Το 980 ξαφνικά ξεπετάγεται απο μια γωνία. Το 980 είναι ενα μικρό και άθλιο πουλμανάκι το οποίο αλίμονο και αν χωράει 10 κινέζους. Μας αρπάζει ο οδηγός, μας βάζει μέσα. Η διαδρομή ξεκινάει με τον συνοδηγό κρεμασμένο απο την πόρτα να φωνάζει στον κόσμο απ' εξω: Πότε δεν ξέρεις, μπορεί να θυμηθούν οτι θέλουν να πάνε στο Μαρκύ τοίχος. Γκαζομένος ο οδηγός ταξιδεύει μαζεύοντας κόσμο, πράγμα το οποίο κάποια στιγμή μου χτυπάει παράξενα. Αλήθεια, γιατί τέτοια βιασύνη;Ξαφνικά συνειδητοποιώ οτι απο πίσω μας ακολουθεί ενα άλλο πούλμαν με αριθμό, 980.
Κανονικό πούλμαν, για την ακρίβεια, ίδιο με τα υπόλοιπα που υπήρχα στην μάντρα του ΚΤΕΛ. Το δικό αντίθετα, δεν είναι παρόμοιο, άσε που το 980 είναι ενα χαρτόνι το οποίο ο οδηγός κάπου στα μισά της διαδρομής αφαιρεί τελείως!
Ο συνοδηγός μας πληροφορεί οτι στο τοίχος κάνει κρύο. Γύρω στους 5-6 βαθμούς επειδή είναι πολύ ψηλά. Αλίμονο, είδικα για τον κατακαημένο Κρίστιαν που ήρθε με σορτσάκι. Ο Κριστίαν είπε να φέρει και την ομπρέλα του, μιας και στο ενδεχόμενο τόσο της βροχής όσο και του ήλιου θα του παρείχε μιας κάλυψη.
Ωραία, δεν έχουμε ούτε αρκετά ζεστά ρούχα, ούτε φαγητό. Στα πίσω καθίσματα κάθεται μια παρέα Γαλλων οι οποίοι είναι κάτοικοι Πεκίνου και η μια γυναίκα απ' αυτούς μιλάει κινέζικα κανονικά.Σε μια φάση, το σαράβαλο μας, μας αφήνει χρόνους! Τελικά ο οδηγός το πηγαίνει σε μια κοντινή περιοχή που είχε ενα συνεργείο και εκεί μας ξεμπαρκάρει μέχρι να φτιάξουν το όχημα. Το συνεργείο είναι αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία. Μια αλάνα. Κάτω απο το λεωφορείο όμως υπάρχει μια τρύπα(!) στην οποία κάθεται ο μηχανικός και κάνει την δουλειά του.
Τελικά είμαστε επιτέλους έτοιμοι να συνεχίσουμε άλλα ο οδηγός για να μας επιβραβεύσει την υπομονή μας πηγαίνει σε μια τοπική αγορά εκεί κοντά για να αγοράσουμε τίποτα ζεστό και τίποτα να φάμε.
Τις επόμενες στιγμές είμαστε σε κάτι που θυμίζει καταυλισμό τσιγκάνων και σε ενα μαγαζί που σε τίποτα δεν θυμίζει μπουτίκ απεγνωσμένα ψάχνουμε να αγοράσουμε κάτι που θα μας κρατήσει ζεστούς στους 5 βαθμούς!
Τελικά για 5ευρώ (πολύ ακριβό για κίνα δηλαδή) μιας και είχα ανάγκη αγόρασα μια ακριλική ζακέτα και με τα ψώνια μας πήγαμε στο απέναντι μέρος που ήταν κάτι απο σούπερ μάρκετ. Εκεί το μόνο που πήραμε ήταν 1,5κιλα κινέζικα κέϊκάκια τα οποία μας κόστισαν 1,2ευρώ και ήταν πόλυ νόστιμα. Αφού κάναμε την ανάγκη μας σε αυτό που δεν θυμίζει τουαλέτα -αλήθεια εδώ στην Κίνα είναι πολύ σπάνια η λεκάνη, συνήθως έχει τρύπα στο πάτωμα ή στον τοίχο- φύγαμε ικανοποιημένοι για τις προετοιμασίες μας.
