Κίνα η χώρα της απομίμησης. Δεν είναι υπερβολή, δεν είναι ψέμα, είναι πραγματικότητα που δεν είναι ομως αυθεντική. Στην Κίνα, τα πάντα μέχρι το κόκκαλο είναι απομίμηση κάποιου άλλου πράγματος. Τα πάντα. 20 μέρες στην Κίνα και δεν έχω βρεί γάλα αληθινό. Οι περισσότεροι Κινέζοι δεν χρησιμοποιούν μπουκάλια, άλλα πίνουν γάλα, σούπες και φάρμακα κατευθείαν απο "ναύλον φακέλους". Κάνεις ενα άνοιγμα σε μια γωνιά και αρχίζει να βυζαίνεις όπως κάνεις στην στήθος της μητέρας μέχρι να βαραθείς το πρώτο γάλα. Σε δεύτερη σκέψη όμως, γιατί να μην το κάνεις; Θυμάμαι στα MacDonands και στα Goody's που συχνά συχνα (常常）έπαιρνα την κέτσαπ που περίσευε και την ρουφούσα. Δεν πίνεις κόκα κόλα έτσι, όμως νομίζω οτι όπου μπορείς να βάλεις καλαμάκι, μπορείς να βυζάξεις. Τις πρώτες μέρες το είχα βρεί εξαιρετικά ανόητο, όμως όπως φαίνεται στην χώρα αυτή, τίποτα δεν έχει μια λογική συνέπεια. Συνέπεια τουλάχιστον ως προς την δική μας λογική και αυτό που θεωρούμε έμεις, συνεπές. Στο πανεπιστημιακό εστιατόριο οπού συχνά συχνά (όπως λένε εδω) τρώνε οι Κινέζοι αν θές να πάρεις σπίτι την σούπα, το κρέας, τα λαχανικά ή οτιδήποτε στο βάζουν μεσα σε μια νάϋλον σακκουλίτσα. Το ίδιο συμβαίνει και στους πλανόδιους που φτιάχνουν σούπες στην άκρη του δρόμου. Πάντα με προβλημάτιζε πως στην συνέχεια τρώς μια σούπα απο μια σακκούλα, όπως με απασχολούσε και το ερώτημα κατα πόσον αυτή η σακκούλα δεν έχει τρύπες -ή δεν τρυπάει απο την ζέστη: Οι ψεύτικες σακκούλες είναι ευαίσθητες.Όντως αυτό λέγαμε. Όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτό το διάστημα με την Μόνα ψάχνουμε απεγνωσμένα το ιδανικό πρωινό. Είναι κοινής αποδοχής εδω στην Κίνα οτι δεν περιμένουμε να βρούμε τα δικά μας φαγητά και όλα, άλλα οτι όσο πιο γρήγορα συνηθίσουμε στα δικά τους μέτρα, τόσο το καλύτερο για μας. Όμως το πρωϊνό είναι δύσκολη ιστορία. Την μέρα-0, απο το αεροπλάνο ακόμα συνειδητοποίησα (με τον επώδυνο τρόπο) πόσο ανέτοιμος είμαι για να τρώω νούντλες ή κρέας για πρωινό. Χρειάζομαι το γάλα μου, τα Κορν φλέικς μου, ή τουλάχιστο κάτι ήπιο. Εξ ού και η όλη προσπάθεια να βρώ γάλα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Στην Κίνα δεν υπάρχουν και αληθινοί χυμοί. Το πιο κοντινό σε χυμό, όπως και στο γάλα, είναι νερό με λίγο χρώμα και λίγη γεύση χυμού ή γάλακτος. Απομιμήσεις. Και δεν σταματάνε εκεί.Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα αλλού. Δοκιμάσατε ποτέ γιαούρτι με γεύση καλαμπόκι; Δύσκολο να μην χρειαστεί αν βρεθείται εδω αφού το καλαμπόκι είναι η πλέον standard γεύση. Βέβαια υτό είναι ψέμα, όμως δεν είναι ψέμα οτι κάθε εταιρία έχει και γιαούρτι καλαμπόκι. Γιαούρτι; Μίλησε κανείς για γιαούρτι; Λάθος μου. Τεχνικά, το γιαούρτι για αυτούς είναι το γάλα για εμάς. Το παγωτό σπάνια περιέχει γάλα, αλλά συνήθως είναι γρανίτα με παράξενη γεύση. Δεν έχω τολμίσει ακόμα να δοκιμάσω το "τυπικό" παγωτό καλαμπόκι άλλα απο νοσηρή περιέργεια μια φορά πήραμε το παγωτό αρακά -που φαινόταν τόσο συνηθισμένο- και η εμπειρία ήταν τρομακτική: Πραγματική γεύση αρακά μπαρμπα-στάθης "απο την παραγωγή, κατευθείαν στην Κατάψυξη σας!". Ούτε γλυκαντικά, ούτε τίποτα. Παγωτό αρακάς.Απομιμήσεις. Τα γιαούρτια που λέτε, τα τελείως υγρά γιαούρτια που εδω τα ονομάζουμε γάλα, στην συσκευασία, έμοιαζαν με τα δικά μας. Έμοιαζαν τόσο πολύ, που οι παραγωγοί φρόντιζαν πάντα να σε προμηθεύουν μεσα στην συσκευασία ένα μικρό πλαστικό σπαστό κουταλάκι, πιστά στο ευρωπαϊκό πρώτυπο, παιδικού γιαουρτιού. Όμως το γάλα, δεν πίνεται με το κουταλάκι. Ειδικά τόσο ρηχό κουταλάκι!Να σας δώσω άλλο παράδειγμα. Η ολοκαίνουργια τηλεόραση στο δωμάτιο μου, έχει 500 εισόδους στα πλαϊνά της για να συνδέσεις ότι θές. Όμως πέρα απο την εμφάνιση, είναι απλά διακοσμητικές. Να σας δώσω και άλλο παράδειγμα. Σε μια απο τις περιπέτειες αναζήτηση πρωινού, βρεθήκαμε να αγοράζουμε μια μαρμελάδα φρούτο. Το βαζάκι, ήταν τέλειο. Η ετικέτα τέλεια και στην περίπτωση αυτή, ακόμα και η υφή/ρευστότητα ήταν τέλεια. Όμως η γεύση μάλλον για λόγους περιορισμένου budget η τεχνογνωσίας δεν είχε συμπεριληφθεί στην τελικό προϊόν! Μου έλεγε η Μόνα απο την Γερμανία ότι στο μηνιαίο περιοδικό της ADAC -οδική ασφάλεια- είχε crash τέστ, Μαϊμούδων Mercedes και BMW! Η εμφάνιση είναι ολόιδια, όμως απέτυχαν σε όλα μα όλα τα τέστ ασφάλειας. Η Μόνα λέει επίσης οτι είδε και κάμποσα αυτοκίνητα μαϊμούδες στους δρόμους εδώ, πράγμα το οποίο εγω δεν είχα την ευκαιρία να επαλθεύσω.Το τελευταίο παράδειγμα, είναι και το αγαπημένο μου και το συνέλαβα μόλις σήμερα το πρωί. Κάπου στις αρχές Οκτώβριου έχουν την εθνική εορτή τους και εδώ και μια εβδομάδα προετοιμάζονται πυρετωδώς! Όχι μόνο καθημερινά σπαταλάνε τόνους πυροτεχνήματα -η πιο μεγάλη διάρκεια που έζησα ήταν 8 ώρες συνεχόμενα σε 5 σημεία της πόλης- αλλά συγχρόνως κάνουν και τις προετοιμασίες για την παρέλαση τους. Εδω ο στρατός είναι υποχρεωτικός για αγόρια και κορίτσια και συνήθως οι Κινέζοι είναι τα χαράματα, το απόγευμα και το βράδυ στρατιώτες, ενώ το πρωί παρακολουθούν κανονικά τα μαθήματα τους. Για τον λόγο αυτό, μπορώ να πω οτι έχω το δικαίωμα να υποστηρίζω πως ζω μεσα σε ενα στρατόπεδο. Στις 6 το πρωί, η τρομπέτα σφυρίζει και μετά απο λίγο, στα 7μ απο το κρεβάτι μου, μέσα στο στάδιο οι Κινέζοι πατριώτες αρχίζουν τις στρατιωτικές ετοιμασίες. Ετοιμασίες; Ασταμάτητα, περπατούνε γύρω γύρω στο στάδιο με μια ανόητη απομίμηση-εμβατηρίου-μουσική απο πίσω και κάθε μισό λεπτό φωνάζουν πρώτα οι κοπέλες "Χέι, χάι, χό" και μετά απαντούνε οι άντρες "Χέι, χάι, χό". Ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα. Απ' την άλλη, η στρατιωτική πειθαρχία και εκπαίδευση δεν ήταν και πολύ διαφορετική πρίν αρχίσει η προετοιμασία για το καρναβάλι. Ε, συγγνώμη, την παρέλαση: Πέρα απο περπάτημα και προσοχή-ανάπαυση, το μόνο που άκουγες ήταν ασταμάτητα χειροκροτήματα προς τον ομαδάρχη. Στην Κίνα φαίνεται οτι ο στρατός είναι σαν μια μεγάλη κατασκήνωση. Ο τελάστιος στλατός της Κίνας, αν μη τι άλλο, σίγουρα μπορεί να δώσει ένα θέαμα ενός απόλυτα πειθαρχημένου στρατού και φυσικά μπορεί να ενθουσιάσει -μάλλον- με το μέγεθος του, όμως αυτό δεν είναι στρατός. Απλά είναι μια απομίμηση, που στις παρελάσεις, μοιάζει με στρατό. Τουλάχιστον όμως ένα τέτοιο ένθερμο κοινό θα μπορούσα να φέρει το χαμόγελο στο στόμα πολλών ηθοποιών.Η Κίνα είναι μια πολύ φτηνή χώρα και πραγματικά τα λεφτά σου αποκτούν διαφορετική αξία εδώ. Προχθες αγόρασα μια γραφίδα για το υπολογιστή για να γράφω κινέζικους χαρακτήρες στον φορητό. Μέτα απο 10λεπτά χρήσης, το τζάμι της, έσπασε! Μου κόστισε 10ευρώ εκεί που στην ευρώπη με 10ευρώ δεν παίρνεις τίποτα σχετικό με Η/Υ, όμως χάλασε αμέσως. Παρόμοια εμπειρία είχα και με τις πετσέτες. Φαίνεται οτι απο το πρώτο πλύσημο αρχίζουν και χάνουν κομμάτια τους σε μορφή ενοχλητικού χνουδιού το οποίο σου χαλάει το αισθητικό αποτέλεσμα του ντούς αν δεν την τινάξεις πρώτα, ενω απο την άλλη, αν την τινάξεις επιβαρύνεις την υγεία σου με εισπνοή μεγάλων σωματηδίων! Άλλο αξιοπερίεργο που ταιριάζει εδώ είναι οτι τα πλυντήρια τους, δεν έχουν επιλογή θερμοκρασίας γιατι πλένουν με παγωμένο νερό μόνο. Αναγκαστικά λοιπόν εδώ πρέπει να αγοράζεις ενα απο αυτά τα "απολυμαντικά" προϊόντα!
Κίνα η χώρα της απομίμησης. Δεν είναι υπερβολή, δεν είναι ψέμα, είναι πραγματικότητα που δεν είναι ομως αυθεντική. Στην Κίνα, τα πάντα μέχρι το κόκκαλο είναι απομίμηση κάποιου άλλου πράγματος. Τα πάντα. 20 μέρες στην Κίνα και δεν έχω βρεί γάλα αληθινό. Οι περισσότεροι Κινέζοι δεν χρησιμοποιούν μπουκάλια, άλλα πίνουν γάλα, σούπες και φάρμακα κατευθείαν απο "ναύλον φακέλους". Κάνεις ενα άνοιγμα σε μια γωνιά και αρχίζει να βυζαίνεις όπως κάνεις στην στήθος της μητέρας μέχρι να βαραθείς το πρώτο γάλα. Σε δεύτερη σκέψη όμως, γιατί να μην το κάνεις; Θυμάμαι στα MacDonands και στα Goody's που συχνά συχνα (常常）έπαιρνα την κέτσαπ που περίσευε και την ρουφούσα. Δεν πίνεις κόκα κόλα έτσι, όμως νομίζω οτι όπου μπορείς να βάλεις καλαμάκι, μπορείς να βυζάξεις. Τις πρώτες μέρες το είχα βρεί εξαιρετικά ανόητο, όμως όπως φαίνεται στην χώρα αυτή, τίποτα δεν έχει μια λογική συνέπεια. Συνέπεια τουλάχιστον ως προς την δική μας λογική και αυτό που θεωρούμε έμεις, συνεπές. Στο πανεπιστημιακό εστιατόριο οπού συχνά συχνά (όπως λένε εδω) τρώνε οι Κινέζοι αν θές να πάρεις σπίτι την σούπα, το κρέας, τα λαχανικά ή οτιδήποτε στο βάζουν μεσα σε μια νάϋλον σακκουλίτσα. Το ίδιο συμβαίνει και στους πλανόδιους που φτιάχνουν σούπες στην άκρη του δρόμου. Πάντα με προβλημάτιζε πως στην συνέχεια τρώς μια σούπα απο μια σακκούλα, όπως με απασχολούσε και το ερώτημα κατα πόσον αυτή η σακκούλα δεν έχει τρύπες -ή δεν τρυπάει απο την ζέστη: Οι ψεύτικες σακκούλες είναι ευαίσθητες.Όντως αυτό λέγαμε. Όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτό το διάστημα με την Μόνα ψάχνουμε απεγνωσμένα το ιδανικό πρωινό. Είναι κοινής αποδοχής εδω στην Κίνα οτι δεν περιμένουμε να βρούμε τα δικά μας φαγητά και όλα, άλλα οτι όσο πιο γρήγορα συνηθίσουμε στα δικά τους μέτρα, τόσο το καλύτερο για μας. Όμως το πρωϊνό είναι δύσκολη ιστορία. Την μέρα-0, απο το αεροπλάνο ακόμα συνειδητοποίησα (με τον επώδυνο τρόπο) πόσο ανέτοιμος είμαι για να τρώω νούντλες ή κρέας για πρωινό. Χρειάζομαι το γάλα μου, τα Κορν φλέικς μου, ή τουλάχιστο κάτι ήπιο. Εξ ού και η όλη προσπάθεια να βρώ γάλα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Στην Κίνα δεν υπάρχουν και αληθινοί χυμοί. Το πιο κοντινό σε χυμό, όπως και στο γάλα, είναι νερό με λίγο χρώμα και λίγη γεύση χυμού ή γάλακτος. Απομιμήσεις. Και δεν σταματάνε εκεί.Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα αλλού. Δοκιμάσατε ποτέ γιαούρτι με γεύση καλαμπόκι; Δύσκολο να μην χρειαστεί αν βρεθείται εδω αφού το καλαμπόκι είναι η πλέον standard γεύση. Βέβαια υτό είναι ψέμα, όμως δεν είναι ψέμα οτι κάθε εταιρία έχει και γιαούρτι καλαμπόκι. Γιαούρτι; Μίλησε κανείς για γιαούρτι; Λάθος μου. Τεχνικά, το γιαούρτι για αυτούς είναι το γάλα για εμάς. Το παγωτό σπάνια περιέχει γάλα, αλλά συνήθως είναι γρανίτα με παράξενη γεύση. Δεν έχω τολμίσει ακόμα να δοκιμάσω το "τυπικό" παγωτό καλαμπόκι άλλα απο νοσηρή περιέργεια μια φορά πήραμε το παγωτό αρακά -που φαινόταν τόσο συνηθισμένο- και η εμπειρία ήταν τρομακτική: Πραγματική γεύση αρακά μπαρμπα-στάθης "απο την παραγωγή, κατευθείαν στην Κατάψυξη σας!". Ούτε γλυκαντικά, ούτε τίποτα. Παγωτό αρακάς.Απομιμήσεις. Τα γιαούρτια που λέτε, τα τελείως υγρά γιαούρτια που εδω τα ονομάζουμε γάλα, στην συσκευασία, έμοιαζαν με τα δικά μας. Έμοιαζαν τόσο πολύ, που οι παραγωγοί φρόντιζαν πάντα να σε προμηθεύουν μεσα στην συσκευασία ένα μικρό πλαστικό σπαστό κουταλάκι, πιστά στο ευρωπαϊκό πρώτυπο, παιδικού γιαουρτιού. Όμως το γάλα, δεν πίνεται με το κουταλάκι. Ειδικά τόσο ρηχό κουταλάκι!Να σας δώσω άλλο παράδειγμα. Η ολοκαίνουργια τηλεόραση στο δωμάτιο μου, έχει 500 εισόδους στα πλαϊνά της για να συνδέσεις ότι θές. Όμως πέρα απο την εμφάνιση, είναι απλά διακοσμητικές. Να σας δώσω και άλλο παράδειγμα. Σε μια απο τις περιπέτειες αναζήτηση πρωινού, βρεθήκαμε να αγοράζουμε μια μαρμελάδα φρούτο. Το βαζάκι, ήταν τέλειο. Η ετικέτα τέλεια και στην περίπτωση αυτή, ακόμα και η υφή/ρευστότητα ήταν τέλεια. Όμως η γεύση μάλλον για λόγους περιορισμένου budget η τεχνογνωσίας δεν είχε συμπεριληφθεί στην τελικό προϊόν! Μου έλεγε η Μόνα απο την Γερμανία ότι στο μηνιαίο περιοδικό της ADAC -οδική ασφάλεια- είχε crash τέστ, Μαϊμούδων Mercedes και BMW! Η εμφάνιση είναι ολόιδια, όμως απέτυχαν σε όλα μα όλα τα τέστ ασφάλειας. Η Μόνα λέει επίσης οτι είδε και κάμποσα αυτοκίνητα μαϊμούδες στους δρόμους εδώ, πράγμα το οποίο εγω δεν είχα την ευκαιρία να επαλθεύσω.Το τελευταίο παράδειγμα, είναι και το αγαπημένο μου και το συνέλαβα μόλις σήμερα το πρωί. Κάπου στις αρχές Οκτώβριου έχουν την εθνική εορτή τους και εδώ και μια εβδομάδα προετοιμάζονται πυρετωδώς! Όχι μόνο καθημερινά σπαταλάνε τόνους πυροτεχνήματα -η πιο μεγάλη διάρκεια που έζησα ήταν 8 ώρες συνεχόμενα σε 5 σημεία της πόλης- αλλά συγχρόνως κάνουν και τις προετοιμασίες για την παρέλαση τους. Εδω ο στρατός είναι υποχρεωτικός για αγόρια και κορίτσια και συνήθως οι Κινέζοι είναι τα χαράματα, το απόγευμα και το βράδυ στρατιώτες, ενώ το πρωί παρακολουθούν κανονικά τα μαθήματα τους. Για τον λόγο αυτό, μπορώ να πω οτι έχω το δικαίωμα να υποστηρίζω πως ζω μεσα σε ενα στρατόπεδο. Στις 6 το πρωί, η τρομπέτα σφυρίζει και μετά απο λίγο, στα 7μ απο το κρεβάτι μου, μέσα στο στάδιο οι Κινέζοι πατριώτες αρχίζουν τις στρατιωτικές ετοιμασίες. Ετοιμασίες; Ασταμάτητα, περπατούνε γύρω γύρω στο στάδιο με μια ανόητη απομίμηση-εμβατηρίου-μουσική απο πίσω και κάθε μισό λεπτό φωνάζουν πρώτα οι κοπέλες "Χέι, χάι, χό" και μετά απαντούνε οι άντρες "Χέι, χάι, χό". Ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα. Απ' την άλλη, η στρατιωτική πειθαρχία και εκπαίδευση δεν ήταν και πολύ διαφορετική πρίν αρχίσει η προετοιμασία για το καρναβάλι. Ε, συγγνώμη, την παρέλαση: Πέρα απο περπάτημα και προσοχή-ανάπαυση, το μόνο που άκουγες ήταν ασταμάτητα χειροκροτήματα προς τον ομαδάρχη. Στην Κίνα φαίνεται οτι ο στρατός είναι σαν μια μεγάλη κατασκήνωση. Ο τελάστιος στλατός της Κίνας, αν μη τι άλλο, σίγουρα μπορεί να δώσει ένα θέαμα ενός απόλυτα πειθαρχημένου στρατού και φυσικά μπορεί να ενθουσιάσει -μάλλον- με το μέγεθος του, όμως αυτό δεν είναι στρατός. Απλά είναι μια απομίμηση, που στις παρελάσεις, μοιάζει με στρατό. Τουλάχιστον όμως ένα τέτοιο ένθερμο κοινό θα μπορούσα να φέρει το χαμόγελο στο στόμα πολλών ηθοποιών.Η Κίνα είναι μια πολύ φτηνή χώρα και πραγματικά τα λεφτά σου αποκτούν διαφορετική αξία εδώ. Προχθες αγόρασα μια γραφίδα για το υπολογιστή για να γράφω κινέζικους χαρακτήρες στον φορητό. Μέτα απο 10λεπτά χρήσης, το τζάμι της, έσπασε! Μου κόστισε 10ευρώ εκεί που στην ευρώπη με 10ευρώ δεν παίρνεις τίποτα σχετικό με Η/Υ, όμως χάλασε αμέσως. Παρόμοια εμπειρία είχα και με τις πετσέτες. Φαίνεται οτι απο το πρώτο πλύσημο αρχίζουν και χάνουν κομμάτια τους σε μορφή ενοχλητικού χνουδιού το οποίο σου χαλάει το αισθητικό αποτέλεσμα του ντούς αν δεν την τινάξεις πρώτα, ενω απο την άλλη, αν την τινάξεις επιβαρύνεις την υγεία σου με εισπνοή μεγάλων σωματηδίων! Άλλο αξιοπερίεργο που ταιριάζει εδώ είναι οτι τα πλυντήρια τους, δεν έχουν επιλογή θερμοκρασίας γιατι πλένουν με παγωμένο νερό μόνο. Αναγκαστικά λοιπόν εδώ πρέπει να αγοράζεις ενα απο αυτά τα "απολυμαντικά" προϊόντα!