Ή τουλάχιστον για να διορίσουν εμένα αρχηγό της όμαδας μου, σίγουρα αν δεν ήταν κρίση που τους οδήγησε σε αυτό, κρίση θα είναι η κατάληξη.Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή όμως. Πριν σας τρόμαξω άδικα, δεν είμαι εγώ που θα οδηγήσω τα Κινεζικά στρατεύματα εναντίον της Ελλάδας. Τεχνικά, είμαι αρχηγός δυο πραγμάτων: Των Ελλήνων της τάξης μου -άληθεια- και μιας 5μελούς υποομάδας. Τώρα που έφυγε το άγχος σας, μπορώ να συνεχίσω.
Οι Κινέζοι έχουν αυτό το μικρό πρόβλημα του υπερπληθισμού. Η κυβένηση πέρα απο την one-child-policy υιοθετεί και άλλα μέτρα για την καταπολέμηση των συνεπειών αυτού του υπερπληθισμού: Πάρτε για παράδειγμα ενα λεοφορείο. Δεν έχει ποτέ αυτόματο μηχάνημα για να χτυπάει εισητήρια. Άδικα έβγαλα λοιπόνι την μαγνητική κάρτα και την γέμισα με 10ευρώ. Όμως έχει πάντα εισπράκτορα. Μερικές φορές έχει και δεύτερο για να επιτηρεί τον πρώτο. Στο μετρό, το ίδιο πράγμα. Όταν πας σε ενα μικρό εστιατόρειο πάντα υπάρχουν περισσότερα γκαρσόνια απ'οτι πελάτες. Δουλεία τους; Να κάθονται παρατεταγμένοι σε ευθεία και να σχολιάζουν, εσένα.
Αυτή η οργάνωση φαίνεται να επεκτείνεται μέχρι και τον πυρήνα της κοινωνίας τους: Το σχολείο. Θα έλεγα η οικογένεια, αλλά δεν έχω ιδέα τι τρέχει με τις κινέζικες οικογένειες. Ρωτήστε τον Φιλίπ που ζεί με μια οικογένεια.
Στο σχολείο λοιπόν, γιατί περι σχολείου πρόκειται -κάθε μέρα μάθημα στις 8, ασκήσεις, μικρές τάξεις, η δασκάλα σε σηκώνει στον πίνακα, μόνο η προσευχή λείπει-, Η τάξη Β, έχει 3 τμήματα. Κάθε τμήμα, έχει ενα αρχηγό (στην περίπτωση μας δύο) και κάθε 5άδα έχει εναν υπαρχηγό, ένω κάθε εθνικότητα έχει και το δικό της αρχηγό που μπορεί να μην συμπίπτει με καποιο απο τους προηγούμενους...
Τουλάχιστον το παραπάνω, το έμαθα σήμερα. Πώς βρέθηκα εγω αρχηγός, είναι φρέσκο ψάρι. Μου το ανακοινώσαν. Όταν ρώτησα γιατί δεν πάει κάποιος άλλος αφού εγώ είμαι ο πλέον ακατάλληλος (όντας ο τελευταίος τροχός της άμαξας, όπως κάποιος πολύ έξυπνα διατύπωσε "είσαι στην τάξη Β, ή είσαι η Μασκότ τους;") μου απαντήσαν οτι το πρόβλημα είναι πως οι Κινέζοι δεν θέλουν να μονοπωλούν την αρχηγεία οι Κορεάτες και αυτό είναι δύσκολο σε μια τάξη απο κορεάτες.
Έτσι λοιπόν στις 3 πήγα στην συνάντηση με τους καθηγητές για να συζητήσουμε τα επίγοντα θέματα τα οποία απασχολούν τα μεγάλα κεφάλια και σύντομα βρέθηκα σε μια αίθουσα με όλο το επιτελείο. 5 απο κάθε τμήμα και μαζί μας η Μέλισσα Ανν (Ann Bee). Οι κινέζοι έχουν μια πολύ παράξενη διάθεση να ονοματίζουν τους εαυτούς τους με δυτικά ονόματα, ακόμα και αν δεν ξέρουν αγγλικά. Επιπρόσθετα ή είναι πολύ ιδιαίτεροι, ή αυτοσαρκάζονται εξαιρετικά. Η Μέλισσα Ανν λοιπόν είναι μια εκ των 3ων καθηγητών που μιλάει αγγλικά κάτι το οποίο την τοποθετεί στο πρώτο τμήμα (Α και οχι στο δικό μας Β). Η μέλισσα Ανν είναι μάλλον η δασκάλα του Πιάνου που όλοι οι μαθητές θέλουν να έχουν οταν ξεκινάνε. Αφου μοίρασε φυστίκια και ηλιόσπορους η συνάντηση ξεκίνησε στα Κινέζικα -αλίμονο, δεν καταλάβαινα λέξη, αν και στο βάθος ήξερα πως καταλαβαίνω τι λεγόταν: Πάλι σχολιάζαν το πόσο ψηλά φοράω την ζώνη μου και το πόσο παράξενα κοιμάμαι.
Ανάμεσα σε αυτά τα οποία κανένας δεν παραδέχθηκε, ειπώθηκαν πράγματα για κατανομή απουσιολογίου (α ναι, τώρα είμαι απουσιολόγος της πεντάδας μου) και όταν ρώτησα μα γιατί χρειαζόμαστε, η τάξη έχει 20 άτομα και ο καθηγητής μπορεί να μετράει 20 κεφάλια -όπως κάνει μέχρι τώρα- η απάντηση ήταν "πολύ μπελάς". Πριν κάνετε υποθέσεις για το πως λέμε στα Κινέζικα πολυ μπελάς, επισημαίνω οτι με τους Ιάπωνες και Κορεάτες φίλους μου επικοινωνούμε μέσω των ηλεκτρονικών μεταφραστών μας. Γράφουν μια λέξη στα κορεάτικα, τους πετάει μια στα αγγλικά, μου δείχνουν την οθόνη και μετά εγώ κουνάω το κεφάλι καταφατικά. Άλλα θέματα συζήτησης ήταν οι εξετάσεις (μπρρρρρρρρρρρρρ), βραβεία πρωτευσάντων, εκδρομές, πικνικ, αξιολογήσεις καθηγητών και τέλος,
Η εορτή των Χριστουγέννων.
