Αυτά είναι. Οπότε λοιπόν μιας και μιλάμε για την εορταστική εμπειρία των ημερών, να σας πω οτι οι Βουδιστές,Χριστιανοί και άθεοι μαθητές, είμαστε υποχρεωμένοι να ετοιμάσουμε μια εορτή για τα χριστούγεννα, οπότε λοιπόν μπορώ να πω οτι ήμουν απο τους τυχερούς και γλύτωσα να τραγουδίσω "Μαράϊα Κάρεϊ" και θα είμαι στην ομάδα που θα παίζει...
Τα καμπανάκια.
Τα καμπανάκια. Ε ναι λοιπόν. Τα έχετε ξαναακούσει; Εγώ όχι. Έχω κάτι αχνές μνήμες απο αμερικάνικες ταινίες, άλλα σίγουρα τίποτα που να εχω δεί απο κοντά. Φυσικά, μιας και αυτά τα φτιάχνουν οι Κινέζοι, εδώ θα τα βρείτε ανάμεσα σε τόσα πράγματα που δεν φτάνουν ποτέ σε μάς.
Κατα τ'άλλα ο λόγος που δεν σας γράφω όλο αυτό το διάστημα, πέρα απο την αδυναμία να σας προσφέρω νέο υλικό (δεν υπάρχει και τόσο πολύ πλέον) είναι, το διάβασμα.
Αναγκαστικά τα δυο πράγματα βρίσκονται στις δυο άκρες του ίδιου μολυβιού. Όταν γράφω το μπλόγκ, δεν γράφω τις ασκήσεις και το ανάποδο φυσικά. Συγκεκριμένα το διάστημα αυτό σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ενησχύσω τις προσπάθειες, ακολουθώ την Ασιατική όδο: Διάβασμα στα Starbucks. Ε; Καλό ε; Με 1,5-3ευρώ την φορά, έχεις ενα καναπέ σε ενα κεντρικό κατάστημα πίνεις το τσάϊ σου, ή την ζεστή σοκολάτα σου και βλέπεις τις εκλεκτότερες υπάρξεις να περνάνε μπροστά απο τα μάτια σου...
Εννοούσα το λεξιλόγιο του μαθήματος. Το μάθημα περνάει μπροστά απο τα μάτια σου. Τίποτα άλλο. Ξεχάστε ότι ανέφερα για υπάρξεις.
Όλα ωραία και καλά λοιπόν μιας και στα Στάρμπακς ακόμα δεν έχω το κέφι να κουβαλήσω τον υπολογιστή, οπότε οι αποσπάσεις περιορίζονται στα απολύτως αναγκαία. Άσε που δεν νιώθεις πως διαβάζεις μιας και οι ώρες περνάνε σε ενα ευχάριστο περιβάλλον. Μοναδικό μειονέκτημα οτι κοστίζει. Το νούμερο 1,5-3ευρώ που ανέφερα, δεν είναι μικρό. Μπορεί στην Ελλάδα το νούμερο να φαίνεται γελοίο στην Κίνα όμως σας υπενθυμίζω οτι είναι με 0,5ευρώ τρώς "σουβλάκια" ενώ με 1,5ευρώ σε εστιατόρειο, που σημαίνει οτι μια σοκολάτα στα Στάρμπακς, κοστίζει όσο 6 "πρόχειρα" -αλλα πλήρη- γεύματα. Σκεφτείτε οτι για να κάνεις πριβέ μαθήματα κινέζικα, θέλουν 2,5ευρώ την ώρα.
