Προ ολίγων ημερών βρέθηκα σε μια απο αυτές τις συναντήσεις της "ομάδας αρχηγών του έπιπέδου Β". Θυμάστε που σας είχα αναφέρει οτι είχα μιας μορφής ρόλο στο διοικητικό του τμήματος, κάτι το οποίο ως τώρα μεταφράστικε σε κάτι λίγες χαμένες ώρες απο την ζωή μου και κάμποσα πασατέμπο κατα την διάρκεια αυτών των συναντήσεων. Ε, ήρθε επιτέλους η ώρα της αποπληρωμής, πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και θα πρέπει να οργανώσουμε κάποια εκδηλωσούλα. Ξέρετε απο αυτές που τα παιδάκια κάνουν σκετσάκι με την φάτνη, ή τραγουδούνε ή δεν ξέρω και γω τι. Έτσι λοιπόν μας καλέσαν για άλλη μια φορά και τώρα το θέμα ήταν πιο σοβαρό. Μας πήγαν σε ενα ξενοδοχείο, μας βάλαν σε μια απο αυτές τις πριβέ-συνεδριακές αίθουσες, κάτι το οποίο νομίζω βλεπετε στην φωτογραφία. Ήδη το πράγμα παραέγινε σοβαρό. Τελικά αφού καθήσαμε, συστηθήκαμε αρχίσαν να μας ταΐζουν. Πάνω στην κορύφωση της αγωνίας μου, για το τι θα μας ζητήσουν μετά σαν αντάλλαγμα, η φούσκα έσκασε και μέσα είχε αέρα. Σηκωθήκαμε, μας ευχαρίστησαν και γυρίσαμε σπίτια μας. Ότι καταλάβατε, κατάλαβα και γω. Μας βγάλαν έξω για φαγητό, με ποιό σκοπό; Να μας ευχαριστήσουν; Για τί; Τι κάναμε; Καλομελέτα και έρχεται νομίζω...Οι λάοι εδω κάτι το οποίο είδα και λίγο με τους Ιάπωνες έχουν μια τελετουργία στα επαγγελματικά που συνήθως σχετίζεται με φαγητό και διασκέδαση. Αυτό που εμείς ονομάζουμε επαγγελματικό δείπνο, εδω είναι μια ολόκληρη επιστήμη που φαίνεται να έχει εκατοντάδες διαφορετικές γεύσεις, μορφές και λειτουργίες. Περισσότερα, οταν έχω να σας πω...
