Το πρόγραμμα τελικά έλεγα πίτσα(3η φορά απ'οταν ήρθα στην Κίνα-αν και πλεον εχω εγκαταλείψει πλήρως την ιδέα για συμβατική πίτσα) για σήμερα, όμως το κόστος ήταν απαγορευτικό(10ευρώ; Έλεος) οπότε αρκεστίκαμε σε μια μακαρονάδα μπολονέζ(3,8ευρώ). Η Σιάοαν η Ταϊλανδέζα προτίμησε να φάει μια σαλάτα το μπάρ ("ένα γέμισμα παρακαλώ") για 3ευρώ φυσικά γνωρίζαμε οτι δεν τρώει πολύ οπότε η επιλογή της μας φάνηκε έξυπνη. Μετά απο 20' αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε γιατί αργεί να έρθει. Γυρίζουμε, και την βλέπουμε στο σάλαντ-μπάρ να στοιβάζει φαγητό μέσα. Το πρώτο σχόλιο που έκανα ήταν του στύλ: Κοιτάξτε την προσπαθεί να χωρέσει παραπάνω μεσ' τον μπόλ. Μέτα απο 10' που ξανακοίταξα, συνειδητοποίησα οτι όντως αύτό κάνει!
10' αργότερα ο πύργος είχε αποκτήσει ύψος. Έκει το πράγμα άρχισε να μου θυμίζει Έλληνα. Σηκώθηκα να βγάλω φωτογραφίες και να γελάσω, και αφού βρέθηκα κοντά συνειδητοποίησα την απίστευτη ταϊλανδέζικη τέχνη: Σε κάθε στρώση σαλάτας, έβαζε "σως" ώστε να κολλάνε τα στρώματα απο πάνω και απο γύρω! Θα μου πείτε με τόσους Βουδιστικούς ναούς η Ταϊλάνδη σε σχηματισμό πύργου ξέρουν απ'αυτά... Σας είπα οτι μάλλον φεύγω για 10μέρες Ταϊλάνδη;
Πίσω στην Σαλάτα, για να κοντολογώ έκτισε την σαλάτα που βλέπετε στην φωτογραφία με 3ευρώ (που φυσικά για κίνα είναι πολλά λεφτά, άλλα για Πίτσαχατ δεν είναι τίποτα). Συγκρίνεται το μέγεθος με το μέγεθος της μακαρονάδας μας που εμφανίζεται στην ίδια φωτογραφία (σωστά μαντέψατε, είναι τόσο μικρή που δεν φαίνεται καν) και καταλαβαίνετε τι απίστευτη αγορά έκανε η κοπέλα.
Καθώς φεύγαμε, χορτασμένοι όλοι μας απο 3 πιάτα σαλάτας(!) -ναι, σε τόσα αντιστοιχούσε ο πύργος- είδαμε στο Salad Bar δυο κινεζούλες να κάνουν την δική τους εκδοχή Ελληνικής Σαλάτας -όσα χωρέσεις στο πιάτο- Αν και τις πετύχαμε στην αρχή του έργου τους, κατευθείαν βλέπεις την διαφορά στην τεχνική και φυσικά καταλαβαίνεις πως αν συνεχίζαν οταν εμείς θα έχουμε φύγει, σίγουρα θα ξεπερνούσαν κατα πολύ τα δισκαξιοθέατα της Ταϊλάνδης!
Θαυμάστε χώρα που προετοιμάζει ολυμπιακούς παρακαλώ!
