Άλλη μια μέρα διακοπές. Την ημέρα αυτή την ξεκινήσαμε με ενα μακρύ μακρύ πρωινό πίσω στο παλιό μας χόστελ -στο οποίο ακόμα έμεναν κάποια παιδιά απο την παρέα-. Σιγά σιγά κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Τιάνανμεν, στην όποια περπατήσαμε λίγο. Μεταξύ μας, είχαμε φτάσει στο τέλος της ώσπου να συνειδητοποιήσω οτι ήταν πλατεία αυτό που περπατούσαμε! Τελικά κάποιοι θέλησαν να πάνε στην απαγορευμένη πόλη στην οποία έγώ δεν θέλησα να παω και οι υπόλοιποι περπατήσαμε -αργά αργα- προς την αγορά της πόλης η οποία όπως είπαν τα παιδιά, είναι για να δεις τι σου αρέσει και μετα να πας να το πάρεις απο την αγορά μαϊμούδων!Στην Κίνα, ένα πράγμα που είναι απίστευτα φτηνό είναι τα CDs και DVDs. Οι νέες κυκλοφορίες σπάνια κάνουν αυθεντικές πάνω απο 2ευρώ, ενώ οι παλαιότερες κοστίζουν γύρω στο 1. Η μουσική είναι σε αντίστοιχα επίπεδα. Πιστεύω οτι αυτό γίνεται για την πειρατεία, ώστε να είναι ανταγωνιστικά (αν και 0,7ευρώ, είναι το 1/3 του 2ευρώ)
Τελικά αφού περιφερθήκαμε λίγο στην περιοχή καταλήξαμε στην "αγορά φαγητού του Πεκίνου" που ήταν ένα μακρύ στενό με μικρομαγαζάκια και άπειρο κόσμο. Στην διαδρομή 2 πράγματα μπορούσε να δεί κανείς:α)Σουβλάκια σκορπιούς και έντομα
β)Καρύδες με καλαμάκι.
Το δεύτερο το δοκίμασα και αν και ήταν πανάκριβο (όσο μια φορά σε εστιατόρειο στο Τσίνγκταο)
ήταν εντάξει. Το πρώτο, δεν τόλμησα. Το ξέρω οτι πολλοί θα ήθελα να ακούσουν εντυπώσεις, άλλα όταν τα είδα μπροστά μου, δεν μπορώ να πω οτι φαινόντουσαν τόσο δελεαστικά ώστε να τα φάω.
Τελικά καθήσαμε σε ενα εστιατόρειο απο αυτά τα κλασσικά κινέζικα που έχουν 4 τραπέζια και φάγαμε ενω γύρω μας οι υπόλοιποι πελάτες φεύγαν και ερχόντουσαν σαν αστραπές! Η φασαρία απ' έξω ήταν απίστευτη, άλλα και η ίδια η "γκαρσόνα" φρόντιζε να διατηρεί τα επίπεδα θορύβου τα ίδια και μέσα!
Τελικά με σχεδόν γεμάτο στομάχι και πολύ πονοκέφαλο, φύγαμε και αφού συναντήσαμε τους άλλους επιστρέψαμε στα δωμάτια μας για την επόμενη μεγάλη μέρα.
