Εννοούσα, κι άλλη έξοδος. Της βράδυ της Εννάτης, πήγαμε για Ινδικό φαγητό. Είχαμε μια λίστα με 3 εστιατόρια που θέλαμε να δοκιμάσουμε, όλα στην ίδια περιοχή και ήταν ώρα να αρχίσουμε απο κάπου. Στο Ινδικό μόλις φτάσαμε, μας είπαν οτι "λυπόμαστε"Δεν έχουμε υλικά.
Πολύ ενδιαφέρον. Πήγαμε προς το κορεάτικο αλλά δεν ξέραμε που είναι ακριβώς. Σε ενα σημείο βρήκαμε ενα κορεάτικο και κάτι τύποι που βγαίναν απο μέσα μας είπαν οτι είναι εξαιρετικό. Λογικά αυτό ήταν αυτό που ψάχναμε, άλλα είπαμε να προχωρήσουμε μέχρι την γωνιά. Στην γωνιά όταν ρωτήσαμε "που είναι το νούμερο 6;" μας απάντησαν "απο εκεί που ήρθατε". Ωραία, γυρίσαμε πίσω, μπήκαμε μέσα. Πρέπει όντως να είναι καλό. Μόλι μπήκαμε, μας πήγαν σε ενα απο αυτά τα κουβούκλια, βγάλαμε τα παπούτσια μας και καθήσαμε στο θερμαινόμενο δάπεδο. Δεν είχαμε ιδέα τι θα παραγγείλουμε, όμως τα πράγματα ήταν χειρότερα οταν διαπιστώσαμε οτι ο κατάλογος είναι στα κορεάτικα. Ούτε κάν στα Κινέζικα. Οι κοπέλες σερβιτόροι, προσπαθούσαν να μας εξηγήσουν, άλλα εμείς τι να κάνουμε. Να πω την αλήθεια, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί όλη αυτή η ταλαιπωρία. Η θέση μου ήταν σαφής. Ας πούμε στις κοπέλες οτι δεν ξέρουμε τίποτα και αυτές να προτίνουν και να μας σερβίρουν. Δεν θα γίνει έτσι όμως. Κάποιοι απλά δεν θέλουν να φάνε έτσι. Τελικά ο Φλώριαν πήρε τηλέφωνο μια κορεάτισα γνωστή του η οποία θα φρόντισει μέσω τηλεφώνου να επιλέξει τα κατάλληλα. Έλεος. Φαγητό είναι. Όμως της τελειώνει η μπαταρία καθώς ο Φλώ της εξηγεί το σκηνικό.
Ρε παιδιά, τόσο κακό είναι να τους πούμε να μας προτίνουν; Τελικά τους πείθω όλους. Τηλέφωνο δεν περιμένουμε οπότε ήρθε η ώρα να διατυπώσουμε "διαλέξτε εσείς για εμάς". Το πράγμα όμως είναι λίγο αργό, γιατί δεν πολυκαταλαβαινόμαστε. Το πρώτο πράγμα που πίανουμε είναι οτι δεν έχουν μοσχάρι. Έλεος. Σονι και καλά να φάμε σήμερα μοσχάρι.
Το τηλέφωνο όμως χτυπάει και η κοπέλα θέλει να βοηθήσει. Μιλάει με την κοπέλα. Μέτα απο κάνα 5' η κοπέλα στο τηλέφωνο μιλάει ξανά με τον Φλώ. Ο Φλώ λέει να φύγουμε. Δεν έχει μοσχάρι, ούτε κοτόπουλο. Έχει μόνο γκόου ρόου. Μάλιστα. Δεν νομίζω οτι εχει νόημα να γκρινιάζω. Σηκωνόμαστε. Οι σερβιτόρες ετοιμάζονται, μας φέρνουν τα παπούτσια. Ο Φλώ στο μεσοδιάστημα έχει καταλάβει απο κάτι οτι δεν είναι το εστιατόριο μας και τις ρωτάει που είναι το δικό μας. Οι κοπέλες είναι πολύ πρόθυμες και μας απαντούνε.
Τελικά βρίσκουμε το εστιατόριο μας, μπαίνουμε, τρώμε και τέλος βραδιας. Τελικά τι ήταν αυτό που δεν δοκιμάσαμε;
Ήταν κορεάτικο εστιατόριο που σέρβιρε μόνο σκύλο...
