The new Photo Albums adress is...

http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis.2
The old one still contains the material from this 1st one year, but from now on the 2nd year will appear on the new address.
As you may already know, the blog train has come to a halt.
Of course I will keep on posting pictures...so stay in a sense... tuned (?)

Πέμπτη, Νοεμβρίου 29, 2007

Ο βασιλιάς πέθανε! Ζήτω ο Βασιλιάς

Ναι κυρίες και κύριοι. Η Μόνα έφυγε, όμως δεν αργήσαμε να βρούμε αντικαταστάτη. Ο εν λόγω αντικαταστάτης είναι ο Γιόσουκε Γιάπωνας ο Β', ο οποίος πέρα απο ενα τεράστιο ψυγείο είναι το παιδί που μου έφερε τον σκληρό δισκό απο την Ιαπωνία.

Περισσότερα νέα δεν υπάρχουν, εκτός απο το γεγονός οτι τις μέρες αυτές δυσκολεύομαι πολύ να διαβάσω...
Αϊ αϊ αϊ...

Στην φωτογραφία ο Γιόσουκε και ο Γιένς (ο δεύτερος μου γείτονας) ο οποίος είναι Σουηδός.
Στην πράξη είμαστε οι τρείς μοναδικοί ένοικοι του ορόφου.
Posted by Picasa

Τρίτη, Νοεμβρίου 27, 2007

Εβδομάδα αλλαγών

DSC07632 DSC07641 DSC07647_filtered

Μεγάλες άλλαγες. Τεχνικά αυτή την εβδομάδα δεν έχω να γράψω τίποτα στο Μπλόγκ, μιας και δεν ήταν μια καθαρά βδομάδα "ζωής στην Κίνα". Σίγουρα δεν σας απασχολεί πόσες φορές έφαγα την εβδομάδα αυτή μοσχάρι, πόσες κοτόπουλο, ούτε το τι ώρα πήγα για ύπνο την τετάρτη. Αν και δεν υπάρχει τίποτα που δεν σας εχω μεταφέρει ακόμα (για άλλη μια φορά συγχαρητήρια, έχετε αποφοιτήσει, γνωρίζεται σχεδόν ότι και εγώ για την Κίνα) παρ'όλα αυτά η ζωή συνεχίζεται ακόμα και οταν τα αξιοθέατα βγαίνουν απο το παιχνίδι. Έτσι λοιπόν, κάτι έχω ακόμα να μοιραστώ μαζί σας, έτσι για να μην πείτε οτι πήγε χαμένος ο κόπος σας να μπείτε στο μπλόγκ.

Είδηση 1: Ο Τζούλιαν ο Γάλλος, έφυγε. Πήγε διακοπές στο Μακάο και μόλις επιτρέψει θα φύγει για Γαλλία. Πάει αυτός. Απ' την άλλη χθές η Μόνα μετακόμισε οριστικά, μακρία απο την εστία, όποτε την στιγμή αυτή που σας γράφω στον όροφο μείναμε 2. Εγώ και ενας Σουηδός, αν και αναμένεται να μας κλείσει την τριάδα ο Γιόσουκε, ο Γιάπωνας.

Είδηση 2: Το ανέφερα στα μουλωχτά και πιο πρίν, η Μόνα έφυγε. Πόλλα άτομα την κάνουνε, οπότε τέρμα λοιπόν οι φωτογραφίες με τον Τζούλιαν όμως τουλάχιστον η Μόνα δεν φεύγει απο την πόλη.

Είδηση 3: Για να πνίξω τον καημό μου, αγόρασα ήχεια. Για 16ευρώ πήρα κάτι απίστευτα, τόσο σε απόδοση έντασης όσο και ποιότητας ήχου καναδικά ηχεία με εναν τεράστιο subwoofer για να ενοχλώ τους γείτονες! Χμμ, κάτι μου λέει οτι ίσως αυτός ήταν ένας λόγος που η Μόνα έφυγε. Συγχρόνως ο δίσκος επιτέλους δούλεψε όποτε μπορώ να συνεχίσω ανενόχλητος να κατεβάζω ταινίες για να βλέπω.

Είδηση 4: Έχω πάνω απο 30 ταινίες, όμως απ' όταν ήρθα στην Κίνα, είδα την πρώτη μου, προχθές το βράδυ με την Μόνα και τον Γιόσουκε. Ελπίζω τώρα που έχω ηχεία να δω καμία ακόμα.

Είδηση 5: Έβαλα το πρώτο μου καρφί την τελευταία οκταετία, μια κίνηση που επίτελους έσπασε  τον πάγο του "προσωρινού σπιτιού" (λες και τα καρφία είναι φτιαγμένα για να σφραγίζουν τις σανίδες μόνο στα φέρετρα) και κρέμασα μια όμορφη βουνο-γραφία που αγόρασα για 3ευρώ.

 

Βουνά. Η Κίνα φημίζεται για τα βουνά της. Έχει 5 βούνα τα οποία σύμφωνα με την παράδοση κάθε Κινέζος πρέπει να επισκευθεί μια φορά στην ζωή του. Στο βουνό της γειτονιάς μας (σχήμα λόγου, μιας και είναι περι τα 300χμ απο εδω) που είναι ενα εκ των πέντε και στο οποίο ελπίζουμε να πάμε κατα τα μέσα Δεκεμβρίου, ο θρύλος λέει οτι όποιος το σκαρφαλώσει θα ζήσει 100 χρόνια, πληροφορία που κατι μου λέει οτι δεν είναι και πολύ ακριβής. Το όνομα του είναι Τάισαν

Τέλος, στην πρώτη φωτογραφία βλέπετε κούτες γεμάτες νούντλς. Λίγο πιο αριστερα απο το κάρδος, οι Κίνεζοι φοιτητές περιμένουν στην ουρά για να φανέ το πρωινό νούντλ τους...

Δευτέρα, Νοεμβρίου 19, 2007

Eyecandy...

Λίγα περι κουλτούρας...

DSC07530 Κουλτούρα γιατί τελικά αναγκάστηκα να αγοράσω ενα εξωτερικό σκληρό δίσκο για τον φορητό μου, αφού η εισροή κουλτούρας στον υπολογιστή μου ξεπερνά την ικανότητα μου να την καταναλώνω. Μιας και όμως "κουλτούρα" και "τεχνολογία" δεν συμβαδίζουν, μιας και δεν μπορούσα να αγοράσω κάτι σύγχρονο στην Κίνα, τον ζήτησα απο εναν συμμαθητή που πηγαίνε στην Ιαπωνία για μια βδομάδα. Τελικά σήμερα ήρθε και μου τον έφερε, όμως αυτό που για άλλη μια φορά δεν υπολόγισα, είναι οτι η Ιαπωνία "τρέχει" στα 100 Βόλτ. Άντε τώρα να βρώ μετασχηματιστή!

Επιστρέφοντας στην κουλτούρα και την  τεχνολογική της πλευρά ακολουθεί μιας μικρή λίστα με την Ιντερνετική ζωή των Κινέζων.

Chat στο QQ με 500,000,000 -Κινέζους- χρήστες. Downloading για Ταινίες, παιχνίδια και μουσική απο το -πάλι Κινέζικο- Xunlei. Αναζήτηση στον Ίντερνετ χρησιμοποιώντας το πασίγνωστο -Κινέζικο- gaogao και το "Φρέσκο" Google. Streaming Video υλικό στα pplive/ppstream και tudou και λιγότερο στο youtube. Η Κίνα γενικότερα, που είναι μια τεράστια αγορά δεν χρειάζεται να καταναλώνει διεθνή προϊόντα όπως το utube ή το MSNLive ή το Google. Η εσωτερική της αγορά συναγωνίζεται την διεθνή σε μεγέθη τουλάχιστον γιατί στη πράξη σε ποιότητα, υστερεί αρκετά.

Σαββατοκύριακο

DSC07527

Τις τελευταίες μέρες μετά την επίσκεψη στο βουνό Λαοσάν, κάναμε μια μετακόμιση κάποιων κορεατών φίλων, δοκιμάσαμε να παίξουμε μουσική με τον Τζουλιάν για αλλη μια φορά, όμως όταν πήγαμε δεν μας δώθηκε ο χώρος αφού τον είχε καταλάβει το θεατρικό -αχ αυτό το θεατρικό, πάντα στην αίθουσα του μουσικού την βγάζει- ενω τις υπόλοιπες ώρες τις πέρασα με τον Μασάκι κάνοντας συνεργατικό διάβασμα, μπάς και φτάσω σε κάνα επίπεδο , επίπεδο.

Καθώς γευματίζαμε -νούντλς- σήμερα το μεσημέρι με τον Μασάκι και τον ΛιΤζενΓιόου σήμερα θυμήθηκα οτι οι Ασιάτες -οχι μόνο οι Κινέζοι- κάνουν εναν επιδεικτικό θόρυβο ρουφώντας το φαΐ τους, χωρίς αυτό να είναι κάτι που ενοχλεί εμένα. Την ίδια στιγμή συνέλαβα το πανούργο σχέδιο, οτι μιας και εγώ τρώω χωρίς θόρυβο, όμως κυριολεκτικά ασταμάτητα πρέπει να σκουπίζω την μύτη μου, κάτι το οποίο στην Κίνα είναι ταμπού, θα μπορούσα να προσποιούμε οτι ρουφάω το φαγητό, ενώ ρουφάω την μύτη μου! Μάλιστα στις δοκιμαστικές πτήσεις φάνηκε να δουλεύει καλά το όλο σχέδιο, μιας και ο θόρυβος στις μεγάλες αυτές ταχύτητες, είναι παρόμοιος!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 16, 2007

Σήμερα το πρόγραμμα... και δώρο ένθετο: Σκέψεις επι θέματος "Σεξαπίλ"

DSC07518

Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στο βουνό Λαοσάν, λεπτομέρειες για τη οποία όμως αργότερα, όταν πάρω και το υπόλοιπο φωτογραφικό υλικό. Για την ώρα νομίζω αρκεί η εικαστική μου σύνθεση στα αριστερά.

Αλλαγή παραγράφου.

Αν προσπαθήσω να σας περάσω τον παλμό για το πρότυπο ομορφιάς στα εδώ μέρη, μπορώ να σας πω οτι η λέξη "σεξυ", δεν λέει κάτι -ασε που δεν χρησιμοποιείται γιατί είναι ταμπού- όμως η λέξη, αντίστοιχη, είναι το "κκ'άι!'

Αυτό σημαίνει, χαριτωμένος/ή. Όλοι και όλες προσπαθούν να φαίνονται οσο πιο γλυκοι γίνονται και μάλλον αυτός είναι ο λόγος που στις φωτογραφίες πάντα κάνουν "τα γλυκά μάτια", στολίζονται με καρτούνς, κάνουν πιο πολλές γκριμάτσες και απο εμένα και είναι το πρώτο πράγμα που προσέχουν στο αντίθετο φύλο.

WAHAAAAAAAAAA

 DSC07386 Χθες το πρόγραμμα ήταν γεμάτο, διασκέδαση. Πρώτα πήγαμε με τον Τζούλιαν στο πανεπιστημιακό υπόγει στούντιο και δοκιμάσαμε να παίξουμε μουσική.DSC07395 Τελικά φύγαμε ικανοποιημένοι πως τουλάχιστον, δοκιμάσαμε. Πιο μετά το πρόγραμμα είχε γεύμα με κορεάτη συμμαθητή που μας παγίδεψε, αφού κάλεσε και την δασκάλα! Απ' την άλλη υπάρχει σημαντικό ενδεχόμενο να την κάλεσε επειδή την φοβόταν -όπως και όλοι οι υπόλοιποι μας-

Αφού της είπαμε καληνύχτα, την διώξαμε και καθήσαμε οι 3 ήρωες μέχρι τις 10:30 όποτε και έπρεπε να φύγω για να προλάβω την πόρτα πριν κλείσει...

Οι ήρωες είμασταν εγώ -φυσικά-, ο Ντά!Σίν! ο κορεάτης με το χαμόγελο που θυμίζει τον Ντρέϊκ απο το One Piece Manga και ο Μασάκι, ο Γιάπωνας. Και οι δύο τους ποδοσφαιρόφιλοι, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τον πραγματικό γνώστη την καρδιάς των ανθρώπων!

Τα γεννάθλια του κακομοίρογλου

DSC07306

Είπαμε όχι και χάλια. Ενα λογοπαίγνιο φτιάξαμε. Η μέρα ήταν μια χαρά. Λίγο πιο στρεσαρισμένη απ' τα γούστα μου μιας και είχα διαρκώς την αίσθηση οτι θα πρέπει να γίνει κάτι την ημέρα εκείνη, αλλιώς δεν θα είμαι... καθως πρέπει. Τελικά αποφασίσαμε να παμε σε ενα κορεάτικο εστιατόριο, το οποίο αποδείχθηκε πολύ καλή επιλογή. Αν και στην αρχή δεν χωρούσαμε μιας και τελικά βρεθήκαμε ούτε λίγο ούτε πολύ 24 άτομα, τελικά βρήκαμε ενα όμορφο δωμάτιο -μην ξεχνάμε οτι στην Κίνα, στην χώρα όπου κάνενας δεν έχει προσωπικό χώρο-, όταν έρχεται για φαγητό, ή για διασκέδαση (βλέπετε KTV ακα, Καραόκε), οι Κινέζοι γίνονται θηρία. Όλα τα εστιατόρια, ακόμα και τα πιο άθλια έχουν 2-3 δωματιάκια για αυτούς που δεν θέλουν να συχνωτιστούν με άλλους τις πολύτιμες αυτές ώρες, πριν τουλάχιστον χρειαστεί να επιστρέψουν στο δωμάτιο της εστίας που μοιράζονται με άλλους 11...

Έτσι και εμείς. πιστοί στο Κινεζικό πνεύμα γιορτάσαμε σε ενα prive χώρο, ενος κορεάτικου εστιατορίου. Ως Έλληνας, οταν ρωτήθηκα τι σχέδια υπάρχουν για μετά απάντησα εσείς αποφασίστε. Τι σόϊ πατέρες της Δημοκρατίας είμαστε αν τουλάχιστον δεν διατηρούμε εναν ελάχιστο βαθμό απεξαρτησής της βούλησης απο τα αντικείμενα της, με άλλες λέξεις, άβουλοι. Όμως παρ'οτι τα αρχικά σχέδια ήταν πριβέ-διασκέδαση σε καραόκε, τελικά οταν αποχώρησαν οι ασιατές, οι δυτικοί που παρέμεινας δικαίωσαν τις φήμες και έτσι καταλήξαμε για κλάμπινγκ -ο Θεος να το κάνει κλάμπινκ- στην Σανγκριλά... Πριν αρχίσετε τα σχόλια, σας υπενθυμίζω οτι δεν έχω βρεθεί στο μέρος αυτό -ή οποιοδήποτε όμοιο του- περισσότερες φορές απ'οσες έχω αναφέρει και νομίζω αν της μετρήσετε δεν ξεπερνάνε τις 5-6, νούμερο το οποίο αποτελεί συνεπές με τα προηγούμενα μου κατορθώματα!

Ανάμεσα στα δώρα φτερούγες κοτόπουλο, φάρσα των δυτικών. Οι φωτογραφίες απο την ημέρα στο http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis/071114MyBirthday




Τετάρτη, Νοεμβρίου 14, 2007

Happy Birthday

Ε αυτό παραπάει. Γεννέθλια ακόμα και γώ; Δεν μας έφτανε ο υπόλοιπος κόσμος, τώρα πρέπει να γιορτάσω και εγώ. Ναι, σήμερα είναι η μέρα. Όσοι δεν το θυμηθήκατε δεν πειράζει, πείτε 3 άβε μαρία και 2 χάρε κρίσνα και του ζυγούς λύσατε.
Περισσότερα νέα αργότερα. Τώρα μπαίνω για ενα ντούς (αυτό το ντούς βρε παιδί μ' όλο δικαιολογία το έχεις για να μην γράφεις τίποτα!)
Posted by Picasa

Δευτέρα, Νοεμβρίου 12, 2007

Time's up!

Εντάξει. Νομίζω οτι έκανα το χρέος μου για σήμερα. Σας μετέφερα τα νέα της εβδομάδας. Τώρα μπορώ να πάω να διαβάσω για την υπόλοιπη μέρα που μου έμεινε.
Πρώτα όμως να σας μιλήσω λίγο ακόμα για το Τσίνγκνταο. Συζητούσα με εναν Αυστραλό κατασκευαστή Γιότ στο Τσίνγκνταο και το θέμα πήγε στο οτι η πόλη αυτή, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Κίνα και την Ευρώπη, είναι απίστευτα ψεύτικη χωρίς καμία ταυτότητα ούτε και χρώμα! Δεν έχει τίποτα δικό της. Όμως συμφωνήσαμε στο οτι το Τσίγκνταο, είναι τόσο διάφανο (σαν νοσοκομείο μια φάση) που πραγματικά, αυτή είναι η ταυτότητα του.
Όπως είπε και ο ίδιος, για αυτό το αποκαλούν "η νέα πόλη".
Posted by Picasa

Κι άλλα έξοδα...

Εννοούσα, κι άλλη έξοδος. Της βράδυ της Εννάτης, πήγαμε για Ινδικό φαγητό. Είχαμε μια λίστα με 3 εστιατόρια που θέλαμε να δοκιμάσουμε, όλα στην ίδια περιοχή και ήταν ώρα να αρχίσουμε απο κάπου. Στο Ινδικό μόλις φτάσαμε, μας είπαν οτι "λυπόμαστε"
Δεν έχουμε υλικά.

Πολύ ενδιαφέρον. Πήγαμε προς το κορεάτικο αλλά δεν ξέραμε που είναι ακριβώς. Σε ενα σημείο βρήκαμε ενα κορεάτικο και κάτι τύποι που βγαίναν απο μέσα μας είπαν οτι είναι εξαιρετικό. Λογικά αυτό ήταν αυτό που ψάχναμε, άλλα είπαμε να προχωρήσουμε μέχρι την γωνιά. Στην γωνιά όταν ρωτήσαμε "που είναι το νούμερο 6;" μας απάντησαν "απο εκεί που ήρθατε". Ωραία, γυρίσαμε πίσω, μπήκαμε μέσα. Πρέπει όντως να είναι καλό. Μόλι μπήκαμε, μας πήγαν σε ενα απο αυτά τα κουβούκλια, βγάλαμε τα παπούτσια μας και καθήσαμε στο θερμαινόμενο δάπεδο. Δεν είχαμε ιδέα τι θα παραγγείλουμε, όμως τα πράγματα ήταν χειρότερα οταν διαπιστώσαμε οτι ο κατάλογος είναι στα κορεάτικα. Ούτε κάν στα Κινέζικα. Οι κοπέλες σερβιτόροι, προσπαθούσαν να μας εξηγήσουν, άλλα εμείς τι να κάνουμε. Να πω την αλήθεια, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί όλη αυτή η ταλαιπωρία. Η θέση μου ήταν σαφής. Ας πούμε στις κοπέλες οτι δεν ξέρουμε τίποτα και αυτές να προτίνουν και να μας σερβίρουν. Δεν θα γίνει έτσι όμως. Κάποιοι απλά δεν θέλουν να φάνε έτσι. Τελικά ο Φλώριαν πήρε τηλέφωνο μια κορεάτισα γνωστή του η οποία θα φρόντισει μέσω τηλεφώνου να επιλέξει τα κατάλληλα. Έλεος. Φαγητό είναι. Όμως της τελειώνει η μπαταρία καθώς ο Φλώ της εξηγεί το σκηνικό.
Ρε παιδιά, τόσο κακό είναι να τους πούμε να μας προτίνουν; Τελικά τους πείθω όλους. Τηλέφωνο δεν περιμένουμε οπότε ήρθε η ώρα να διατυπώσουμε "διαλέξτε εσείς για εμάς". Το πράγμα όμως είναι λίγο αργό, γιατί δεν πολυκαταλαβαινόμαστε. Το πρώτο πράγμα που πίανουμε είναι οτι δεν έχουν μοσχάρι. Έλεος. Σονι και καλά να φάμε σήμερα μοσχάρι.
Το τηλέφωνο όμως χτυπάει και η κοπέλα θέλει να βοηθήσει. Μιλάει με την κοπέλα. Μέτα απο κάνα 5' η κοπέλα στο τηλέφωνο μιλάει ξανά με τον Φλώ. Ο Φλώ λέει να φύγουμε. Δεν έχει μοσχάρι, ούτε κοτόπουλο. Έχει μόνο γκόου ρόου. Μάλιστα. Δεν νομίζω οτι εχει νόημα να γκρινιάζω. Σηκωνόμαστε. Οι σερβιτόρες ετοιμάζονται, μας φέρνουν τα παπούτσια. Ο Φλώ στο μεσοδιάστημα έχει καταλάβει απο κάτι οτι δεν είναι το εστιατόριο μας και τις ρωτάει που είναι το δικό μας. Οι κοπέλες είναι πολύ πρόθυμες και μας απαντούνε.
Τελικά βρίσκουμε το εστιατόριο μας, μπαίνουμε, τρώμε και τέλος βραδιας. Τελικά τι ήταν αυτό που δεν δοκιμάσαμε;
Ήταν κορεάτικο εστιατόριο που σέρβιρε μόνο σκύλο...
Posted by Picasa

November, the 8th

Άλλη μια γεμάτη μέρα. Αφού αποχαιρετήσαμε για κοπέλα που επέστρεφε στην Ταϊλάνδη, πήγαμε για Ιαπωνικό φαγητό και μετά για υπολογιστοψώνια. Το διάστημα αυτό στην Κίνα ο σκληρός μου δίσκος έχει γεμίσει κυριώς γιατί κατεβάζω, άλλα δεν βλέπω ταινίες, οπότε κάποια στιγμή θα πρέπει να αγοράσω ενα νέο σκληρό δίσκο. Στην υπολογιστούπολη -που είχαμε ξαναπάει- τελικά δεν βρήκαμε αυτά που ψάχναμε, άλλα σύντομα καταλάβαμε το λάθος μας. Πάντα μπαίναμε στο λάθος κτήριο. Μιας και όλα είναι απρόσωπα, χωρίς πινακίδα, δεν ξέραμε πως ακριβώς δίπλα υπάρχει ενα το οποίο είναι ακόμα πιο σουρεάλ. Stands και όλα τα προϊόντα, σχεδόν μέσα σε καλάθια χύμα. Όπως οταν περνάς έξω απο την cosmodata στην στουρνάρη που όλα είναι για ξεπούλημα, έτσι και εδώ μόνο που εδω, δεν είναι τα σκουπίδια τους, άλλα τα προϊόντα αιχμής.
Αργότερα καταλήξαμε στο Καρφούρ για κλασσικά ψώνια -πήρα και μια οδοντόβουρτσα πού κάτι μου λέει οτι δεν έχει πλαστικές ίνες, άλλα αληθινές τρίχες- ενώ τέλος απο κεί βρεθήκαμε με τους κορεάτες συμμαθητές, τους Γερμανούς -πλεον- πατριώτες και τον Μασάκι τον Ιάπωνα να τρώμε σνίτσελ στο Γερμανικό εστιατόρειο της πολής. Σε αντίθεση με το φρικτό και πανάκριβο Ρώσικο, τουλάχιστον εδω το φαγητό είναι φυσιολογικού μεγέθους μερίδας, ενώ θύμιζε ευρωπαϊκό φαγητό, κάτι το οποίο μου έφερε στο μυαλό οτι το διάστημα αυτό, έχω ξεχάσει τι σημαίνει δυτικό φαγητό. Μην με ρωτήσετε αν μου λείπει. Προτιμώ να μην ξέρω.
Φυσικά και αυτό ήταν ακριβό, αν σκεφτεί κανείς οτι πληρώσαμε 7ευρώ το άτομο (όμως είχαμε και 0,5λίτρο γερμανική βάισμπίερ)
Posted by Picasa

The Korean Way

Διαρκώς νόμιζα οτι στην τάξη μου τα παιδία είναι τα πιο μελετηρά στον κόσμο, μέχρι που ανακάλυψα οτι δεν κοιτάνε το βιβλιό, αλλά την οθόνη του nintendo DS. Φυσικά αυτό ακόμα δεν μου δίνει ελπίδες οτι ποτέ θα φτάσω το επίπεδο τους.Τα κινέζικα είναι τόσο μακριά απο εμάς, όσο και τα αγγλικά για αυτούς που οταν τα διδασκόμαστε δεν έχουμε πολλά πράγματα γνωστά: Σε αντίθεση με τις δυτικές γλώσσες που πάντα υπάρχει κάτι κοινό (είτε είναι η ίδια η λέξη, είτε στην χειρότερη περίπτωση είναι μια έννοια πισω απο την λέξη) εδω το μόνο πράγμα που έχουμε κοινό, είναι οτι χρησιμοποιούμε το χέρι για να γράψουμε, κάτι που νομίζω πως είναι εξαιρετική σύμπτωση αν σκεφτεί κανείς οτι θα μπορούσε να είναι χειρότερα, όπως για παράδειγμα στο θέμα του φαγητού. Ξυλάκια κανείς;
Posted by Picasa

Καλοκαίρι τέλος... νομίζω...



Το βλέπετε και στα χρώματα, αν και ακόμα δεν τον νιώσαμε στο πετσί μας. Τελικά το τσιγκτάο αναμένεται να γίνει πολύ κρύο και τον Ιανουάριο αγγίζει -20, με μέση θερμοκρασία -5, όμως το μεγάλο πρόβλημα -λένε πως είναι- οτι είναι κοντά στην θάλασσα και για αυτό το κρύο είναι διαπεραστικό. Θα δείξει. Σήμερα όμως έμαθα απο ενα παιδί οτι απο βδομάδας αναμένεται να πέσουν οι θερμοκρασίες και απο εκεί που τώρα είναι 6-16, να πάνε 0 με 6. Θα δείξει και πάλι. Σήμερα πάντως, πολλοί θέλησαν να μην πάνε μάθημα για να πάνε παραλία!
Στην φωτογραφία αριστερά το νέο μου shower gel. Τελικά -παρεπιπτόντως- τα πειράματα μου για εξεύρεση σαμπουάν, μαλακτικού και αφρού πέτυχα αφού κατέληξα στην εξαιρετική σειρά "Vidal Sasoon" που καλύπτει κάθε γούστο. Φοριέται σε 12 διαφορετικές γεύσεις για όλους τους τύπους μαλλιών και τα προϊόντα στάιλινγκ δίνουν νεα ωόθηση σε αυτο που ονομάζεται δημιουργικό λάιφστάιλ. Δοκιμάστε και έσεις τώρα και θα δείτε την διαφθορά.
Επιστρέφοντας στο Σάουρντζέλ μου, είναι μεμ κάρβουνο και πραγματικά μόλις το βάλεις στο σώμα σου, στην αρχή γεμίζεις "γάνα" μέχρι ο αφρός που δημιουργείται στην συνέχεια να υπερκαλύψει με το άσπρο το μαύρο! Όμως νομίζω είναι ωραίο και σου αφήνει μια καθαρή αίσθηση μετά.

Κυριακή, Νοεμβρίου 11, 2007

Δοκιμάζοντας εναλλακτικές μεθόδους αποστολής καταχωρήσεων στο μπλόγκ...

manos Απλά δοκιμάζω πως εμφανίζονται οι καταχωρήσεις απο το νέο πρόγραμμα της Microsoft (MS Live Writer).

Ο Μάνος δεν ήρθε Κίνα :-)

Πάω να κάνω ντούς και αργότερα ίσως έρθω να σας γράψω τίποτα αληθινό!

Τρίτη, Νοεμβρίου 06, 2007

Ούφ...

Νομίζω οτι σας ανέβασα όλο το κείμενο και όλα τα βίντεο, άλλα οχι όλες τις φωτογραφίες...
Υπομονή και οι υπόλοιπες φωτογραφίες θα έρθουν στην συνέχεια.
Ελπίζω το υλικό να σας δίνει μια γεύση απο κίνα ε;
Posted by Picasa

Είμαι ενα Κινεζάκι

Αν ήμουν Κινεζάκι... Αν ήμουν Κινεζάκι, η τοποθετημένο σε άλλες λέξεις, όταν γυρίσω πίσω -αν γυρίσω ζωντανός- τι πρέπει να περιμένετε απο εμένα; Ποιές αλλαγές πάνω μου θα υποδηλώνουν την επαφή μου τον πολιτισμό αυτό; Πέρα απο πυραμιδοειδές καπέλο, τι άλλο θα κουβαλήσω μαζί μου;Ακολουθεί μια λίστα με όλα αυτά τα οποία κάνουν ενα Κινέζο, Κινέζο. Καταρχάς, θα πρέπει να με φωνάζετε Λι, και οταν με φωνάζετε, δεν θα νιώθω άνετα αν το όνομα αυτό δεν αντιστοιχεί σε τουλάχιστον άλλους είκοσι στο δωμάτιο. Επόμενο σημάδι είναι ο τρόπος που στέλνω SMS στο κινητό. Με ρωτάτε τι έγινε για παράδειγμα με τα αποτελέσματα του μαθήματος που δίναμε. Στην απάντηση, φροντίζω πάντα να συμπεριλάβω μια ερώτηση στο τέλος. Για παράδειγμα "Πότε είναι τα γεννέθλια σου;" Αν μου απαντήσετε στην ερώτηση, θα σας απαντήσω σύντομα σε ενα δεύτερο μήνυμα του "Στύλ, σε συμπαθώ πολύ, στα γεννέθλια σου θα σου φέρω δώρο." Το μήνυμα δεν τελειώνει, χωρίς μια ακόμα ερώτηση του στυλ "Εχεις κανονίσει ήδη το τι θα κάνεις στα γεννέθλια σου;". Ξέρω πωε εκνευρίζεσαι, όμως δεν είναι αγένεια να αφήνεις ευθύες ερωτήσεις αναπάντητες; Και πάλι θα απαντήσεις και τώρα το μήνυμα που σου γράφω ολοκληρώνει την κουβέντα πάνω στο θέμα."Παρεπιπτόντως, σου αρέσει ο Καφές;" Καπου εκεί κουράζεσαι. Όμως και πάλι θέλεις να δεις που το πάω. Φώτης είμαι άλλωστε, δεν κάνω πράγματα χωρίς νόημα. Μου απαντάς απο ευγένεια, ελπίζοντας το επόμενο μήνυμα μου να μην έχει ερώτηση μέσα. Κρίμα. "Έχεις πολλούς φίλους;". Κάτσε ρε, ο Φώτης είναι αυτός, ήδη το ξέρει αυτό, τι τον έχει πιασει και ρωτάει; Ως τώρα κάθε μήνυμα σου, το τερμάτιζες με μια ατάκα, του στυλ "άντε καλό μεσημέρι" ή "καληνύχτα". Τώρα επικαλείσαι πιο δραστικά μέτρα. "Ξέρεις, δεν έχω μονάδες στο κινητό, γι'αυτο σε παρακαλώ πάρε με τηλέφωνο αν θες να πούμε τίποτα, άλλιως καληνύχτα" Το κόλπο σχεδόν πιάνει! Τελικά την επόμενη στιγμή σου έρχεται ενα μήνυμα που λέει "Όκ, εντάξει. Θύμισε μου, σε ποιό δρόμο μένει ο Τσαν;" Εδώ παραπάει. Συνήθως στο 7-8 μήνυμα ο Κινεζοφώτης βαριέται πλέον να κάνει χάζες ερωτήσεις ή ξεχνάει να βάλει το ερωτηματικό. Όμως σήμερα -και μερικές φορές συμβαίνει και αυτό- έχει κέφια. Εσύ όμως δεν έχεις και έτσι απλά το παίζεις αγενής. Στην πράξη είσαι απλά, αγενής. Δεν απαντάς. Κάλη κίνηση. Κέρδισες 2 πόντους. Πρόχωρα δύο τετράγωνα δεξιά. Στο τετράγωνω αυτό, πρέπει να πάς στο σούπερ μάρκετ να αγοράσεις σαμπουάν. Ναι το ξέρω. Θέλει σκέψη το θέμα. Σαμπουαν για μαλλιά με χωρίστρα στα δεξιά, στα αριστερά, μήκους απο 1 έως 5 εκατόστα, απο 6 έως 32, ή για μαλλιά που έχουν εκτεθεί σε Καραόκε μουσική τις τελευταίες 24 ώρες; Θα τα σκεφτείς στον δρόμο. Εξω απο την πόρτα συναντάς τον Μινγκ. Ο Μίνγκ είναι βιαστικός να μπεί στο κτήριο, όποτε κουνάει το κεφάλι του και πετάει την ατάκα "Έφαγες;" Σταματάς, πάς να απαντήσεις όμως αυτός έχει ήδη φύγει. Η πόρτα κλείνει απο πίσω του. Τι δεν κατάλαβα καλά; Γυρνάς γύρω, κοιτάς μήπως ήταν κανένας άλλος εκεί, όμως, οχι. Εσένα ρώτησε και στο κινητό δεν μιλούσε. Σκατά. Τι έγινε μόλις τώρα; Μήπως απο τα πολλά μανιτάρια που τρώω τον τελευταίο καιρό πέτυχα κάνα "μαγικό" και τώρα το μυαλό μου κάνει διαλείψεις; Κοιτάς το ρολόϊ όμως η ώρα είναι 3:00 όπως ήταν ακριβώς οταν περνούσες την πόρτα. Εδω είναι που ο κάλος μας νεράϊδος μας υπενθυμίζει οτι οι κινέζοι κάνουν ανόητες ερωτήσεις, εννοόντας "γειά, και αντίο". Στο επόμενο βήμα πετυχένεις τον Κόνγκ. Ο δάσκαλος κόνγκ μιλάει αγγλικά, ή τουλάχιστον λέξεις στα αγγλικά. "Πού θα πάς τώρα;". Αλίμονο, λογαριασμό θα δώσω; Όμως ο νεράϊδος ξαναπετάγεται και σου υπενθυμίζει οτι πάλι δεν το εννοεί. Απλά είναι όπως στο κινητό που λέμε "Που 'σαι ρε;" Τελικά τον αγνοείς, και προχωράς προς το σουπερ-μάρκετ. Το σούπερ-μαρκετ βρωμάει φαγητό, μιας και ο κλιματισμός είναι για όλα τα πράγματα εκτός απο τα τρόφημα. Α ναι, να θυμηθώ να πάρω λουκανικάκια για πρωινό. Χμ, ποιά είναι πιο καλά αυγά για το Τετάρτες πρωί, τα μαύρα ή τα άσπρα; Ξαφνικά σου έρχεται μια φρίκη. Όταν πρωτοήρθες στην Κίνα είχες φέρει μαζί σου κάτι noxzema. Ύστερα απο λίγο όταν τελείωσαν σταμάτησες να τα χρησιμοποιείς. Όχι μόνο η αγορά δεν τα διέθετε, άλλα και εσυ δεν τα χρειάζεσαι πλέον. Τα λεωφορεία παραείναι γεμάτα για να ξέρουν απο ποία απο τις 73 γειτονικές μασχάλες προέρχεται η μπόχα. Άσε που η διατροφή πλούσια σε καρυκεύματα εξαλίφει την ανάγκη για επιπρόσθετα αρώματα. Ώραια, πριν φύγεις πάρε και κάνα σνάκ. Για να δούμε. Μπισκότα, χμμμ, μάλλον όχι σήμερα. Όμως αυτά τα συσκευασμένα ψαροκόκκαλα είναι οτι πρέπει για να γλύφεις τα μουστάκια σου! Η μήπως να πάμε για τα κλασσικά κοτοποδάκια; Καραμέλες μοσχάρι ή ψάρι; Τελικά αρπάζεις ενα στην τύχη και καθώς κατευθύνεσαι προς το ταμίο τράβας έξω την φωτογραφική σου μηχανή και παίρνεις μια φωοτογραφία απο εναν φρέσκο δυτικό που περπατάει τους διαδρόμους. Μόλις σε εντοπίζει, χαμογελάς και κάνεις πως η μηχανη είναι η λίστα με τα ψώνια σου. Ωραία. Όλα είναι ωραία, αν εξαιρέσουμε οτι ξαφνικά σε πιάνει η παρόρμηση να καθαρίσεις την μύτη σου οπότε και με τον δεξί δείκτη κλείνεις του δεξί ρουθούνι καιμε δύναμη ξεφυσάς το αριστερό. Ενας τόνος ύλη σε μορφή σπρέι ξεπετάγεται. Σειρά έχει ο λαιμός σου. Μαζεύεις το φλέμμα και φτύνεις στο πάτωμα. Τέλεια. Σαν καινούργιος. Λίγες στιγμές αργότερα είσαι στο λεωφορείο ξανά. Το κινητό χτυπάει. Το σηκώνεις. Στο ακουστικό φωνάζεις. "Ε;;;", σε κάθε φράση του συνομιλητή "ΕΕΕΕ" πετάς, άλλα είναι καλύτερο απο την συνηθισμένη σου απόκριση όταν συζητάς αυτοπροσώπως. Εδω πρέπει να αρθρώσεις κάτι για να ακουστείς. Απο κοντά ενα άναρθρο "ΜΜΜΟΥΥΥΥΥΥ" κάνει την δουλειά...Πάς για φαγητό στην γωνία. Στα δεξιά σου ενα μικρό αγοράκι ντυμένο κανονικά όπως ντύνονται εδω τα παιδία, με το παντελόνι του να μην έχει τίποτα στον κώλο. Χαμηλώνει, χέζει στην γωνία. Το φαγητό σου παίρνει το άρωμα. Στο τραπέζι κάθεσαι για να φάς και αυτό κάνεις: Ρουφάς την σούπα με παράξενους θορύβους που οι δυτικοί δεν απολαμβάνουν, μασουλάς το φαΐ σου και αυτό το ακούνε και απο το διπλανό κτήριο ενώ οταν έρχεται η ώρα να σκουπίσεις την μύτη σου -και αυτό είναι πολύ συχνά λόγο των πικάντικων σουπών-, δεν κάνεις το λάθος να βγάλεις χαρτομάντηλο. Είναι απίστευτη αγένεια εδω πέρα. Να σκουπίσεις την μύτη με χαρτομάντηλο την ώρα του φαγητού, καταστρέφει φιλίες. Ή πας άλλου, ή όπως οι πολιτισμένοι άνθρωποι διακρητικά -οσο διακριτικό είναι αυτό- απλά με το μανίκι και το χέρι (όση επιφάνεια χρειαστεί) σκουπίζεις τα ζουμιά. Τέλος να αναφερθούμε στο γεγονός οτι είσαι απίστευτα φιλικός στους ξένους, αποκαλόντας "καλέ μου φίλε" όποιον έχεις δει για πάνω απο μια φορά, κάτι το οποίο τον χειμώνα δεν πολυαξιοποιείς μιας και οι περισσότεροι δεν θέλουν να σε δούνε δεύτερη φόρα, τόσο για όλους τους παραπάνω λόγους, όσο και για το γεγονός οτι επειδή το νερό είναι κρύο και δεν κάνεις μπάνιο πιο συχνά απο μια φορά τον μήνα.Αγαπητοί μου φίλοι, παρτε στα σοβαρά όλα αυτά που σας γράφω, όμως δεν σημαίνουν όλα τα παραπάνω οτι οι Κινέζοι είναι ζώα, απλά πολύ διαφορετικοί!
Πολύ διαφορετικοί...
Posted by Picasa

Λίγα σχόλια

Το όνομα fo2(佛)σημαίνει Βούδας και όταν φεύγαμε προσπαθούσαν να διαβάσουν το Όνομα οι καθηγητές. Τελικά αφού διαβάσαν το Φό, το γυρίσαν στο 希腊(Ελλάδα) όποτε σε μια ημίρευστη κατάσταση μου κολλήσαν το όνομα φοσιλά-ντε(Φο, Έλληνας). Όμως νομίζω οτι είναι αρκετά ακριβές μιας και το Φό, εκτός απο φωνητικά οτι ταιριάζει, εκφράζει και νοηματικά το όνομα Φώτης: Φώτα, στιγμή της επιφύτησης της βάπτισης, καθόδου του αγίου πνέυματος στον Χριστό -χμ, λίγο αντιφατικό δεν είναι αυτό, για προσωποποίηση του θεού;-. Το όνομα Βούδας αντίστοιχα σημαίνει ο Φωτισμένος, οπότε νομίζω οτι το όνομα είναι μια τέλεια μετάφαση του Ελληνικού μου. Συνεπώς νομίζω οτι θα πρέπει να το καθιερώσω... Τέλευταίο σχόλιο για το ταξίδι, οτι παρ' οτι απο τις περισσότερες απόψεις ήταν άθλιο, μιας και κάναμε πιο πολύ σουβενιρ-σόπινγκ παρα σάιτσίινγκ, ξυπνάγαμε τρελά νωρίς, τρώγαμε απαίσια φαγητά και ταξιδεύαμε απίστευτα πολύ, ενω δεν ήμασταν ελεύθεροι, νομίζω οτι θα ξαναπήγαινα. Δεν ξέρω, μου άρεσε αυτή η σουρεαλιστική ατμόσφαιρα. Άσε που είχα σβήσει τελείως τον εγκέφαλο μου! Για τα πρακτικά, οι μόνοι που θα ξαναπηγαίναμε, είμαστε οι 3 ξέμπαρκοι. Εγώ, ο Ενρίκε και ο Φλώ.
Δεν θύμαμαι τι άλλο εχω να γράψω για τώρα. Μάλλον ήρθε η ώρα να σηκωθώ απο το κρεβάτι, να ανοίξω τις κουρτίνες, να κάνω πρωινό(μπανάνα δηλαδή) και να πλύνω/ετοιμάσω την μούρη μου για άλλη μια μέρα στο Τσίνγκταο, ελπίζοντας με διάβασμα! Χμ, ίσως πρέπει να καθαρίσω το μπάνιο, να πλύνω ρούχα και να κρεμάσω ενα ωραίο τοπίο που αγόρασα για 3 ευρώ...
Posted by Picasa

Undo...

Η τελευταία βραδιά στο τραίνο, τελείως απρόσμενα ήταν εξαιρετικά όμορφη. Όχι μόνο έλειπαν τα παράξενα κλειστοφοβικά αισθήματα που με είχαν πιάσει την προηγούμενη φορά, άλλα τώρα, ήμουν στο κάτω κρεβάτι που μου έδεινε ενα παραπάνω πλεονέκτημα στο θέμα του στριφογυρίσματος στο κρεβάτι αφού πλέον δεν είχε προστατευτικές μπάρες. Επιπρόσθετα μου κληρώθηκε να κοιμηθώ οχι με τους δυτικούς, άλλα με τον Πιάο, έναν Κορεάτη και τον Φλώριαν. Έκτος απο εξάσκηση και επέκταση των ελάχιστων κινέζικων που ξέρω, αυτό μου έδωσε και την ευκαιρία να κοιμηθώ νωρίς! Είναι αλήθεια οτι προς το τέλος πριν φύγω για διακοπές, εξαιτίας -ίσως- του διαβάσματος για τις εξετάσεις, είδα βελτίωση και παρ'οτι το επίπεδο μου ακόμα είναι Α τάξη, το διάστημα αυτό που ήμουν και με κορεάτες, έκανα ακόμα περισσότερη πρόοδο. Αν και το λεξιλόγιο μου δεν είναι αρκετό, για πρώτη φορά στο ταξίδι αυτό μπορούμε και συζητάμε για θέματα διαφορετικά απο το αν το φαγητό μου άρεσε, ή απο που είμαι...Μέχρι και αστεία μπορούμε και ανταλλάσουμε!Το ταξίδι ήταν πολύ ωραίο και παρ'οτι σήμερα η μέρα μας χάθηκε αφού το μόνο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε σε ένα απο αυτά τα "επιλεγμένα" μέρη για πρωινό στο οποίο μιας και υπήρχε μια τεράστια ουρά καθοδηγημένων τουριστών ήδη, αναγκαστήκαμε -άλλο που δεν θέλαμε- να πάμε στα KFC για πρωινό! Κοροϊδεύω που κοροϊδεύω τα κινέζικα πρωινά, όμως σήμερα είχα παγωτό και πικάντικο χάμπουργκερ κοτόπουλο, αλα δυτικού τύπου! 8 το πρωί παρακαλώ. Μετά απο αυτό μας οδήγησαν σε 2 αγορές, έτσι για να μας ξεζουμίσουν και τις τελευταίες στιγμές μας. Εκεί θα καθόμασταν μέχρι τις 12, περίπου 3 ώρες, απίστευτα εκνευριστηκό αν σκεφτεί κανείς οτι δεν υπήρξε ούτε ενα αξιοθέατο στο οποίο να μας επέτρεψαν να κάτσουμε τόσο, ενω όχι υπερβολές, ή ημέρα μας πέρα απο το φαγητό και τον ύπνο και τα όποια απογεύματα μας αφήναν μόνους, ήταν εξίσουμε μοιρασμένα μεταξύ αξιοθεάτων και αγορών σουβενίρ και κινέζικων φαρμάκων. Και οχι τίποτα ακόμα και να ήθελα να αγοράσω κάτι, δεν θα μπορούσα να βρώ μιας και μιλάμε για πραγματικά απαίσια πράγματα. Παρεπιπτόνως μιας και ανέφερα "απαίσια", ανάμεσα σε πάμπολα μανητάρια, εξωτικά ψάρια και παράξενες ρίζες που είχαν για Κινέζικη ιατρική βρήκαμε και δυο τύπους μερμυγκιών: Τα αποξηραμένα και τα φρέσκα... Βέβαια όλα ήταν νεκρά κάτι που με προβληματίζει στο πως και τα σκοτώνουν; Ενα ένα; Τα συνθλίβουν όλα μαζί; Ή μήπως τα δηλητηριάζουν; Τελικά οι λίγοι αναρχοδυτικοί, πήγαμε με ταξί, σε άλλη περιοχή, για αυτό που δεν συνέλαβα αμέσως, το οποίο ήταν ψώνια. Λιγότερο απο δυο ώρες αργότερα επιστρέψαμε για να πάμε όλοι μαζί στο αεροδρόμιο όπου και πήραμε την πτήση μας πίσω στο Τσίνγκταο.
Posted by Picasa

Σουρεαλισμός

Αφού του έδωσε και αυτού ενα σιντί, ξεκίνησε το αλήθινο πανηγύρι, σίγουρα μια απο τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου, σε μια τέτοια ατμόσφαιρα που θύμιζε μιούζικαλ σουραλιστικού τύπου. Δεν απολαμβάνω τα μιούζικαλ γιατί τα θεωρό πολυ μη ρεαλιστικά άλλα σήμερα έζησα μια αποκάλυψη. Ο Φλώριαν και ο Ενρίκε, χορεύαν, οι κινέζοι και οι Ταϊλανδέζοι σε όλη την ουρά χορεύαν στην επιταγή του δυτικού σταρσύστεμ! Σε κάποιο σημείο ο Φλώριαν και ο Ενρίκε επανέλαβαν τον άθλο του που είχαν κάνει τα κορίτσια στο πεκίνο, ανεβαίνοντας στην σκηνή, μόνο που την φορά αυτή δεν ήταν κλάμπ.Σας υπενθυμίζω οτι βρισκόμαστε στην δυτική κίνα, στα σύνορα της, σε υψόμετρο 2500μ, ενα μέρος με μειωνότητες και μπόλικο κρύο. Το δωμάτιο είναι σαν κυνηγετικό καταφύγιο μόνο που ο κόσμος θυμίζει ουρά στα ταμία του ΙΚΑ. Την επόμενη στιγμή γυρίζω το κεφάλι και τους βλέπω στην σκηνή λοιπόν. Ο κόσμος απο κάτω με αμείωτο το ενδιαφέρον τραβάει φωτογραφίες, κάτι το οποίο προσπάθησα να μαγνητοσκοπίσω, χορεύει ανεβαίνει σε ψηλά σημεία για να κουνήσει τα χέρια του και να τον δούμε. Οι γέροι χτυπιούνται, οι νέοι χτυπιούνται και όλα αυτά, προς τιμήν μας. Την μισή ώρα εκείνη εντόπισα να με τραβάνε φωτογραφία τουλάχιστον 40 άτομα και είδα 3 να μου βγάζουν βίντεο, όμως όλοι τους ήταν απλά αυτοί στους οποίους έπεσε το μάτι μου...Τελικά το τραγούδι αυτό τελείωσε και για άλλη μια φορά όπως στο κλαμπ στο πεκίνο και στο πάρκο στο Κουνμίνγκ ο Έλβις πρέπει να φύγει απο το κτήριο.Το όλο σκηνικό ήταν τόσο απίστευτο που πραγματικά για μια στιγμή νιώσαμε όλοι σαν σουπερστάρς, κάτι το οποίο αμφιβάλω οτι θα ξαναζήσουμε πίσω στην "μικρή" μας ευρώπη. Τελευταίο σχόλιο επι του θέματος, οτι καθώς βγαίναμε απο το δωμάτιο το πλήθος μας ζητοκραύγαζε, μας ούρλιαζε, μας χαιρετούσε και φωτογράφιζε. Η όλη ιστορία αν όλα πήγαν καλά -και στην πορεία δεν έχω κάποιο ατύχημα- μαγνητοσκοπήθηκε!


Τέλος η συναυλία και τώρα στο προαύλιο απο την πίσω πόρτα, εντοπίζουμε τον προορισμό μας: Το τελεφερίκ! 950μ τελεφερίκ μας ανεβάζει πραγματικά πάνω στο βούν, όπου το κρύο για άλλη μια φορά μας ξυπνάει και η θέα μας καθηλώνει. Ένα απίστευτο δάσος βόρειου τύπο απο αυτά που η Ελλάδα δεν έχει, με φόντο μια χιονισμένη κορφή, παράξενα αγελαδοειδή ζώα να βόσκουν και ενα φαράγγι με ηχό. Δεν θα αναλύσω, δεν είναι τίποτα που να μην περιγράφεται με λίγες εικόνες, άντε και λίγες μυρωδιές και ήχους τα τελευταία απο τα οποία τα αφήνω στην φαντασία σας...Αυτό ήταν και το αποκορύφωμα του ταξιδιού. Την στιγμή αυτή, επιστρέφουμε με το λεωφορείο μας στην δεύτερη πόλη του ταξιδιού, ώστε να πάρουμε το τρένο για την πρώτη πόλη και απο κεί πάλι το αεροπλάνο για το όμορφο αλλά όχι κινέζικο άλλα και ούτε δυτικό Τσινγκντάο, που όμως τόσο πολύ απολαμβάνω! Υπολογίζω οτι έχουμε άλλες 4 ώρες με το πούλμαν σβήνοντας την διαδρομή που ως τώρα χαράξαμε οπότε νομίζω ήρθε η ώρα να σας κλείσω και να σβήσω το μυαλό μου με λίγο λεωφορήσιο ύπνο!
Posted by Picasa

Το βουνό...




Τέτοια η βιασύνη μας να βρεθούμε νωρίς εκεί -γιατί λέει θα είχε μεγάλη ουρά- που δεν είχε πρωϊνό για μας σήμερα, άλλα κάτι απαίσια κουλουράκια, 1 κινέζικο λουκάνικο αυτοκτονία και 2 αυγά λύσσα: ενα άσπρο και ενα μαύρο, αναρωτιέμαι τι τρέχει με τους κινέζους και τα διαχωρίζουν. Στο σουπερ μάρκετ τα αγοράζεις ξεχωριστά!

Διάλειμμα για γεύμα και πάλι πίσω... Μέτα απο εναν πολύ σύντομο ύπνο λοιπόν και ενα ανεπαρκές πρωινό (το οποίο κατα κανόναν απ'οταν αρχίσαμε το ταξίδι, έχει γίνει κανονικό γεύμα με τηγανητά και ρύζι) βρεθήκαμε στους πρόποδες του εν λόγω βουνού. Τόσο νωρίς ήταν όμως που έξω είχε σκοτάδι. Στο κτήριο εισόδου, υπήρχαν όντως αρκετοί κινέζοι και το κρύο όπως λέγαν οι προβλέψεις ήταν τσουχτερό. Προς δυσάρεστη μας έκπληξη όμως, για κάποιο λόγο δεν προχωρούσε η αγορά των εισητηρίων μας κάτι το οποίο δεδομένου οτι χάσαμε ύπνο για να έρθουμε νωρίς, μας διατηρούσε σε μια κατάσταση διαρκής απόγνωσης. Τελικά ξημέρωσε για τα καλά με εμάς -μόνους- στην αίθουσα αναμονής να χορεύουμε για να κρατηθούμε ζεστοί -ο χορός είναι μάλλον ο τίτλος της ημέρας-Το βουνό λοιπόν το οποίο είχε μια χιονισμένη κορφή, ήταν ενα απίστευτο θέαμα καθ'όλη την διαδρομή προς τα εκεί, όμως... Φωτογραφίες εδώ!




Σημειώσατε δεύτερη στάση για διαφημήσεις την τελευταία μια ώρα. Πρώτα στο γεύμα μας είπαν οτι πριν μπείτε στο εστιατόρειο, πρέπει υποχρεωτικά να μπούμε στο κατάστημα,να το διασχίσουμε, να βγούμε ξανά και μετά μπορούμε να πάμε για φαγητό! Έχει γίνει πια ρουτίνα. Στο εστιατόριο όμως για πρώτη φορά στο φόντο δεν μας κάναν την παρουσίαση των έργων ζωγραφικής που πουλούσαν, κάτι το οποίο μας παραξένευσε πρώτα λόγω συνήθειας και κατα δεύτερο λόγο, για το πως είναι δυνατόν να μην εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να μας πουλήσουν τίποτα ακόμα. Τελικά νόμιζω το αναπλήρωσαν και με το παραπάνω, αφου πάλι -εξ ου και το διάλειμμα- μας φέραν σε ενα εμπορικό κέντρο σουβενίρ για να ψωνίσουμε...Πίσω στο βουνό όμως. Αφου χάσαμε την ανατολή του ηλίου στο βούνο, παρ'οτι είμασταν εκεί αρκετή ώρα πριν βγει ο ήλιος, αφού χασαμε τον ύπνο μας και την υπομονή μας, επιτέλους ξεκινήσαμε.



Το πούλμαν (φαίνεται οτι ο τουριστάς στην Κινα μπορεί να αναπνέει μόνο στο πούλμαν ) μας ανέβασε μέχρι ενα αδιάφορο κτήριο το οποίο είχε μια υπέροχη θέα του χιονισμένου βουνού. Μόλις η τεράστια ουρά έφτασε στην είσοδο του κτηρίου επιτέλους ήρθε η σειρά μας για να μπούμε μέσα και να δούμε μια αναδιπλωμένη ουρά να προσπαθεί να βγεί απο την άλλη έξοδο. Για -ακόμα- άγνωστο λόγο η ουρά κινούταν τόσο αργά που η συνολική μας παραμονή στο δωμάτιο ήταν μισή ώρα. Σας υπενθυμίζω οτι βρισκόμαστε στην δυτική κίνα, στα σύνορα της, σε υψόμετρο 2500μ, ενα μέρος με μειωνότητες και μπόλικο κρύο. Όλως παραξένως, στο δωμάτιο υπάρχει ενας τύπος που εκτός απο το να μιλάει κινέζικα για ακατανόητα πράγματα πού και που τραγουδάει και κάνα τραγούδι. Κάπου στο σημείο που αρχίσαν τα μπιτάκια στο παραδοσιακό ψηλορείτικο-κινέζικο-τραγούδι ξύπνησα απο τον λίθαργο και άρχισα να ηχογραφώ. Ναι είναι αλήθεια πως οι κινέζοι λατρεύουν τα παραδοσιακά σε μπιτ ντράμς!



Σε μια φάση άρχισε πάλι να μιλάει και κάπου αργότερα τον εντόπισα να δίνει το παίρνει το μικρόφωνο απο εναν ασιάτη και να του δίνει ενα CD. Δώρο, παραδοσιακή μουσική σε μπίτ ρυθμούς. Απο την στιγμή που μπήκαμε στο δώματιο στο οποίο πρέπει να ήταν γύρω στα 100-150 άτομα, οι φωτογραφίες έπεφταν βροχή σε όλη την παρέα και ειδικά σε μένα και τα μαλλιά μου. Οι περισσότεροι κινέζοι καταστρέφουν τις περιουσίες τους και τις τρίχες τους για να κάνουν περμανάντ τα μαλλιά του, οπότε η ερώτηση αν είναι φυσικά ή περμανάντ, έρχετε φυσικά. Κάποιοι το κάνουν φανερά οταν σε παίρνουν φωτογραφία, άλλοι στα μουλοχτά -πχ. βάζουν κάποιον άλλο μπροστά σου για να μπορέσουν να σε στοχεύσουν- και οταν δουν οτι δεν ενοχλείσαι, άλλα τους χαρίζεις το βλέμμα πόσο μαλλον και την γκριμάτσα -πώπω, μιλάω σαν σούπερσταρ- ξεθαρεύουν. Για κάθε φωτογραφία που βγήκε χωρίς να θυμώσεις, δυο ακόμα κινέζοι θα κάνουν το επόμενο βήμα!Ξαφνικά πετάγεται ο Ενρίκε και λέει οτι σήμερα είναι του Φλώριαν τα γεννέθλια. Φυσικά στα σπαστά κινέζικα. Ταάντε,σενγρρ,σένγκρρ. Ο ανιματέρ πετάει το μικρόφωνο στον Φλω και του λέει τραγούδα. Ο Φλώ είναι γερμανός και σίγουρα ξέρει το "Ω Έλατο..." και αυτό παρέδωσε στο κοινό του. Το χειροκρότημα, τα φώτα, τίποτα δεν συγκρίνεται με την συνέχεια.

ΛιΤζιάνγκ

Χθες το πρόγραμμα έκλεισε με εμας να πηγαίνουμε στο νεό ξενοδοχείο μας, στην νέα μας πόλη, η οποία είναι πιο κοντά στο βουνό για το οποίο μας προορίζουν. Το ΛιΤζιάνγκ είναι η πόλη η οποία αυτοαποκαλείται "το πιο τουριστικό μέρος της Κίνας" και το έχει για καμάρι, είναι μια συμμαζεμμένη όμορφη πόλη με ενα πανέμορφο κέντρο το οποίο -διορθώνω- πραγματικά έμοιαζε με την παλιά πόλη της Ρόδου σε έκδοση παγόδας, λατέρνας και ποταμάκι. Αφού πρώτα πήγαμε και αγοράσαμε το δωρο του Φλώριαν ο οποίος είχε το ίδιο βράδυ γεννέθλια, μπήκαμε στην παλιά πόλη, κάτσαμε για ενα τσάι σε ενα μαγαζάκι, επισκευθήκαμε κάμποσα μαγαζάκια που πουλούσαν τουριστικά είδη και ύστερα απο 4-5 ώρες βολτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την βραδυνή έξοδο. Τα γεννέθλια του Φλώριαν. Το επόμενο πρωί, το πρόγραμμα έλεγε οτι πρέπει να ξυπνήσουμε στις 5:30 για να φύγουμε να πάμε στο βουνό, οπότε η βραδία αναμενόταν μαραθώνας, μιας και η τούρτα περίμενε τα μεσάνυχτα για να πιάσει δουλειά... Επιστρέψαμε στην παλιά πόλη, βρήκαμε ενα μαγαζί με πολύ δυνατή μουσική, κράχτες και κόσμο και μπήκαμε. Το πρώτο 30λεπτό, ανακαλύψαμε πως μαζί, στο ίδιο μαγαζί είχαν βρεθεί και οι συνοδοί/δασκάλες ενω ενα 15' αργότερα, βρεθήκαμε χωρίς μουσική. Ναι, τα μαγαζιά στην παλιά πόλη κλείνουν πάρα πολυ νωρίς. Να ενα σημείο που δεν θυμίζει Ρόδο. Ήταν 11 και το πράγμα φαινόταν δυσοίωνο, άλλα αντιθέτως πήγε μια χαρά: Δεν χρειάστηκε να μας διώξουν ή τίποτα. Στις 1:30 είχαμε φύγει για να κάνουμε ενα μικρό ύπνο πρίν ξαναφύγουμε για το βουνό.
Posted by Picasa

Ξεφεύγοντας απο τα περπατημένα

Ύστερα απο μια ακόμα διακοπή για διαφημίσεις, σας γράφω πάλι. Νομίζω οτι σας περιέγραψα το ταξίδι ως εδω και μιας και η μηχανή μου δουλεύει πλέον, μπορώ να αποφύγω τις πολλές λέξεις. Να συμπληρώσω για τώρα οτι μολις είχαμε εναν όμορφο περίπατο σε ενα χωριουδάκι, αφού ξεφύγαμε απο το γκρούπ και δεν μπήκαμε στα καταστήματα, άλλα κινηθήκαμεε έξω απο τον φράχτη, διασχήσαμε τον δρόμο και τους μικροπωλητές που σκοπός τους είναι να παγιδέψουν τους τουρίστες που ξεφυγαν σταν δίχτυα τους και μπήκαμε στα στενάκια που βρωμούσαν κατρουλιά και αλογόσκ---α, άλλα αυτό μου δίνει την αφορμή να σας παραδόσω ενα ανέκδοτο σχόλιο του δασκάλου Φλώ επι του θέματος της Κινεζική τουαλέτας." Δεν με αποθαρύνει η μυρωδιά στην μύτη, άλλα είναι τα μάτια μου που πονάνε οταν μπαίνω μέσα σε μια απ'αυτές"
Για φωτογραφικό υλικό, σας παραπέμπω στις φωτογραφίες του Yunnan


Posted by Picasa

Οι 3 παγόδες

Η ΝταΛι φαινόταν πολύ πιο όμορφη απο το Κουνμίνγκ εκ πρώτης όψεως κατι το οποίο δεν επαληθεύθηκε στην συνέχεια, άλλα σίγουρά έχει κάποια πολύ ωραία σημεία και αυτά δεν είναι λίγα. Πρώτος σταθμός -δεν θα αναφερθώ ξανα στους σταθμούς διαφημήσεις- η παλιά πόλη που θύμιζε την παλιά πόλη τηι πύλες, τα παλιά σπιτάκια που είναι τώρα μαγαζιά, ο κόσμος άλλα οχι το μέγεθος. Είναι σημαντικό να αναφέρω εδω το φρικτό γεγονός οτι δεν είχα πλεόν μπαταρία και έτσι η πιο γεμάτη, εντυπωσιακή και γραφική μέρα ως τώρα, ένεινε έτσι. Όμως δεν εκπλησομαι. Πάντα είναι ακριβώς έτσι. Σύντομα βρεθήκαμε στην άλλη άκρη. Πήραμε το πούλμαν, φάγαμε σε άλλο ενα απαίσιο εστιατόριο. Ύστερα απο κάποια γεύματα έχουμε καταλάβει οτι τα εστιατόρια αυτά εξυπηρετούν αποκλειστικά ταξιδιωτικούς οργανισμούς. Την ώρα του γεύματος, πάντα στο δωμάτιο γίνεται μια δημοπρασία που πουλάνε αντίγραφα κάποιων -πάντα συγκεκριμένων- κλασσικών κινεζικών έργων. Ένα τέτοιο αγόρασα και εγω στον δρόμο για 3ευρώ... Ελπίζω να το κρεμάσω στο δωμάτιο μου, πρίν βαρεθώ να το κουβαλάω και το πετάξω σε καμία γωνία! Επόμενος σταθμός, ενα απίστευτο σύμπλεγμα βουδιστικών παγώδων, μάλλον το σήμα κατατεθεν της πόλη."Οι τρείς παγόδες". Δεν ήταν όμως μόνο αυτές. δεκάδες ναοί με τεράστια αγάλματα του Βουδά σε όλες τις εκδόσεις, απο Σακυαμούνι μέχρι Μαϊτρέγια και καθως μπαίναμε σε εναν, την στιγμή εκείνη εμφανίστηκαν βουδιστές μοναχοί και αρχίσαν να ψέλνουν κάτι το οποίο ελπίζω να κατάφερα να ηχογραφίσω καλά! Δυστυχώς το όλο γεγονός δεν αποτυπώθηκε στον φακό, απο εμένα, άλλα μπορείτε να το βρείτε να κυκλοφορεί απο την σειρά του National geographic.Τέλος μετά το απίστευτο ιερό τόπο που στεκόταν κόντρα στα απίστευτα βουνά της πόλης ήρθε η ώρα για μια σύντομη σταση σε ενα πάρκο και νόμιζω τώρα μπορούμε να πιάσουμε το υδάτινο στοιχείο. Η πόλη διαθέτει μια τεράστια λίμνη και έτσι μας πήγαν βαρκάδα (μην νομίζεται, δεν ήταν πολύ βαρκάδα και ούτε ωραία η λίμνη, αλλά θύμιζε απλά διαδρομή προς το Αγκύστρι, η την Αίγινα) Τελικά μας αφήσαν για μισή ώρα σε ενα ωραίο νησάκι που είχε στην μέση ενα τεράστιο άγαλμα του βούδα.Μην απατάσθε όμως. Ο βουδισμός στην Κίνα είναι εικαστικό στοιχείο και ίσως εκτός απο το προηγούμενο μέρος, δεν νομίζω οτι σημαίνει κάτι παραπάνω απο τίποτα...Κάτι άλλο αξιοπρόσεχτο είναι οτι γενικά οι κινέζοι περιποιούνται πάρα πολύ τα μνημία του και διαρκώς τα ανακαινίζουν σε σημείο που δεν γνωρίζεις αν είναι νεα, ή παλιά. Φαντάζεστε ο παρθενώνας να ήταν βαμμένος, με αγάλματα, στολίδια κάτι σαν την ακαδημία/πανεπιστήμιο;Τελικά και απο εκεί φύγαμε και κάποια στιγμή ήρθε η ώρα ύπνο.
Posted by Picasa

Πέτρινο δάσος!


Το πρωί μας πήγαν στο πρώτο μου αληθινό αξιοθέατο στην Κίνα: Σε ενα πέτρινο δάσος. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα. Η Κίνα πρέπει να έχει απίστευτα τοπία και είναι πολύ κρίμα που οι τουρίστες τα ντύνουν. Μόλις φύγαμε απο κεί, ΄μια μικρή στάση σε ενα εργοστάσιο Που'έρ τσαγιού και πίσω στην πόλη για να πάρουμε το τραίνο για το ΝταΛι. Φωτογραφίες, εδώ! Νυχτερινό τραίνο παρακαλώ. Στο τραίνο ήρθε το πρώτο δυνατό σοκ. Μου πήρε 30' να συνέλθω απο αυτό που έβλεπα. 6 κλινά δωμάτια με κουκέτες πλάτους 60εκ. και ενας διάδρομος πού δεν χωρούσε τις αποσκευές μας! Κρύος ιδρώτας για το μήκος του κρεβατιού, καθώς όλοι ξέρετε πόσο πολύ φοβάμαι την ποιότητα του ύπνου μου. Αν δεν χωράω στο μήκοςς, πως θα μπορώ να κουλουριαστώ; Τελικά η νύχτα πέρασε καλύτερα απο το αναμενόμενο αν και συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους χιερότερους ύπνους που έχω κάνει!

Α ναι, και φυσικά, μια περιήγηση στο πέτρινο δάσος μέσα απο μια σειρά 12 videos. Νομίζω αξίζουν το κόπο!





Posted by Picasa

Κουνμίνγκ

Η πρώτη μέρα ξεκίνησε απίστευτα νωρίς οταν σηκώθηκα στις 4 για να προλάβω το αεροπλάνο, ενω η προηγούμε είχε τελειώσει μόλις στις 1:30... Στο αεροδρόμιο αφού παραδώσαμε τα πράγματα μας βάλαν στην πτήση μας. Πρώτος προορισμός το Κούνμινγκ, με μια 20λεπτη στάση ανεφοδιασμού στην Νάντζίνγκ. Η συνολική πτήση ήταν 5 ώρες κάτι το οποίο μας ξένισε, μιας και μείναμε στην ίδια χώρα!Η επαρχεία των διακοπών μας είναι το Γιουνναν, τα σύνορα της Κίνας με το Βιετνάμ και δεν ξέρω και γω ποιά άλλα κράτη. Εδω καταλαβαίνεις πως το Τσίνγκταο, πέρα απο εξαιρετικά πολιτισμένο (Γερμανικά αυτοκίνητα, καθαροί δρόμοι, συμμαζεμμένο, είναι απίστευτα ανιαρό, αδιάφορο και ψεύτικο! Μπράβω, αυτό τα λέει όλα: Το Τσινγκτάο είναι απομίμηση δυτικής πόλης, χωρίς το βάθος και την δυτική κουλτούρα.Έχει όμως καλά αυτοκίνητα και καλή -σχετικά- μπύρα.Κουνμίνγκ. Μόλις βγήκαμε απο το αεροπλάνο μας περίμενε η όχι όμορφη οδηγός μας, που με τα Κινγγλικά της συμπλήρωνε την εικόνα.

Τις επόμενες μέρες, δεν καταφέραμε ποτε να καταλάβουμε που πάμε, τι πρέπει να κάνουν, και τι είναι ακριβώς αυτό για το οποίο μας μιλάει τις τελευταίες ώρες! Στον δρόμο καταλάβαμε οτι όλοι οι Κινέζοι δεν είναι ίδιοι, κατι το οποίο δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε στο Τσινγκτάο και Πεκινό. Στην συνέχεια καταλάβαμε πως οι Κινέζοι στο Κουνμίνγκ διαφέρουν απο τους Κινέζους στο ΝταΛι. Πίσω στο Κουνμίνγκ όμως. Βρώμικη, άναρχη πόλη με πάρα πολλά μεγάλα καταστήματα το Κουνμίνγκ με εντυπωσίασε με τα χρώματα του για τους νέους στους δρόμους. Πιθανότατα μεγαλύτερο και πιο ζωντανό απο την πόλη "μου".

Στο ξενοδοχείο μοιράστικα το δωμάτιο με εναν κορεάτη φοιτητή ο οποίος δεν μιλούσε γρι αγγλικά κάτι το οποίο δεν μας άφησε περιθόρια επικοινωνίας, άλλα η νύχτα ήταν σύντομη, οπότε δεν μας πείραξε. Την ημέρα εκείνη φάγαμε το μεσημέρι έξω, μια παραδοσιακή σούπα, που διόλου εντύπωση δεν μου έκανε.





Στην συνέχεια βρεθήκαμε συμπτωματικά σε ενα κινέζικο πάρκο και εκεί τα είδαμε όλα: Υπέθρειες θεατρικές παραστάσεις, μουσικούς -κυρίως ηλικιωμένους κινέζους- να τζαμάρουν, να τραγουδούνε και κάποιες παραδοσιακές μορφές χωρού. Όλοι προσπαθούσαν να κερδίσουν το περιδιαβαίνον κοινό κάτι το οποίο κατάφερε μια ομάδα οταν έκανε την έξυπνη κίνηση να φέρει την Ξένια για να χορέψει μαζί τους! Ξαφνικά εκεί που τους παρακολουθούσαν 4-5 άτομα, μαζεύτηκε ενα πλήθος 100 ατόμων να χάζευει τους δυτικούς να χορεύουν! Η ημέρα έκελσιε με ενα κακό οιωνό. Το δείπνο ήταν απαίσιο και όλα τα γεύματα απο κεί και πέρα μοιράζονται το κακό κάρμα. Οι κορεάτες της ομάδας έφεραν τόνους σνάκς μαζί τους, κάτι το οποίο εμείς κοροϊδεύαμε. Τώρα, μάθαμε: την στιγμή που θα κάτσουμε στο εστιατόριο, θα αρχισουμε να μασαμπουιάζουμε ρύζι, ρύζι ρύιζι μέχρι να γεμίσει η κοιλιά μας!Συνέχεια, για καφέ στο κέντρο της πόλης και έπειτα ύπνος. Παρακάτω ακολουθούν κάποια video απο το παρκο σε ενα πακετάκι!



Τέλος, εδώ μπορείτε να βρείτε το άλμπουμ με φωτογραφίες απο το πάρκο!


Posted by Picasa