Πάνω στην ώρα σας παρουσιάζω και τα τελευταία νέα της παρασκευής: Το σχολείο μας -πως με τρομάζει αυτή η λέξη- είχε το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ του. Το πάρτυ που δεν είναι πάρτυ αφου ξεκινάει στις 12:00 το μεσημέρι και έχει προκαθορισμένη διάρκεια (άλλα σε τελική ανάλυση τα πάντα στην κίνα είναι σε ενα χρονικό παράθυρο). Ξεκινήσαμε με φαγητό, το οποίο ήταν κερασμένο απο το Πανεπιστήμιο και στην συνέχεια ακολουθήσαν οι παρουσιάσεις των δραστηριοτήτων που είχε ετοιμάσει κάθε τάξη. Ναι, για την ακρίβεια κάθε τμήμα είχε ήδη χωριστεί σε ομάδες και η καθεμια θα παρουσίαζε διαφορετικό κομμάτι στο πρόγραμμα. Τι παρουσιάσαμε εμείς; Τα κάλαντα με καμπανούλες ντε!
Το πρόγραμμα περιείχε άπειρο καραόκε (ναι, υπήρξαν άτομα που προετοίμασαν αυτό) κρουστά, μουσικά όργανα και σκετσάκια. Στο πρόγραμμα υπήρξε και ενας διαγωνισμός Limbo στον οποίο κέρδισα (οχι τόσο απο ικανότητα, όσο απο ανικανότητα όλων των συμμετεχόντων): Ο καθένας περνούσε απο κάτω απο το σκοινί όπως ήθελε και στο τελός, αφού όλοι εκτός απο ένα άτομο δεν χάναμε, απλά ρωτήσαν ποιός πρέπει να πάρει το δώρο. Όλοι φωνάξαν το όνομα που ξέραν:
Φώτηςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς
Μέσα στο επόμενο μισάωρο είχα ξεφορτωθεί το δώρο κούκλα που μου είχαν κάνει. Στην αρχή σκεφτόμουν οτι ίσως θα ήταν καλή φάση να το κρατήσω, όμως μέτα σκέφτηκα την σκόνη πάνω στο πορτοκαλί χνούδι του και σύντομα προτίμησα να τον κρατήσει καμία κοπέλα για περιποίηση...
Τελικά, αφού έφυγα έμαθα οτι και οι καθηγητές μας παρουσίαζαν πρόγραμμα...
Βλέποντας μαζεμένους του "ξένους φοιτητές" στην αίθουσα μπορώ να πω οτι ήταν γύρω στους 150-200 κορεάτες, 5-6 Ταϊλανδέζοι, 30 δυτικοί (απο τους οποίους οι περισσότεροι είναι Γερμανοί και Ρώσοι) και 20 Ιάπωνες.
