Τελικά το πρωί ύστερα απο ενα απίστευτο "πολυτελές" πρωινό στην παραλία μπροστά, επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε τον δρόμο την επιστροφής τον οποίο τώρα θα κάναμε σε δυο μέρη. Ο λόγος; Το μέρος ήταν απίστευτο και δεν θα βρήσκαμε καλύτερο όμως έπρεπε να φύγουμε γιατί είχαμε 40 ώρες μέχρι την πτήση μας και έπρεπε να είμαστε στην Μπανγκόκ για να πάμε να αγοράσουμε τον φορητό που ήθελε ο ΛιΤζεν άλλα και σουβενίρ. Έτσι λοιπόν σκεφτήκαμε να πάμε σε μια πιο κοντινή παραλία στην μπανγκόκ ώστε να μπορούμε να φύγουμε και αυθημερόν να είμαστε στην μπαγκόκ για τα ψώνια. Έτσι και έγινε. Βρεθήκαμε σε ενα δεύτερο νησί όχι τόσο εξωτικό όσο το πρώτο και σαφώς επηρεασμένο απο το πόσο κοντά ήταν στην μπαγκόκ για εκδρομή σαββατοκύριακου, οπότε τελικά με τα ίδια λεφτά μείναμε σε μπακγκαλός πολύ κατώτερης ποιότητας σε μια παραλία που θύμιζε ελληνική παραλία, γεμάτη τουρίστες δηλαδή.
Και αυτό καλό ήταν. Απο την κούραση κοιμηθήκαμε 2 ώρες κάτω απο τον ήλιο στην παραλία -κάτι που δεν καταλαβαίνω, πως και δεν καήκαμε- και μετά απο ενα ντούς άρχισαμε να ετοιμαζόμαστε για την βραδυνή έξοδο. Η αντίστροφή μέτρηση είχε αρχίσει για το ταξίδι παρ'όλα αυτά είδαμε λίγα αξιομνημόνευτα πράγματα ακόμα. Ωραία τουριστικά εστιατόρια και καφετέριες με μαξιλάρια στην παραλία πάνω, επαγγελματικά ακροβατικά με φωτιά και όσο τρώγαμε στην μεσ το σκοτάδι στην παραλία κάθε λίγο και λιγάκι κάποιος άναβε ένα χάρτινο -μάλλον- μεγάλο φαναράκι το όποιο σύντομα μετατρεπόταν σε φωτεινό αερόστατο να ταξιδεύει στον ουρανό μέχρι υποθέτω μερικές ώρες αργότερα να πέσει στην θάλασσα, ή να καεί στο αέρα. Όμορφο θέαμα που δεν είχα δει ποτέ.
Τελικά το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε είπαμε ενα αντίο στην παραλία που άδεια ήταν πολύ πιο όμορφη και αφού κάναμε το πρωινό μας ξεκινήσαμε την επιστροφή μας στην Μπαγκόκ όπου μας περιμέναν δύσκολες ώρες ώς την στιγμή που το αεροπλάνο μας θα μας επιστρέψει στην Κίνα "μας".
