The new Photo Albums adress is...

http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis.2
The old one still contains the material from this 1st one year, but from now on the 2nd year will appear on the new address.
As you may already know, the blog train has come to a halt.
Of course I will keep on posting pictures...so stay in a sense... tuned (?)

Σάββατο, Φεβρουαρίου 02, 2008

Πεκίνο ΙΙ!

DSC09807

 

Τελικά στο πεκίνο συνάντησα το οικογενιακό γκρούπ το οποίο συνόδευε ενας Έλληνας τουριστικός οδηγός και μια κινέζα η οποία ήταν ειδικά εκεί για το μέρος του ταξιδιού στο πεκίνο. Απο τις αχνές πλέον μνήμες και με την βοήθεια των φωτογραφιών που δεν λένε ψέματα σας ανακατασκευάζω την πορεία μας το πρώτο βράδυ φάγαμε πάπια πεκίνου ανάμεσα σε άλλα. Ήταν απο τις ελάχιστες ευκαιρίες που φροντίσαμε να αξιοποιήσουμε και να φάμε κινέζικο! Αν δεν κάνω λάθος δεν ξεπέρασαν τις 3 φορές στο σύνολο. Στο ταξίδι βρεθήκαμε να τρώμε πίτσες με Ελληνικό ελαιόλαδο, Ιαπωνικά νούντλς, Κορεάτικο και Βραζιλιάνικο μπάρμπεκϊου και Μονγκολικά κρέατα. Μπριζόλες, μακαρονάδες Μακντόνλαντς και Πίτσα Χάτ, ήταν το βασικό κομμάτι του γευστικού ταξιδιού!

 

 DSC09838DSC09866 Την επόμενη μέρα για δεύτερη φορά βρέθηκα στο Σινικό τοίχος κάτι το οποίο αυτή την φορά είχε διαφορετική γεύση: Κρύο, κρύο, κρύο. Το πεκίνο την περίοδο αυτή που βρεθήκαμε δεν ήταν καθόλου φιλικό. Με τα όποια δέντρα του να έχουν παρατήσει όλα τα φύλλα τους και το χιόνι να παραφυλά μας πάγωσε τα κόκκαλα.

Αυτή την φορά βρεθήκαμε στο Μπανταλίνγκ που είναι το πιο εύκολοπροσαβάσιμο τμήμα του τοίχους απο δυο όψεις: Είναι πλήρως ανακατασκευασμένο οπότε είναι όσο πιο φιλικό γίνεται και είναι όσο πιο κοντά στο πεκίνο γίνεται. Απ' την άλλη συνήθως είναι γεμάτο με χιλιάδες τουρίστες οπότε δεν αποτελεί και τόσο όμορφο θέαμα, αν και αυτή την φορά δεν υπήρχε ψυχή παρά μόνο κάτι τελειωμένοι Έλληνες και και μερικοί μικροπωλητές που είχαν βάλει στόχο της ζωής του να μην γυρίσουν σπίτι αν δεν πουλήσουν κάτι. Τελικά πουλήσαν λίγα μενίρ.

DSC09894Στην συνέχεια βρεθήκαμε στους Τάφους των Μίνγκ, ενα απο τα πράγματα που δεν το νιώσαμε: Οι τάφοι όπως και η απαγοητευμένη πόλη δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια ευθεία διαδρομή μέσα απο μια μια πόρτα και έξοδος απο μια άλλη.  Αν δεν μας λέγαν οτι είναι ταφικό μνημείο ή ανάκτορο δεν θα παίρναμε είδηση την διαφορά απο την πλατεία ομόνοιας...

Φωτογραφίες απο την μέρα εδώ.

Τελικά η μέρα έκλεισε με μια απίστευτη παράσταση Κουνγκφού -την οποία σας εχω παρουσιάσει αναλυτικά ήδη -με ωραία ακροβάτικα και απίστευτε χορογραφίες!