Είπαμε όχι και χάλια. Ενα λογοπαίγνιο φτιάξαμε. Η μέρα ήταν μια χαρά. Λίγο πιο στρεσαρισμένη απ' τα γούστα μου μιας και είχα διαρκώς την αίσθηση οτι θα πρέπει να γίνει κάτι την ημέρα εκείνη, αλλιώς δεν θα είμαι... καθως πρέπει. Τελικά αποφασίσαμε να παμε σε ενα κορεάτικο εστιατόριο, το οποίο αποδείχθηκε πολύ καλή επιλογή. Αν και στην αρχή δεν χωρούσαμε μιας και τελικά βρεθήκαμε ούτε λίγο ούτε πολύ 24 άτομα, τελικά βρήκαμε ενα όμορφο δωμάτιο -μην ξεχνάμε οτι στην Κίνα, στην χώρα όπου κάνενας δεν έχει προσωπικό χώρο-, όταν έρχεται για φαγητό, ή για διασκέδαση (βλέπετε KTV ακα, Καραόκε), οι Κινέζοι γίνονται θηρία. Όλα τα εστιατόρια, ακόμα και τα πιο άθλια έχουν 2-3 δωματιάκια για αυτούς που δεν θέλουν να συχνωτιστούν με άλλους τις πολύτιμες αυτές ώρες, πριν τουλάχιστον χρειαστεί να επιστρέψουν στο δωμάτιο της εστίας που μοιράζονται με άλλους 11...
Έτσι και εμείς. πιστοί στο Κινεζικό πνεύμα γιορτάσαμε σε ενα prive χώρο, ενος κορεάτικου εστιατορίου. Ως Έλληνας, οταν ρωτήθηκα τι σχέδια υπάρχουν για μετά απάντησα εσείς αποφασίστε. Τι σόϊ πατέρες της Δημοκρατίας είμαστε αν τουλάχιστον δεν διατηρούμε εναν ελάχιστο βαθμό απεξαρτησής της βούλησης απο τα αντικείμενα της, με άλλες λέξεις, άβουλοι. Όμως παρ'οτι τα αρχικά σχέδια ήταν πριβέ-διασκέδαση σε καραόκε, τελικά οταν αποχώρησαν οι ασιατές, οι δυτικοί που παρέμεινας δικαίωσαν τις φήμες και έτσι καταλήξαμε για κλάμπινγκ -ο Θεος να το κάνει κλάμπινκ- στην Σανγκριλά... Πριν αρχίσετε τα σχόλια, σας υπενθυμίζω οτι δεν έχω βρεθεί στο μέρος αυτό -ή οποιοδήποτε όμοιο του- περισσότερες φορές απ'οσες έχω αναφέρει και νομίζω αν της μετρήσετε δεν ξεπερνάνε τις 5-6, νούμερο το οποίο αποτελεί συνεπές με τα προηγούμενα μου κατορθώματα!
Ανάμεσα στα δώρα φτερούγες κοτόπουλο, φάρσα των δυτικών. Οι φωτογραφίες απο την ημέρα στο http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis/071114MyBirthday
