Και ξαφνικά είμαστε στην Μπανγκόγκ! Η πόλη είναι ζεστή και έξω απο τα παράθυρο του σπιτιού του panya η μπανανιά παράγει τηγανητές μπανάνες. Σχήμα λόγου. Όμως σίγουρα το προηγούμενο πρωί είμασταν στα χιόνια και τώρα φορούσαμε σορτσάκι και το κλιματιστικό έκανε υπερωρίες για χάρη μας!
Όταν τελικά βγαίνουμε έξω, βγαίνουμε για να φάμε μεσημεριανό/πρωινό παρέα με τον Πάνγια, τον χόστ μας με τον οποίο δεν μιλάμε μιας και δεν έχουμε κοινή γλώσσα. Τα στομάχια όμως μιλάνε λατινικά και όλα μαζι μας κατεύθυναν σε ενα εστιατόρειο λίγα στενά πιο κάτω. Το εστιατόρειο ήταν υπέθριο, ή όπως θα λέγατε "με αυλή", κάτι το οποίο έχει σχέση με το καλοκαίρι και οχι την φτώχεια. Όχι το συγκεκριμένο τουλάχιστον και οχι αυτά στα οποία πήγαμε εμείς.
Κατευθείαν στον δρόμο συνειδητοποιείς που είσαι: Bangkok ο παράδεισος επι γής. Θα το επαναλάβω πολλές φορές και σας το λεω και όταν μιλάμε απο κοντά, η Ταϋλάνδη και η μπανγκόκ, είναι ενα μαγικό βασίλειο. Δεν είναι η πιο καθαρή πόλη αν και έχει και τα καθαρά σημεία. Είναι όμως οτι πιο πολύχρωμο, ενδιαφέρον, ζωντανό και ΠΛΟΥΣΙΟ σε επιλογές μέρος έχω δεί.
Η πόλη είναι κάτι μεταξυ μιας εντυπωσιακής - καθαρής μεγαλούπολης και μιας ψεύτικης παραγκούπολης. Το χρώμα που είναι κολλητικό, ξεκινάει απο τις φυλλωσιές, τα ΑΠΕΙΡΑ φρούτα μέχρι τα πεζοδρόμια και τα ρούχα των ανθρώπων. Μόλις συνειδητοποιώ οτι "μα φυσικά, καλοκαιρινά χρώματα". Στην ταϋλάνδη, ο χειμώνας είναι το καλοκαίρι μας. Το καλοκαίρι τους, είναι η κολάση μας.
Φωτογραφίες απο την Μπανγκόκ, θα βρείτε εδώ.
Αφού λοιπόν είχαμε την πρώτη μας εμπειρία απο Thai cusine -ή όπως την αποκαλούν- συναντήσαμε την Σιαοαν και μαζί οι 4 μας, κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο του Πάνϋα (κάθε φορά χρησιμοποιώ διαφορετική ορθογραφία για το όνομα του, μιας και θέλω να εξασφαλίσω πως τουλάχιστον μιας φορά θα το πετύχω).
