Χθες το πρόγραμμα έκλεισε με εμας να πηγαίνουμε στο νεό ξενοδοχείο μας, στην νέα μας πόλη, η οποία είναι πιο κοντά στο βουνό για το οποίο μας προορίζουν. Το ΛιΤζιάνγκ είναι η πόλη η οποία αυτοαποκαλείται "το πιο τουριστικό μέρος της Κίνας" και το έχει για καμάρι, είναι μια συμμαζεμμένη όμορφη πόλη με ενα πανέμορφο κέντρο το οποίο -διορθώνω- πραγματικά έμοιαζε με την παλιά πόλη της Ρόδου σε έκδοση παγόδας, λατέρνας και ποταμάκι. Αφού πρώτα πήγαμε και αγοράσαμε το δωρο του Φλώριαν ο οποίος είχε το ίδιο βράδυ γεννέθλια, μπήκαμε στην παλιά πόλη, κάτσαμε για ενα τσάι σε ενα μαγαζάκι, επισκευθήκαμε κάμποσα μαγαζάκια που πουλούσαν τουριστικά είδη και ύστερα απο 4-5 ώρες βολτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την βραδυνή έξοδο. Τα γεννέθλια του Φλώριαν. Το επόμενο πρωί, το πρόγραμμα έλεγε οτι πρέπει να ξυπνήσουμε στις 5:30 για να φύγουμε να πάμε στο βουνό, οπότε η βραδία αναμενόταν μαραθώνας, μιας και η τούρτα περίμενε τα μεσάνυχτα για να πιάσει δουλειά... Επιστρέψαμε στην παλιά πόλη, βρήκαμε ενα μαγαζί με πολύ δυνατή μουσική, κράχτες και κόσμο και μπήκαμε. Το πρώτο 30λεπτό, ανακαλύψαμε πως μαζί, στο ίδιο μαγαζί είχαν βρεθεί και οι συνοδοί/δασκάλες ενω ενα 15' αργότερα, βρεθήκαμε χωρίς μουσική. Ναι, τα μαγαζιά στην παλιά πόλη κλείνουν πάρα πολυ νωρίς. Να ενα σημείο που δεν θυμίζει Ρόδο. Ήταν 11 και το πράγμα φαινόταν δυσοίωνο, άλλα αντιθέτως πήγε μια χαρά: Δεν χρειάστηκε να μας διώξουν ή τίποτα. Στις 1:30 είχαμε φύγει για να κάνουμε ενα μικρό ύπνο πρίν ξαναφύγουμε για το βουνό.
Χθες το πρόγραμμα έκλεισε με εμας να πηγαίνουμε στο νεό ξενοδοχείο μας, στην νέα μας πόλη, η οποία είναι πιο κοντά στο βουνό για το οποίο μας προορίζουν. Το ΛιΤζιάνγκ είναι η πόλη η οποία αυτοαποκαλείται "το πιο τουριστικό μέρος της Κίνας" και το έχει για καμάρι, είναι μια συμμαζεμμένη όμορφη πόλη με ενα πανέμορφο κέντρο το οποίο -διορθώνω- πραγματικά έμοιαζε με την παλιά πόλη της Ρόδου σε έκδοση παγόδας, λατέρνας και ποταμάκι. Αφού πρώτα πήγαμε και αγοράσαμε το δωρο του Φλώριαν ο οποίος είχε το ίδιο βράδυ γεννέθλια, μπήκαμε στην παλιά πόλη, κάτσαμε για ενα τσάι σε ενα μαγαζάκι, επισκευθήκαμε κάμποσα μαγαζάκια που πουλούσαν τουριστικά είδη και ύστερα απο 4-5 ώρες βολτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την βραδυνή έξοδο. Τα γεννέθλια του Φλώριαν. Το επόμενο πρωί, το πρόγραμμα έλεγε οτι πρέπει να ξυπνήσουμε στις 5:30 για να φύγουμε να πάμε στο βουνό, οπότε η βραδία αναμενόταν μαραθώνας, μιας και η τούρτα περίμενε τα μεσάνυχτα για να πιάσει δουλειά... Επιστρέψαμε στην παλιά πόλη, βρήκαμε ενα μαγαζί με πολύ δυνατή μουσική, κράχτες και κόσμο και μπήκαμε. Το πρώτο 30λεπτό, ανακαλύψαμε πως μαζί, στο ίδιο μαγαζί είχαν βρεθεί και οι συνοδοί/δασκάλες ενω ενα 15' αργότερα, βρεθήκαμε χωρίς μουσική. Ναι, τα μαγαζιά στην παλιά πόλη κλείνουν πάρα πολυ νωρίς. Να ενα σημείο που δεν θυμίζει Ρόδο. Ήταν 11 και το πράγμα φαινόταν δυσοίωνο, άλλα αντιθέτως πήγε μια χαρά: Δεν χρειάστηκε να μας διώξουν ή τίποτα. Στις 1:30 είχαμε φύγει για να κάνουμε ενα μικρό ύπνο πρίν ξαναφύγουμε για το βουνό.