Το ταξίδι αυτό είχε ενα κεντρικό μοτίβο που ονομάζεται τραίνο. Τρελές διαδρομές με το τρένο.
Η πρώτη μέρα ξεκινάει στο τσίνγκταο, όταν ο Ενρίκε που είχε εξαφανιστεί για 1 βδομάδα απο το πουθενά μου στέλνει ενα μήνυμα στο κινητό. "Μόλις κατέβηκα απο το βουνό. Πολύ κρύο. Είμαι στο Χιάν. Μεθαύριο πρωί παίρνω τραίνο για την πόλη ντούνχουάνγκ στον βορρά.Προλαβαίνεις να βρείς μια πτήση για αύριο να έρθεις Χιαν για να πάμε μαζί". Την στιγμή εκείνη ήμουν στο κέντρο. Μετά απο λίγα λεπτά σκέψεις, αποφάσισα να βρώ ενα πρακτορίο και να δω αν υπάρχει εισιτήριο. Μερικές ώρες αργότερα είχα ενα εισιτήριο και εναν ύπνο αργότερα ετοίμαζα βαλίτσες με προορισμό το Σιάν. Το βράδυ, ύστερα μια σύντομη πτήση και μια μπύρα, βρέθηκα να κοιμάμαι σε ενα χόστελ για 2ευρώ την βραδιά. Το πρωί, επιβιβάστηκα στο τραίνο με προορισμό το ντούνχουάνγκ. Η διαδρομή ύστερα απο 24 ώρες και εναν ανήσυχο ύπνο σε μια κουκέτα μας έφερε στην έρημο.Τελικά στο τέλος της διαδρομής φτάσαμε στην μια μικρή πόλη στην μέση της ερήμου, που στα μάτια μου φάνηκε πιο πολιτισμένη απο την τυπική κίνα! Στην πόλη αυτή φτάσαμε, βρήκαμε ενα ξενοδοχείο και αρχίσαμε να οργανώνουμε τις μέρες μας. Χώρις πρόγραμμα ή εισιτήριο για το επόμενο σταθμό τα πράγματα ήταν απλά: Όλα με το πάσο μας. Άλλωστε το ξηρό και δροσερό κλίμα ήταν μια πολύ καλή αλλαγή απο το υγρό και ζεστό κλίμα του Τσινγκτάο. Η πολή εκτός απο την θέση της, έχει και μερικά αξιοθέατα σε δορυφορικά σημεία γύρω της, με πιο γνωστό απ'ολα τις σπηλιές των 1000 Βουδών. Τελικά μεσα σε μια μέρα καταφέραμε να δούμε τις σπηλιές όσο και την κοντινή όαση στην έρημο!
