έχουμε διακοπές οπότε είπα να σας δώσω κάτι. Έτσι λοιπόν, σήμερα όλη μέρα δεν έκανα τίποτα άλλο παρά να τακτοποιώ φωτογραφίες και να ανεβάζω καταχωρήσεις...Εντομεταξύ, σε 7ώρες απο τώρα φεύγω για την επαρχεία του Σιτσουάν! Δεν ξέρω γιατί, άλλα ολοι λένε οτι είναι ενα πολύ απίστευτο μέρος και έτσι και εγώ ελπίζω να δω απίστευτα πράγματα τα οποία θα σας τα περιγραψώ μια απίστευτα μακρινή χρονική στιγμή ενω στο τηγάνι θα βράζει το λάδι.

Για την ώρα, καληνύχτα και καλή όρεξη.

-Φώπης

Καλά είπαμε, οχι και Φώπης...

Τσούφου

        Το Τσόυφου είναι το χωρίο του μπαρμπά κουμφούκιου. Ο κουμφούκιος έζησε και πέθανε μετά απο κάποιο διάστημα, εντομεταξύ όμως έφαγε μπόλικο ρύζι και εκτόπισε τεράστιες μάζες αέρα με τα 1 εως 2 πνευμόνια του. Ως προς το αν ήταν 1 ή 2 οι επιστήμονες αδυνατούν να απαντήσουν με βεβαιότητα, ή τουλάχιστον εγω αδυνατώ να απαντήσω με βεβαιώτητα για το καταπόσον οι επιστήμονες αδυνατούν να απαντήσουν. Ίσως να ξέρουν. Εγώ δεν ξέρω.

 

Όπως και να χει, εμείς βρήκαμε το τεράστιο μέρος που δίδασκε και θάφτηκε. Πολύ όμορφο μέρος κινεζικής αρχιτεκτονικής με ωραία δέντρα,ποταμάκια, ανθισμένα λουλούδια -παρ'ότι μας έπιασε μια μινη βροχή- πουλιά και πολύς κόσμος!

 

Το ταξίδι δεν είχε ενδιαφέρον ως προς αυτά που είδαμε -δεδομένο οτι πλέον έχουμε χορτάσει με τα χρώματα της δυτικής Κίνας- άλλα ήταν ενα καλό διάλειμμα απο το διάβασμα που έχει γίνει μια πηγή άγχους και μια εμονή που καθόλου δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου (και κάλα).

Για δεύτερη μέρα, καληνύχτα!

Φωτογραφίες, εδώ!

Ανοιξη στο Τσινγκτάο Μέρος 2

Και εκεί που μιλάγαμε για άνοιξη, μας την έφερε ο καιρός και πάλι. Ασταμάτητα βροχές -σε μια περιοχή που δεν έχει ποτέ βροχές, μια περίοδο που πουθένα δεν θα έπρεπε να εχει βροχές-.

Μιλάμε για ενα Κρύο, υγρό και ανθισμένο φθινόπορο...

 

Και τέλος, άλλη μια παρατήρηση σχετική με το ταξίδι:

Κατα την διάρκεια του παρατήρησα κάτι πολύ ενδιαφέρον: Στις εταιρίες στην Κίνα και στον ασιατικό κόσμο έχουν πρόγραμμα ασκήσεων σε διάφορες ζώνες της ημέρας. Δεν είχα δει πότε τι ακριβώς περιλάμβανει και πώς γίνεται, πέρα απο όλους τους υπαλλήλους να είναι μαζεμένοι και να φωνάζουν εμψυχωτικά φασιστικά μηνύματα. Τελικά αυτές τις μέρες είδα το πλήρες πρόγραμμα και είναι αλήθεια πως έμεινα με ανοιχτό το στόμα:

Ασκήσεις χεριών, τραγούδι, αερόμπικς και συνδιαστικές φιγούρες όλων των υπαλλήλων μαζί, είναι η μέθοδος που ακολουθείται για να ενισχύσει το ομαδικό πνεύμα και τον συντονισμό της ομάδας!

Επικεφαλής, ενας υπάλληλος ντυμένος κανονικά με σακάκι που δείνει τον παλμό! Επάγγελμα; Δώστε του μια λέξη εσείς!

 

Και μιας και ήρθε η ώρα για να πάω για ύπνο, αναφέρω (περισσότερο για να μην τα ξεχνάω εγω) οτι δεν έχω μιλήσει ακόμα για το οικογενιακό ταξίδι, και δεν έχω αναφερθεί στην δεύτερη μέρα του ταξιδιού στο ΤσούΦού που είναι το χωριό που έζησε, δίδαξε και θάψαν τον κουμφούκιο (όχι οτι υπάρχει και κάτι να πώ, εκτός φωτογραφίες, ταφόπλακες, χορταριασμένες σκεπές και ποδήλατα) δεν βρήκα κάτι...

Α ναι... Ενα όμορφο σύμπλεγμα απο αρχαίας αρχιτεκτονικής που φαίνεται τόσο τυπικό κινέζικο, και όμως στην ουσία, δεν είναι τόσο εύκολο να το το βρείς μπροστά σου!

Καλυνύχτα!

Σταθμός 1: 泰山

Το όρος Ταϊσάν, είναι ενα απο τα 5 σπουδαία βουνά της Κίνας, όμως δεν συγκρίνεται όπως λένε με τα άλλα 4. Απλά είναι ψηλό, και Κουμφουκιανιστικό. Κοντά στο χωριό του Κουφούκιου, θυμίζει ενα τοπίο βγαλμένο απο Dragonball. Στην Κίνα, όταν λένε σκαρφάλωμα στο βουνό, εννούνε, ανέβασμα με σκάλες. Καμία σχέση με τα μονοπάτια στο βουνό. Συνδέοντας το παραπάνω με τον νεό δρόμο στο Έβερεστ καταλαβαίνεις τι κάνουν οι κινέζοι!

 

 

Ύστερα απο ενα 40λεπτό περπάτημα φτάνουμε σε ενα σημείο που λέει εδώ αρχίζει το σκαρφάλωμα. Μια μικρή αψίδα σηματοδοτεί το σημείο. Πίσω απο την αψίδα κρυμμένη η πραγματικότητα:

 

 

  Μια ατελείωτη σκάλα, που χάνεται απο τα πόδια σου στο ορίζοντα, για να ξαναεμφανιστεί σαν όρθιος τοίχος στο βάθος και να καλύψει όλο το οπτικό σου πεδίο! Στην κορυφή που αγγίζει το βλέμμα σου μόλις κουνίσεις το κεφάλι, στέκεται μια αψίδα. Όπως ονομάζεται: Νότια Ουράνια πύλη.

Τελικά η αναβάση διαρκεί γύρω στις 2 ώρες. Όταν φτάσαμε στην κορυφή εκτός απο ενα ξεπάγιασμα, βρήκαμε ενα μικρό κόσμο: Μοναστήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρεια και μαγαζάκια. Αυτή είναι η dragonballική Κίνα. Φωτογραφίες απο την μέρα αυτή εδώ. Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετή ωρά, κατεβήκαμε χρησιμοποιώντας το τελεφερικ αυτή την φορά.

Το βουνό ήταν μια μεγάλη απογοήτευση μιας και δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο αν εξαιρέσεις αυτή την απίστευτη σκάλα που ανέβαινε στο ουρανό και δείχνει την μανία των κινέζων: Πλακάκοστρώνουν ακόμα και την παραλία! (Ούπς, και ποιοί άλλοι το κάνουν αυτό)

Ταξιδάκι Τέλος

Πάνε οι παλιές οι καλές οι μέρες. Τώρα τα ταξίδια κρατάνε μόλις 48 ώρες. Άλλη μια πανεπιστημιακή εκδρομή.

Οι φωτογραφίες πάμπολλες, όμως οχι απο ενδιαφέρον για το τοπίο, άλλα περισσότερο για να δοκιμάσω την κάμερα μου. Όπως θα δείτε, είναι περισσότερο πρόσωπα, παρά αξιοθέατα! Το πρόγραμμα περιείχε 2 στάσεις, σε δυο τοπικά σημαντικούς σταθμούς.

Την πατρίδα του Κουμφούκιου και το Όρος Ταϊσάν.

 

Και φυσικά σε αντίθεση με την τελευταία φορά, τώρα ξέραμε τι να κοιτάμε απο το παράθυρο του λεωφορείου!

Μακντόναλντς και KFC.

Τελικά το φαγητό αποδείχθηκε καλύτερο απ'την τελευταία φορά, όμως και πάλι η συμβολή ενος χάμπουργκερ ήταν πάντα ευπρόσδεκτη...

Τα παιδιά των ΛουΛουΛιων!

   

Και τώρα αγαπητό κοινό σας αφήνω άλλη μια φορά για να πάω στο κρεβάτι μου και αύριο να φύγω για το μέρος που με περιμένει:

Το όρος Ταισαν το ένα απο τα 5 σπουδαία βουνά της Κίνας, που όμως όπως όλοι οι κινέζοι λένε δεν είναι ωραίο άλλα χρειαζόντουσαν ένα για να είναι στα δυτικά και το βρήκαν καλή γυμναστική!

Εντυπώσεις και αποτυπώσεις,

Σύντομα!

(και καλά!)

 

 

 

 

 

Άνοιξη στο Τσινγκτάο μέρος ΙΙ

Και έδω οι φωτογραφίες που νομίζω θα θέλατε να δείτε: Τι κάνει το πανεπιστήμιο τόσο ωραίο αν δεν είναι τα ενδιαφέροντα μαθήματα(αναλυτικό υλικό όπως παράγει μια macro-enabled φωτοραπτική μηχανή);

Τα χρώματα δεν έχουν υποστεί επεξεργασία.

Άνοιξη στο Τσινγκτάο Μέρος Ι

Και τώρα εδώ ακολουθεί μια μικρή εισαγωγή στο τι σημαίνει άνοιξη εδώ. Αντί μάθημα σήμερα πήγαμε μια σχολική εκδρόμη μιας και το επομένο τετραήμερο έχουμε διακοπές -μέχρι να αρχίσουμε- (μέσο)εξεταστική απο δευτέρα...

Στην φώτο βλέπετε την πραγματικότητα και οχι εφέ παρακαλώ. Και φυσικά δεν είναι αυτό το ενα δέντρο, όλα έτσι είναι! Τις φωτογραφίες απο την εκδρομή στο πάρκο στο κέντρο της πόλης θα τις βρείτε εδώ...

Μια βόλτα στην Παραλία

Πρίν κάποιες μέρες δεν άντεξα άλλο και τελικά βρέθηκα να κάνω μια βόλτα στην παραλία αντι να διαβάζω (φυσικά μέσα απο λιγότερο απο μια ώρα είχε τελειώσει η βόλτα και είχα επιστρέψει στο διάβασμα) και ξαναθυμήθηκα τι σημαίνει να είσαι στο Τσινγκταο. Τόσο καιρό κλεισμένος στο σχολείο και στα Σταρμπακς, είχα ξεχάσει πως είναι να κυκλοφορείς ανάμεσα σε κινέζους.

Καθώς πλησίασα προς την παραλία υποψιάστηκα το σκηνικό, οπότε έβαλα ενα απο τα τυπικά στοιχήματα που βάζω. "πόσες φωτογραφίες λές να μας ζητήσουν σήμερα;" Η Ξένια είπε 0 ή 3, εγώ είπα 1 ή 2.

Πρώτα ήρθε μια κοπέλα να ζητήσει φωτογραφία.

50 μέτρα πιο κάτω ήρθε μια δεύτερη.

Τώρα που είναι πιο καλός ο καιρός ο κόσμος πηγαίνει στην παραλία για να θαυμάσει τον ωκεανό και προφανώς τα παράξενα ψάρια που ξεβγάζει στην ακτή. Μόλις βρεθήκαμε σε ενα λιγότερο ερημικό μέρος της παραλίας ξαφνικά ήρθε μια παρέα απο 3 αγόρια(θα λέγα γυρω στα 20) που έπαιζαν πιο κάτω για να με βγάλουν φωτογραφίες και να βγούν και μαζί μου! Μόλις το είδαν άλλες παρέες στο βάθος, άρχισαν να μαζεύονται σμήνη! Στο τέλος δεν ξέρω πόσες φωτογραφίες βγήκα άλλα ο αριθμός είναι πάνω απο 40, αφού το πλήθος γύρω μου ξεπερνούσε τους 100! Ούτε ξέρω και με πόσους πόζαρα, αφού κάποιοι μου ζητάγαν να ποζάρουν μαζί μου(φυσικά εγώ ήμουν καθηλωμένος στο ίδιο σημείο) ενω άλλοι απλά κολλούσαν πάνω μου και βγαίναν πόζα! Όλοι αυτοί πηγαίναν και ερχόντουσαν σαν μέλισσες. Τελικά κάποια στιγμή ήταν τόσο απίστευτο το σκηνικό και μάλλον πλήρωνα για το κακό κάρμα που εχω δημιουργήσει βγάζοντας τόνους φωτογραφίες, οπότε και γω αποφάσισα να βγάλω το κινητό απο την τσέπη και κακήν κακών να βγάλω μια ακεντράριστη πόζα του κομματιού που χωρούσε ο φακός μου, της κυρίας μάζας που στεκόνταν απέναντι μου, άλλα κυρίες μου και κύριοι δεν υπερβάλω, πέρα απο αυτούς υπήρχαν άλλοι τόσοι και διπλάσιοι αν ο πανικός τις στιγμής δεν αποτύπωσε φαντάσματα στην όραση μου! Εδώ είναι λοιπόν η μοναδική πόζα που πρόλαβα να τραβήψω πριν εξαφανιστώ!

Το ταξίδι μας στο όρος Λαοσαν

 

Το λαοσαν είναι το τοπικό μεγάλο όρος, το οποίο είναι διάσημο, ταοϊ(ουρ)ιστικό θέρετρο. Δεν είχα κάτι σημαντικό να σας δείξω οπότε σας δείχνω πω πέρασε η ώρα . Παρ'ολα αυτά η Ξένια εμφανίζεται σε παραπάνω φωτογραφίες απο την μια που σας επισύναψα.

 

Τις επόμενες μέρες ο καιρός είχε μια καμπή, προς αυτό που ονομάζουν εδω άνοιξη. Πέρα απο την απίστευτη βλάστηση που ανθίζει, αρχίζει και μια φάση ομίχλης που κρύβει τα πάντα απο τα 5-10μέτρα!

 

 

Απίστευτο. Στην φωτογραφία, δεν βλέπετε προχωρημένη φάση, άλλα ήταν η καλύτερη φώτογραφία που είχα!

 

Η Κόκκινη Φλόγα, ή οπως την ονομάζουν τελωσπάντων

Και όπως βλέπετε υπάρχουν και μέρη που δεν έχω πάει ακόμα. Αυτό είναι το ένα "διάσημο γλυπτό" που είναι ακριβώς δίπλα στα στάρμπακς "μου" αλλά επειδή πάντα βαριόμουν να πλησιάσω, δεν του έβγαλα ποτέ μια φωτογραφία. Τώρα που ο καιρός άρχισε να καλυτερεύει απ'την άλλη σιγά σιγά γέμισα φωτογραφίες που πρέπει να σας δώσω...

Κορεάτικο φαγητό στην εστία...

 

Οι κορεάτες που παρεπιπτόντως έχουν πολλά πιάτα που δεν τα ψήνουν, συνηθίζουν να τρώνε στο δωμάτιο τους. Μια μέρα λοιπόν βρεθήκαμε στο δωμάτιο μιας "φρέσκιας" κορεάτισας, εγώ, η Μόνα, η παλιά μας γνώριμος Μαοΐνγ, και φάγαμε χειροποίητο κορεάτικο φαγητό. Το τελευταίο διάστημα η μοίρα μας φέρνει πολύ κοντά στο κορεάτικο. Ξεκίνησε με κορεάτικα εστιατόρια και τώρα έγινε κορεάτικο σπιτικό. Πολύ συχνά η κάρεν μαγειρεύει (απο τα απίστευτα φαγητά της) και μας καλεί να φάμε...

Τώρα ύστερα απο τόσο διάστημα σας γράφω οτι γιατι πραγματικά βρήκα χρόνο, άλλα γιατι νιώθω τύψεις που δεν σας δίνω τίποτα, απο τα λίγα έστω που ζω...

Φώτογραφίες εδώ