Δεν ήμουν ποτέ φίλος του Μάνγκο. Ποτέ δεν κατάλαβα τι του έβρισκαν οι άλλοι, όμως απ'την άλλη δεν είναι οτι έχω φάει και τόσες φορές ώστε να έχει σαφή άποψη. Το ίδιο και για την καρύδα. Για την καρίδα όμως είχα ενα ιδιαίτερο λόγο για να την αντιπαθώ.
Bounty. Δεν νομίζω οτι τρώγεται σοκολάτα με καρύδα.
Τέλος πάντων, στην ταϋλάνδη όμως είδα το φώς. Τι καρύδα, τι Μάνγκο, όλα τα σαβουριάζαμε όχι όμως οτι δεν τα ευχαριστηθήκαμε. Τώρα που μιλάμε, στην ανάμνηση τους, γουργουρίζει το στομάχι μου.
Πρώτος γευστικός σταθμός λοιπόν μετά το μεσημεριανό ήταν ένα απο τα αγαπημένα Ζελατερί της Σιαοάν το οποίο σερβίρει μόνο μάνγκο. Αφού περπατήσαμε σε ενα δρόμο με μαγαζία ρούχων και μας άνοιξε το μάτι απο την διαφορά επιπέδου με την κίνα (αργότερα συνειδητοποιήσαμε οτι το μάτι άνοίξε προτίστος για άλλους λόγους: Ώστε να κάνει χώρο για να μπούνε μέσα παρουσίες που φορούσαν μίνι) μπήκαμε στο μαγαζάκι και η ΣιαοΑν ανέλαβε να παραγγείλει και να πληρώσει (κάτι το οποίο τελικά μέχρι την μέρα που φύγαμε δεν σταμάτησε να κάνει) 5-6 διαφορετικά γλυκά με Μάνγκο. Έκτος απο ενα Σμούθι, ενα μιλκσεϊκ, ενα παγωτό και ενα απίστευτο μπόλ μάνγκο σε γάλα καρύδας δεν θυμάμαι τι άλλο φάγαμε την μέρα εκείνη.
Η ΣιαοΑν ύστερα απο 1 ολόκληρο χρόνο γύρισε στην ταϋλάνδη μαζί με εμάς, οπότε αυτό της εδείνε την έξτρα ώθηση να κάνουμε ενδιαφέροντα πράγματα: Αυτά που της έλειψαν και αυτά που δεν είχε κάνει ποτέ! (ΥΓ: Και καλά τώρα δικαιολογό την δική μου αδυναμια να ξανεγήσω τους άλλους)
