Τέτοια η βιασύνη μας να βρεθούμε νωρίς εκεί -γιατί λέει θα είχε μεγάλη ουρά- που δεν είχε πρωϊνό για μας σήμερα, άλλα κάτι απαίσια κουλουράκια, 1 κινέζικο λουκάνικο αυτοκτονία και 2 αυγά λύσσα: ενα άσπρο και ενα μαύρο, αναρωτιέμαι τι τρέχει με τους κινέζους και τα διαχωρίζουν. Στο σουπερ μάρκετ τα αγοράζεις ξεχωριστά!
Διάλειμμα για γεύμα και πάλι πίσω... Μέτα απο εναν πολύ σύντομο ύπνο λοιπόν και ενα ανεπαρκές πρωινό (το οποίο κατα κανόναν απ'οταν αρχίσαμε το ταξίδι, έχει γίνει κανονικό γεύμα με τηγανητά και ρύζι) βρεθήκαμε στους πρόποδες του εν λόγω βουνού. Τόσο νωρίς ήταν όμως που έξω είχε σκοτάδι. Στο κτήριο εισόδου, υπήρχαν όντως αρκετοί κινέζοι και το κρύο όπως λέγαν οι προβλέψεις ήταν τσουχτερό. Προς δυσάρεστη μας έκπληξη όμως, για κάποιο λόγο δεν προχωρούσε η αγορά των εισητηρίων μας κάτι το οποίο δεδομένου οτι χάσαμε ύπνο για να έρθουμε νωρίς, μας διατηρούσε σε μια κατάσταση διαρκής απόγνωσης. Τελικά ξημέρωσε για τα καλά με εμάς -μόνους- στην αίθουσα αναμονής να χορεύουμε για να κρατηθούμε ζεστοί -ο χορός είναι μάλλον ο τίτλος της ημέρας-Το βουνό λοιπόν το οποίο είχε μια χιονισμένη κορφή, ήταν ενα απίστευτο θέαμα καθ'όλη την διαδρομή προς τα εκεί, όμως...
Φωτογραφίες εδώ!
Σημειώσατε δεύτερη στάση για διαφημήσεις την τελευταία μια ώρα. Πρώτα στο γεύμα μας είπαν οτι πριν μπείτε στο εστιατόρειο, πρέπει υποχρεωτικά να μπούμε στο κατάστημα,να το διασχίσουμε, να βγούμε ξανά και μετά μπορούμε να πάμε για φαγητό! Έχει γίνει πια ρουτίνα. Στο εστιατόριο όμως για πρώτη φορά στο φόντο δεν μας κάναν την παρουσίαση των έργων ζωγραφικής που πουλούσαν, κάτι το οποίο μας παραξένευσε πρώτα λόγω συνήθειας και κατα δεύτερο λόγο, για το πως είναι δυνατόν να μην εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να μας πουλήσουν τίποτα ακόμα. Τελικά νόμιζω το αναπλήρωσαν και με το παραπάνω, αφου πάλι -εξ ου και το διάλειμμα- μας φέραν σε ενα εμπορικό κέντρο σουβενίρ για να ψωνίσουμε...Πίσω στο βουνό όμως. Αφου χάσαμε την ανατολή του ηλίου στο βούνο, παρ'οτι είμασταν εκεί αρκετή ώρα πριν βγει ο ήλιος, αφού χασαμε τον ύπνο μας και την υπομονή μας, επιτέλους ξεκινήσαμε.
Το πούλμαν (φαίνεται οτι ο τουριστάς στην Κινα μπορεί να αναπνέει μόνο στο πούλμαν ) μας ανέβασε μέχρι ενα αδιάφορο κτήριο το οποίο είχε μια υπέροχη θέα του χιονισμένου βουνού. Μόλις η τεράστια ουρά έφτασε στην είσοδο του κτηρίου επιτέλους ήρθε η σειρά μας για να μπούμε μέσα και να δούμε μια αναδιπλωμένη ουρά να προσπαθεί να βγεί απο την άλλη έξοδο. Για -ακόμα- άγνωστο λόγο η ουρά κινούταν τόσο αργά που η συνολική μας παραμονή στο δωμάτιο ήταν μισή ώρα. Σας υπενθυμίζω οτι βρισκόμαστε στην δυτική κίνα, στα σύνορα της, σε υψόμετρο 2500μ, ενα μέρος με μειωνότητες και μπόλικο κρύο. Όλως παραξένως, στο δωμάτιο υπάρχει ενας τύπος που εκτός απο το να μιλάει κινέζικα για ακατανόητα πράγματα πού και που τραγουδάει και κάνα τραγούδι. Κάπου στο σημείο που αρχίσαν τα μπιτάκια στο παραδοσιακό ψηλορείτικο-κινέζικο-τραγούδι ξύπνησα απο τον λίθαργο και άρχισα να ηχογραφώ. Ναι είναι αλήθεια πως οι κινέζοι λατρεύουν τα παραδοσιακά σε μπιτ ντράμς!
Σε μια φάση άρχισε πάλι να μιλάει και κάπου αργότερα τον εντόπισα να δίνει το παίρνει το μικρόφωνο απο εναν ασιάτη και να του δίνει ενα CD. Δώρο, παραδοσιακή μουσική σε μπίτ ρυθμούς. Απο την στιγμή που μπήκαμε στο δώματιο στο οποίο πρέπει να ήταν γύρω στα 100-150 άτομα, οι φωτογραφίες έπεφταν βροχή σε όλη την παρέα και ειδικά σε μένα και τα μαλλιά μου. Οι περισσότεροι κινέζοι καταστρέφουν τις περιουσίες τους και τις τρίχες τους για να κάνουν περμανάντ τα μαλλιά του, οπότε η ερώτηση αν είναι φυσικά ή περμανάντ, έρχετε φυσικά. Κάποιοι το κάνουν φανερά οταν σε παίρνουν φωτογραφία, άλλοι στα μουλοχτά -πχ. βάζουν κάποιον άλλο μπροστά σου για να μπορέσουν να σε στοχεύσουν- και οταν δουν οτι δεν ενοχλείσαι, άλλα τους χαρίζεις το βλέμμα πόσο μαλλον και την γκριμάτσα -πώπω, μιλάω σαν σούπερσταρ- ξεθαρεύουν. Για κάθε φωτογραφία που βγήκε χωρίς να θυμώσεις, δυο ακόμα κινέζοι θα κάνουν το επόμενο βήμα!Ξαφνικά πετάγεται ο Ενρίκε και λέει οτι σήμερα είναι του Φλώριαν τα γεννέθλια. Φυσικά στα σπαστά κινέζικα. Ταάντε,σενγρρ,σένγκρρ. Ο ανιματέρ πετάει το μικρόφωνο στον Φλω και του λέει τραγούδα. Ο Φλώ είναι γερμανός και σίγουρα ξέρει το "Ω Έλατο..." και αυτό παρέδωσε στο κοινό του. Το χειροκρότημα, τα φώτα, τίποτα δεν συγκρίνεται με την συνέχεια.
Διάλειμμα για γεύμα και πάλι πίσω... Μέτα απο εναν πολύ σύντομο ύπνο λοιπόν και ενα ανεπαρκές πρωινό (το οποίο κατα κανόναν απ'οταν αρχίσαμε το ταξίδι, έχει γίνει κανονικό γεύμα με τηγανητά και ρύζι) βρεθήκαμε στους πρόποδες του εν λόγω βουνού. Τόσο νωρίς ήταν όμως που έξω είχε σκοτάδι. Στο κτήριο εισόδου, υπήρχαν όντως αρκετοί κινέζοι και το κρύο όπως λέγαν οι προβλέψεις ήταν τσουχτερό. Προς δυσάρεστη μας έκπληξη όμως, για κάποιο λόγο δεν προχωρούσε η αγορά των εισητηρίων μας κάτι το οποίο δεδομένου οτι χάσαμε ύπνο για να έρθουμε νωρίς, μας διατηρούσε σε μια κατάσταση διαρκής απόγνωσης. Τελικά ξημέρωσε για τα καλά με εμάς -μόνους- στην αίθουσα αναμονής να χορεύουμε για να κρατηθούμε ζεστοί -ο χορός είναι μάλλον ο τίτλος της ημέρας-Το βουνό λοιπόν το οποίο είχε μια χιονισμένη κορφή, ήταν ενα απίστευτο θέαμα καθ'όλη την διαδρομή προς τα εκεί, όμως...
Φωτογραφίες εδώ!
Σημειώσατε δεύτερη στάση για διαφημήσεις την τελευταία μια ώρα. Πρώτα στο γεύμα μας είπαν οτι πριν μπείτε στο εστιατόρειο, πρέπει υποχρεωτικά να μπούμε στο κατάστημα,να το διασχίσουμε, να βγούμε ξανά και μετά μπορούμε να πάμε για φαγητό! Έχει γίνει πια ρουτίνα. Στο εστιατόριο όμως για πρώτη φορά στο φόντο δεν μας κάναν την παρουσίαση των έργων ζωγραφικής που πουλούσαν, κάτι το οποίο μας παραξένευσε πρώτα λόγω συνήθειας και κατα δεύτερο λόγο, για το πως είναι δυνατόν να μην εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να μας πουλήσουν τίποτα ακόμα. Τελικά νόμιζω το αναπλήρωσαν και με το παραπάνω, αφου πάλι -εξ ου και το διάλειμμα- μας φέραν σε ενα εμπορικό κέντρο σουβενίρ για να ψωνίσουμε...Πίσω στο βουνό όμως. Αφου χάσαμε την ανατολή του ηλίου στο βούνο, παρ'οτι είμασταν εκεί αρκετή ώρα πριν βγει ο ήλιος, αφού χασαμε τον ύπνο μας και την υπομονή μας, επιτέλους ξεκινήσαμε.
Το πούλμαν (φαίνεται οτι ο τουριστάς στην Κινα μπορεί να αναπνέει μόνο στο πούλμαν ) μας ανέβασε μέχρι ενα αδιάφορο κτήριο το οποίο είχε μια υπέροχη θέα του χιονισμένου βουνού. Μόλις η τεράστια ουρά έφτασε στην είσοδο του κτηρίου επιτέλους ήρθε η σειρά μας για να μπούμε μέσα και να δούμε μια αναδιπλωμένη ουρά να προσπαθεί να βγεί απο την άλλη έξοδο. Για -ακόμα- άγνωστο λόγο η ουρά κινούταν τόσο αργά που η συνολική μας παραμονή στο δωμάτιο ήταν μισή ώρα. Σας υπενθυμίζω οτι βρισκόμαστε στην δυτική κίνα, στα σύνορα της, σε υψόμετρο 2500μ, ενα μέρος με μειωνότητες και μπόλικο κρύο. Όλως παραξένως, στο δωμάτιο υπάρχει ενας τύπος που εκτός απο το να μιλάει κινέζικα για ακατανόητα πράγματα πού και που τραγουδάει και κάνα τραγούδι. Κάπου στο σημείο που αρχίσαν τα μπιτάκια στο παραδοσιακό ψηλορείτικο-κινέζικο-τραγούδι ξύπνησα απο τον λίθαργο και άρχισα να ηχογραφώ. Ναι είναι αλήθεια πως οι κινέζοι λατρεύουν τα παραδοσιακά σε μπιτ ντράμς!
Σε μια φάση άρχισε πάλι να μιλάει και κάπου αργότερα τον εντόπισα να δίνει το παίρνει το μικρόφωνο απο εναν ασιάτη και να του δίνει ενα CD. Δώρο, παραδοσιακή μουσική σε μπίτ ρυθμούς. Απο την στιγμή που μπήκαμε στο δώματιο στο οποίο πρέπει να ήταν γύρω στα 100-150 άτομα, οι φωτογραφίες έπεφταν βροχή σε όλη την παρέα και ειδικά σε μένα και τα μαλλιά μου. Οι περισσότεροι κινέζοι καταστρέφουν τις περιουσίες τους και τις τρίχες τους για να κάνουν περμανάντ τα μαλλιά του, οπότε η ερώτηση αν είναι φυσικά ή περμανάντ, έρχετε φυσικά. Κάποιοι το κάνουν φανερά οταν σε παίρνουν φωτογραφία, άλλοι στα μουλοχτά -πχ. βάζουν κάποιον άλλο μπροστά σου για να μπορέσουν να σε στοχεύσουν- και οταν δουν οτι δεν ενοχλείσαι, άλλα τους χαρίζεις το βλέμμα πόσο μαλλον και την γκριμάτσα -πώπω, μιλάω σαν σούπερσταρ- ξεθαρεύουν. Για κάθε φωτογραφία που βγήκε χωρίς να θυμώσεις, δυο ακόμα κινέζοι θα κάνουν το επόμενο βήμα!Ξαφνικά πετάγεται ο Ενρίκε και λέει οτι σήμερα είναι του Φλώριαν τα γεννέθλια. Φυσικά στα σπαστά κινέζικα. Ταάντε,σενγρρ,σένγκρρ. Ο ανιματέρ πετάει το μικρόφωνο στον Φλω και του λέει τραγούδα. Ο Φλώ είναι γερμανός και σίγουρα ξέρει το "Ω Έλατο..." και αυτό παρέδωσε στο κοινό του. Το χειροκρότημα, τα φώτα, τίποτα δεν συγκρίνεται με την συνέχεια.
