Οι ήρωες μας είναι 3. Φώτης ο Κατακτητής, ΛίΤζενΓιόου ο ΖενΠρεμιέ και Μαζάκι ο Κίμ-ο. Καθόμαστε στα Στάρμπακς και διαβάζουμε, άλλα είναι απο τις δύσκολες μέρες. Γενικά οι Κινέζες δεν τράβανε τα βλέματα μιας και τους λείπουν τα προσόντα, όμως στα εμπορικά κέντρα είναι αλλιώς. Εκεί οι κοπέλες, πάνε, αγοράζουν καλλιντυκά και φυσικά δεν παραλείπουν να τα χρησμιοποιήσουν. Οι κοπέλες εκεί μέσα ξεκινάνε απο περιποιημένες, μέχρι εντυπωσιακές.
Η μέρα λοιπόν, είναι μια απο τις δύσκολες και η συγκέντρωση είναι ελάχιστη. Σε μια φάση μπαίνουν και κάθονται στο απέναντι τραπέζι 2 πανέμορφες, πανύψηλες κινέζες. Τέλεια. Το διάβασμα συνεχίζεται με τακτικές ανάσες προς την κατεύθυνση τους, που φαίνεται να τις ανταποδίδουν. Ως εδω φυσιολογικά. Οι Κινεζούλες μας λατρεύουν, άλλα φυσικά είναι πολύ συνεσταλμένος λαός οπότε πέρα απο ματιές δεν προχωράνε ποτέ. Κάνα 3ωρο αργότερα αποφασίζουμε φύγουμε την στιγμή που θα έλεγα οτι οι ανταλλαγές βλεμμάτων έχουν φτάσει σε μια κορύφωση. Φυσικά είμαστε 3 και αυτές δύο, άλλα αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα στην φάση αυτή.
Σίγουρα έχουμε την προσοχή τους. Σε μια στιγμή αποφασίζουμε να φύγουμε και την στιγμή που σηκώνεται ο πρώτος μας, σηκώνονται και αυτές. Είναι ξεκάθαρο οτι στέκονται εκεί και περιμένουν την επόμενη κίνηση μας. Παραείναι καλό! Εμείς σαστίζουμε, δεν είναι μια κίνηση που περιμέναμε και ειδικά απο Κινέζες. Πως να το πάρουμε. Στεκόμαστε όρθιοι, προσπαθούμε να αναλύσουμε την υπόθεση, άλλα αδυνατούμε.
Ο Μασάκι ο Γιάπωνας, έχει αηδιάσει. Προφανώς θέλουν να τους κεράσουμε γεύμα. Δεν είναι ασυνήθες στην Κίνα. Όμως απ'την άλλη μια κοπέλα που θα ερχόταν στα Στάρμπακς έχει ανάγκη για κέρασμα, οταν ενας καφές κοστίζει όσο ενα πολύ καλό εστιατόριο; Δεν νομίζω.
Ο ΛιΤζούνγΒού και αυτός έχει τους δικούς του λόγους να μην του αρέσει η ιστορία. Επαναλαβάνω οτι οι Κινέζες και γενικά οι Ασιάτισσες δεν "χώνονται" οπότε ο Λι, θα λέγαμε οτι έχει τρομάξει. Τελικά πάνω στο σημείο αυτό, όρθιοι εμείς, όρθιες και αυτές, έτοιμοι να φύγουμε, παγωμένοι όμως απο την απροκάλυπτη συμπεριφορά τους, στεκόμαστε και διαβουλεύομαστε. Πόσα λεφτά έχεις εσύ; Φτάνουν για εστιατόριο κτλ. Τέτοιες σκέψεις περνάνε απο ολων τα μυαλά ο Λι όμως αποφασίζει να πάει τουαλέτα. Εμείς αποφασίζουμε να κάτσουμε. Έτσι, για να δούμε αντίδραση. Ε κυρίες και κύριοι, οι δεσποινίδες κάθονται ξανά. Τα μάτια τους δεν ξεκολλάνε απο πάνω μας, ενω τα όλο υπόσχεση χαμόγελα τους λάμπουν στο καταγάλανο ουράνο.
Αχεμ, στα σταρμπάκς είμαστε.
Είναι πέρα απο αμφιβολία οτι θέλουν κάτι και μάλιστα επιμένουν. Όταν πλέον -προς ανακούφιση όλων μας- ο ΛιΤζεν επιστρέφει απο την τουαλέτα, φαίνεται αποφασισμένος. Ξαφνικά τα πράγματα πέρνουν νέα στροφή: Η μία κοπέλα, σηκώνεται -πραγματικά ψηλή- και έρχεται προς το μέρος μας. Για την ακρίβεια, έρχεται σε εμάς. Τα τύμπανα 3 ανθρώπων παίζουν και είμαι σίγουρος οτι την στιγμή εκείνη όλοι οραματιζόμαστε την υπόλοιπη ζωή ευτυχίας παρέα με μια θεα κινέζα (σχήμα λόγου). Η θεά ανοίγει το υπέροχο στόμα της και μια μαγευτική μελωδία πετάγεται
Η πρώτη λέξη είναι excuse me φυσικά δείχνωντας εμφανώς οτι είναι η μοναδική παρέα μα το ΜπάιΜπάι λέξη που ξέρει, άλλα δεν πειράζει, και οι τρεις μας μαθαίνουμε κινέζικα και αυτό θα ήταν εξαιρετική εξάσκηση. Έιδικα οταν γράφουμε τις προσκλήσεις στους διπλούς γάμους (2 γαμπροί και ενας κουμπάρος, σιωπηλή συμφωνία)
Με τα όμορφα δάχτυλα της σχηματίζει στον αέρα δυο πόδια που περπατάνε και σε απλά κινέζικα διατυπώνει "Περπάτημα;" Είναι απίστευτο. Μας βλέπει που διστάζουμε και στο τέλος έρχεται η ίδια και μας ζητάει να περπατήσουμε παρέα αφου φεύγουμε. Το άλλο όμορφο της χέρι κρατάει εναν φορτιστή και ενα σβηστό Κινητό.
Αυτά είνα, τα κινέζικα οταν είναι πολύ απλά δεν είναι αρκετά σαφή. Διορθώνω την μετάφραση.
"Συγνώμη, μήπως φεύγατε;"
