Ε λοιπόν, πάλι νιώθω περίφανος. Χθες καθώς διάβαζα το μυαλό μου έτρεχε σε ολα αυτά τα πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει για να μην διαβάσει. Τελικά άνοιξα το συρτάρι και απο μέσα τράβηξα δυο αφίσες που είχα αγοράσει τις πρώτες μέρες για τον Μαρίνο (γκουχ) και τις ξετύλιξα. Ύστερα απο λίγη σκέψη συνειδητοποίησα οτι δεν έχει νόημα να τις κρατάω τόσο καιρό και οτι αν είναι να ξεβάψουν σε ενα συρτάρι (έχετε ακούσει για την Σινική μελάνη; Έ, τα υπόλοιπα μελάνια τους δεν φημίζονται εξίσου) καλύτερα να τις κρεμάσω. Πολύ μεγάλη ένταση η στιγμή και αφού στο μυαλό μου έπαιξα όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, ήμουν μεταξύ του να τις κολλήσω στο ταβάνι και στην πόρτα του μπάνιου. Τελικά κόλλησα την μια στο μπάνιο απ'εξω και την άλλη πίσω στο συρτάρι. Ίσως την κάνω δώρο σε κάνα Ιάπωνα. Συγγνώμη Μαρίνο, θα σου αγοράσω άλλες...
