Αφού σηκώθηκα τελικά έστειλα μήνυμα στην Μόνα η οποία και μου απάντησε και έτσι βρεθήκαμε αργότερα. Τελικά μιας και το εστιατόριο είχε κλείσει για τα καλά, κατευθυνθήκαμε προς τα "βρώμικα" στην περιοχή για να φάμε τίποτα απο τους πλανόδιους. Εκεί βρήκαμε κάτι κρέπες λαχανικών, χορταστικές αρκετά και φυσικά στο πλαίσιο την Κινεζική διατροφής που γνωρίσαμε, καθόλου υγειινά, υπενθυμίζοντας μου, πόσο μακριά βρίσκομαι απο την προσπάθεια του τελευταίου χρόνου... Τελικά αφού φάγαμε πήγαμε για ένα πάγωτο, παρ' ότι με δυσκολία το τολμήσαμε αφού είχαμε πικρή εμπειρία ως τώρα.
Το παγωτό όμως, ήταν πολύ καλύτερο και αν και ήταν το χειρότερο παγωτό που έχω φάει στην ζωή μου, θύμιζε, παγωτό! Απέναντι απο το δωμάτιο γινόταν μια στρατιωτική τελετή στο γήπεδο - μέσ' την νύχτα . Πήραμε τηλέφωνο τον Τέρρυ, ο οποίος μας είπε να περιμένουμε για λίγο και έτσι οι τρείς μας πλέον κατεβήκαμε στο "στέκι" του, πάλι δίπλα στα άλλα δυο δυτικά στέκια. Το φωνάζουν French's. Σε αντίθεση με το μπάρ της Shangrila, το κλίμα ήταν πολύ πιο εντάξει, με ελάχιστους δυτικούς και πιο πολύ κινέζους. Παραγγείλαμε πίτσες, οι οποίες ήταν αξιοπρεπείς ενώ σύντομα φέραμε παρμεζάνα να βάλουμε απο πάνω. Η παρμεζάνα αυτή στο Κινεζικό πνεύμα ήταν αποξηραμένη, ή δεν ξέρω και γω πως και δεν ήθελε ψυγείο. Τελικά βγήκαμε έξω απο το μαγαζί όπου για κάποια ώρα έπαιζε ενας κινέζος μουσικός κιθάρα και τραγουδούσε (τον οποίο και ηχογράφησα) και εκεί συναντήσαμε την παρέα του Τέρρυ. Τρείς γερμανίδες, δυο μεξικανοί και ένας αρμένιος που είχε ενα Ελληνικό ringtone στο κινητό του. Τελικά αφού μου έφεραν κιθάρα και γρατζούνισα λίγο, πήρα ένα ταξί και η Μόνα με ακολούθησε και γυρίσαμε πίσωPhotos
