Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις ποτέ δεν τελειώνουν. Τουλάχιστον όσο υπάρχει ο θρόνος της σκέψης στην τουαλέτα. Φυσικά τα προβλήματα που πραγματεύεται η ενεργή διάνοια μετασχηματίζονται, όμως μην παραπλανάσθε: Τα ερωτήματα, τα ελατήρια της σκέψεις και τα λοιπά (Κ.Τ.Λ) όλα, παραμένουν τα ίδια.
Στο σημερινό θέμα, θα συζητήσουμε αυτό που όμορφα έθεσε ο Σέξπηρ:
"To live luxuriously or not to live luxuriously?"
Μην τρομάζετε. Δεν έχει σκέψη σήμερα. Την σκέψη την έκανα εγώ και την επαλήθευσε το επιτελείο.
Τι έχουμε λοιπόν. Έχουμε ενα ευρωπαϊκό κεφάλαιο το οποίο χρησιμοποιήσαμε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο όταν ήρθαμε στην Κίνα. Έχουμε ενα μάτσο πλούσιους Ευρωπαίους οι οποίοι όμως σπαταλούνε την ψυχική του υγεία και σωματική για να κάνουν την πιο τρελή οικονομία στην Κίνα. "Άντε, να βρούμε το πιο φτηνό χαρτί υγείας. Αμάν, αυτό είναι πανάκριβω. Θα πάρω το άλλο, είναι 0,20ευρώ πιο φτηνή η δωδεκάδα!"
"Πόσο που δίνεις το μπουφάν; Τι; 5ευρώ; Πολύ ακριβό. 4,8ευρώ"
Παρεπιπτώντος τώρα συνειδητοποιώ οτι στο Πεκίνο, στην αγορά μαϊμούδων, αυτό το "αυτονόητο παζάρεμα" που ζήσαμε, δεν ήταν πραγματικότητα, άλλα μια τουριστική ατραξιόν. Ήταν όλο ενα καλοστημένο σκετσάκι για να μας κάνει να νιώσουμε πως κάτι κάναμε. Κανονικά στον δρόμο ή στα καταστήματα, το παζάρεμα δεν δουλεύει έτσι...
Πίσω στο θέμα. Σπαταλάμε τον χρόνο μας, κουραζόμαστε και συμβιβαζόμαστε με την χαμηλή ποιότητα στην Κίνα για να εξοικονομίσουμε 0,2ευρώ, ενω στην πράξη οτι εξοικονομούμε εδώ είναι ψίχουλα την ημέρα που θα γυρίσουμε στην Ευρώπη. Τι και αν όλο αυτό το διάστημα έζησες σαν Κινέζος και εξοικονόμησες 200ευρώ; Κάνουν τόσο μεγάλη διαφορά στις ευρωπαϊκές σου υποχρεώσεις; Δεν νομίζω. Απ' την άλλη, εδω που είμαστε έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να επιδωθούμε σε άκρατες σπατάλες και επιδιώξη αυτού που ονομάζεται "Boga": Αν η yoga ακολουθεί την όδο της εξάλειψης των επιθυμιών και ως εκ τούτου της προσπόλλησης σε αυτές, η Μπόγκα ακολουθεί το αντίθετο μονοπάτι: Την πλήρη ικανοποίηση τους, όλων εξ'αυτών. Οι γραφές λένε οτι και τα δυο μονοπάτια είναι ταυτόσημα, αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι είναι σχεδόν αδύνατον να είσαι πετυχημένος μπογκί, μιας και δεν μπορείς να αγοράζεις διαρκώς και τα πάντα, όμως νομίζω οτι έχουμε το χρέος να δοκιμάσουμε. Δεν είναι έτσι;
Άλλωστε μπορεί να "πετύχουμε" την "επίτευξη" που δεν είναι όμως "επίτευξη" και συνάμα δεν "είναι" πριν χρειαστεί να αγοράσουμε τίποτα "δύσκολο"
