Δεν σας εχω συνηθίσει σε φωτογραφίες μου. Ούτε θα σας συνηθίσω, μιας και την μηχανή την χειρίζομαι συνήθως εγω. Σήμερα είναι 5 Ιουλίου και μόλις χθες τελείωσε το εξάμηνο. Μόλις προχθες επέστρεψα στο Τσινγκτάο ύστερα απο μια μικρή παρένθεση για διακοπές. Το ξέρω, μάλλον το θα νομίζεται οτι είμαι στον δρόμο μονίμως και ταξιδεύω. Όμως και αυτό δεν είναι αλήθεια.Σήμερα λοιπόν, 10 μήνες και 10μέρες απο την στιγμή που ήρθα ήρθε η ώρα να κάνω ενα μικρό απολογισμό. Μάλλον μια μίνι ανασκόπιση και μια παράθεση της τρέχουσας κατάστασης. Ήρθα Κίνα, άργησα να πάρω μπρος, άλλα τελικά πήρα, και τώρα είμαι εδω που είμαι, στο Τσίνγκταο σε μια προσπάθεια να συνεχίσω να μαθαίνω κινέζικα όσο ο χρόνος μου το επιτρέπει. Όπως φαίνεται, σε ενα χρόνο και κάτι ψιλά απο τώρα με περιμένει ο στρατός. Μέχρι τότε θα είμαι εδω γύρω προσπαθώντας να ενδυναμώσω τα κινέζικα μου.
Τις επόμενες 5-6 μέρες και οι τελευταίοι θα έχουν φύγει και τότε θα έχω μείνει εγω ο ένας, όπως ήμουν όταν ήρθα εδω. Στην πράξη, "το τώρα άργησε μια μέρα" και κοιτώντας πίσω βλέπω μια χρονία σχεδόν χάμενη παλεύοντας να πιάσω την άκρη σε μια γλώσσα. Και μόνο η σκέψη οτι αυτή η γλώσσα υπάρχει ενδεχόμενο να καταντήσει απλά ενα χαρτί στον πάτο ενος συρταριού, ξεσηκώνει ενα μεγάλο όχι. Αρκετό χρόνο σπατάλησα σε κάτι ανοησίες όπως τα γερμανικά και την πληροφορική, άσχετα με το αν τα χαρτία αυτά όπως λένε κάποιοι ίσως μου ανοίξουν κάποτε κάποια πόρτα. Τέτοια επένδυση χρόνου για ενα σκατόχαρτο; Αυτά είναι διαστροφή. Θα μπορούσε κάνεις να σπαταλήσει τον ίδιο χρόνο μαθαίνοντας ενα κομμάτι γνώσης το οποίο μετά θα μπορούσε να αξιοποιήσει με κάποιον τρόπο.
Τώρα που θα φύγουν όλοι, θα έχω ενα μήνα μπροστά μου στο Τσινγκτάο να διαβάσω, να γνωρίσω κινέζους και να σκεφτώ. Μέτα, έρχομαι Ελλάδα για 2 βδομάδες και με ελπίδα να μην τα ξεχάσω όλα, ξαναγυρνάω πίσω στο Τσινγκτάο.
Τις τελευταίες μέρες αυτές, βρέθηκα να ταξιδεύω σε μια περιοχή που ονομάζεται Γκανσού. Το γκανσού λόγο του μήκους του, είναι μια περιοχή αρκετά πλούσια σε διακριτά κλιματα. Εμείς όμως, είπαμε να πάμε στον Βορρά. Ο Βορράς του Γκανσού, είναι η έρημος γκόμπι.
Ως τώρα απο τις καλύτερες και πιο αληθινές εμπειρίες μου στην κίνα. Η ιστορία παρακάτω.
