Η τελευταία βραδιά στο τραίνο, τελείως απρόσμενα ήταν εξαιρετικά όμορφη. Όχι μόνο έλειπαν τα παράξενα κλειστοφοβικά αισθήματα που με είχαν πιάσει την προηγούμενη φορά, άλλα τώρα, ήμουν στο κάτω κρεβάτι που μου έδεινε ενα παραπάνω πλεονέκτημα στο θέμα του στριφογυρίσματος στο κρεβάτι αφού πλέον δεν είχε προστατευτικές μπάρες. Επιπρόσθετα μου κληρώθηκε να κοιμηθώ οχι με τους δυτικούς, άλλα με τον Πιάο, έναν Κορεάτη και τον Φλώριαν. Έκτος απο εξάσκηση και επέκταση των ελάχιστων κινέζικων που ξέρω, αυτό μου έδωσε και την ευκαιρία να κοιμηθώ νωρίς! Είναι αλήθεια οτι προς το τέλος πριν φύγω για διακοπές, εξαιτίας -ίσως- του διαβάσματος για τις εξετάσεις, είδα βελτίωση και παρ'οτι το επίπεδο μου ακόμα είναι Α τάξη, το διάστημα αυτό που ήμουν και με κορεάτες, έκανα ακόμα περισσότερη πρόοδο. Αν και το λεξιλόγιο μου δεν είναι αρκετό, για πρώτη φορά στο ταξίδι αυτό μπορούμε και συζητάμε για θέματα διαφορετικά απο το αν το φαγητό μου άρεσε, ή απο που είμαι...Μέχρι και αστεία μπορούμε και ανταλλάσουμε!Το ταξίδι ήταν πολύ ωραίο και παρ'οτι σήμερα η μέρα μας χάθηκε αφού το μόνο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε σε ένα απο αυτά τα "επιλεγμένα" μέρη για πρωινό στο οποίο μιας και υπήρχε μια τεράστια ουρά καθοδηγημένων τουριστών ήδη, αναγκαστήκαμε -άλλο που δεν θέλαμε- να πάμε στα KFC για πρωινό! Κοροϊδεύω που κοροϊδεύω τα κινέζικα πρωινά, όμως σήμερα είχα παγωτό και πικάντικο χάμπουργκερ κοτόπουλο, αλα δυτικού τύπου! 8 το πρωί παρακαλώ. Μετά απο αυτό μας οδήγησαν σε 2 αγορές, έτσι για να μας ξεζουμίσουν και τις τελευταίες στιγμές μας. Εκεί θα καθόμασταν μέχρι τις 12, περίπου 3 ώρες, απίστευτα εκνευριστηκό αν σκεφτεί κανείς οτι δεν υπήρξε ούτε ενα αξιοθέατο στο οποίο να μας επέτρεψαν να κάτσουμε τόσο, ενω όχι υπερβολές, ή ημέρα μας πέρα απο το φαγητό και τον ύπνο και τα όποια απογεύματα μας αφήναν μόνους, ήταν εξίσουμε μοιρασμένα μεταξύ αξιοθεάτων και αγορών σουβενίρ και κινέζικων φαρμάκων. Και οχι τίποτα ακόμα και να ήθελα να αγοράσω κάτι, δεν θα μπορούσα να βρώ μιας και μιλάμε για πραγματικά απαίσια πράγματα. Παρεπιπτόνως μιας και ανέφερα "απαίσια", ανάμεσα σε πάμπολα μανητάρια, εξωτικά ψάρια και παράξενες ρίζες που είχαν για Κινέζικη ιατρική βρήκαμε και δυο τύπους μερμυγκιών: Τα αποξηραμένα και τα φρέσκα... Βέβαια όλα ήταν νεκρά κάτι που με προβληματίζει στο πως και τα σκοτώνουν; Ενα ένα; Τα συνθλίβουν όλα μαζί; Ή μήπως τα δηλητηριάζουν; Τελικά οι λίγοι αναρχοδυτικοί, πήγαμε με ταξί, σε άλλη περιοχή, για αυτό που δεν συνέλαβα αμέσως, το οποίο ήταν ψώνια. Λιγότερο απο δυο ώρες αργότερα επιστρέψαμε για να πάμε όλοι μαζί στο αεροδρόμιο όπου και πήραμε την πτήση μας πίσω στο Τσίνγκταο.
Η τελευταία βραδιά στο τραίνο, τελείως απρόσμενα ήταν εξαιρετικά όμορφη. Όχι μόνο έλειπαν τα παράξενα κλειστοφοβικά αισθήματα που με είχαν πιάσει την προηγούμενη φορά, άλλα τώρα, ήμουν στο κάτω κρεβάτι που μου έδεινε ενα παραπάνω πλεονέκτημα στο θέμα του στριφογυρίσματος στο κρεβάτι αφού πλέον δεν είχε προστατευτικές μπάρες. Επιπρόσθετα μου κληρώθηκε να κοιμηθώ οχι με τους δυτικούς, άλλα με τον Πιάο, έναν Κορεάτη και τον Φλώριαν. Έκτος απο εξάσκηση και επέκταση των ελάχιστων κινέζικων που ξέρω, αυτό μου έδωσε και την ευκαιρία να κοιμηθώ νωρίς! Είναι αλήθεια οτι προς το τέλος πριν φύγω για διακοπές, εξαιτίας -ίσως- του διαβάσματος για τις εξετάσεις, είδα βελτίωση και παρ'οτι το επίπεδο μου ακόμα είναι Α τάξη, το διάστημα αυτό που ήμουν και με κορεάτες, έκανα ακόμα περισσότερη πρόοδο. Αν και το λεξιλόγιο μου δεν είναι αρκετό, για πρώτη φορά στο ταξίδι αυτό μπορούμε και συζητάμε για θέματα διαφορετικά απο το αν το φαγητό μου άρεσε, ή απο που είμαι...Μέχρι και αστεία μπορούμε και ανταλλάσουμε!Το ταξίδι ήταν πολύ ωραίο και παρ'οτι σήμερα η μέρα μας χάθηκε αφού το μόνο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε σε ένα απο αυτά τα "επιλεγμένα" μέρη για πρωινό στο οποίο μιας και υπήρχε μια τεράστια ουρά καθοδηγημένων τουριστών ήδη, αναγκαστήκαμε -άλλο που δεν θέλαμε- να πάμε στα KFC για πρωινό! Κοροϊδεύω που κοροϊδεύω τα κινέζικα πρωινά, όμως σήμερα είχα παγωτό και πικάντικο χάμπουργκερ κοτόπουλο, αλα δυτικού τύπου! 8 το πρωί παρακαλώ. Μετά απο αυτό μας οδήγησαν σε 2 αγορές, έτσι για να μας ξεζουμίσουν και τις τελευταίες στιγμές μας. Εκεί θα καθόμασταν μέχρι τις 12, περίπου 3 ώρες, απίστευτα εκνευριστηκό αν σκεφτεί κανείς οτι δεν υπήρξε ούτε ενα αξιοθέατο στο οποίο να μας επέτρεψαν να κάτσουμε τόσο, ενω όχι υπερβολές, ή ημέρα μας πέρα απο το φαγητό και τον ύπνο και τα όποια απογεύματα μας αφήναν μόνους, ήταν εξίσουμε μοιρασμένα μεταξύ αξιοθεάτων και αγορών σουβενίρ και κινέζικων φαρμάκων. Και οχι τίποτα ακόμα και να ήθελα να αγοράσω κάτι, δεν θα μπορούσα να βρώ μιας και μιλάμε για πραγματικά απαίσια πράγματα. Παρεπιπτόνως μιας και ανέφερα "απαίσια", ανάμεσα σε πάμπολα μανητάρια, εξωτικά ψάρια και παράξενες ρίζες που είχαν για Κινέζικη ιατρική βρήκαμε και δυο τύπους μερμυγκιών: Τα αποξηραμένα και τα φρέσκα... Βέβαια όλα ήταν νεκρά κάτι που με προβληματίζει στο πως και τα σκοτώνουν; Ενα ένα; Τα συνθλίβουν όλα μαζί; Ή μήπως τα δηλητηριάζουν; Τελικά οι λίγοι αναρχοδυτικοί, πήγαμε με ταξί, σε άλλη περιοχή, για αυτό που δεν συνέλαβα αμέσως, το οποίο ήταν ψώνια. Λιγότερο απο δυο ώρες αργότερα επιστρέψαμε για να πάμε όλοι μαζί στο αεροδρόμιο όπου και πήραμε την πτήση μας πίσω στο Τσίνγκταο.