Τις τελευταίες μέρες μετά την επίσκεψη στο βουνό Λαοσάν, κάναμε μια μετακόμιση κάποιων κορεατών φίλων, δοκιμάσαμε να παίξουμε μουσική με τον Τζουλιάν για αλλη μια φορά, όμως όταν πήγαμε δεν μας δώθηκε ο χώρος αφού τον είχε καταλάβει το θεατρικό -αχ αυτό το θεατρικό, πάντα στην αίθουσα του μουσικού την βγάζει- ενω τις υπόλοιπες ώρες τις πέρασα με τον Μασάκι κάνοντας συνεργατικό διάβασμα, μπάς και φτάσω σε κάνα επίπεδο , επίπεδο.
Καθώς γευματίζαμε -νούντλς- σήμερα το μεσημέρι με τον Μασάκι και τον ΛιΤζενΓιόου σήμερα θυμήθηκα οτι οι Ασιάτες -οχι μόνο οι Κινέζοι- κάνουν εναν επιδεικτικό θόρυβο ρουφώντας το φαΐ τους, χωρίς αυτό να είναι κάτι που ενοχλεί εμένα. Την ίδια στιγμή συνέλαβα το πανούργο σχέδιο, οτι μιας και εγώ τρώω χωρίς θόρυβο, όμως κυριολεκτικά ασταμάτητα πρέπει να σκουπίζω την μύτη μου, κάτι το οποίο στην Κίνα είναι ταμπού, θα μπορούσα να προσποιούμε οτι ρουφάω το φαγητό, ενώ ρουφάω την μύτη μου! Μάλιστα στις δοκιμαστικές πτήσεις φάνηκε να δουλεύει καλά το όλο σχέδιο, μιας και ο θόρυβος στις μεγάλες αυτές ταχύτητες, είναι παρόμοιος!
