Ενας χρόνος! Σπέσιαλ εορταστικόν τεύχος

Όριστε, επεσα για ύπνο μόλις στις 12:30 μιας και είχα εγερτήριο στις 7:30 αλλά μες την νύχτα ξύπνησα και δεν με έπερνε ο ύπνος. Ανακαλώντας τα παλία, όλα τα δοκίμασα. Τι συγκέντρωσεις στην αναπνοή, τι μετρήματα, τι νερά, τι συγκεντρώσεις στους χτύπους της καρδιάς, τι κλείσιμο αυτίων, τις αριστερό κουλούριασμα, τι δέξι, τι χαλάρωση του σώματος, τίποτα δεν έπιασε. Τελικά στην τελευταία προσπάθεια σηκώθηκα και γράφω αυτή την καταχώρηση που ίσως -έλπίζω- να είναι η αιτία της αϋπνίας...

Ενας χρόνος πλέον πέρασε απο οταν άρχισα να γράφω αυτό το Βλώκ, τα Κινέζικα μου επιτέλους έγιναν κάτι -κάποτε δεν το περίμενα πως θα ήξερα κινέζικα-, όπως επίσης και όλοι παραδέχτηκαν "καλα ρε, έλεος πια δεν άλλαξες καθόλου", τα ελληνικά μου εκεί που ήταν στον πάτο, τώρα τον επαναπροσδιορίσαν κτλ κτλ.
Απο όλους τους φίλους μου στο Τσινγκτάο, τώρα πλέον έχουν μείνει 4 διάσπαρτοι σε διάφορα μέρη της πόλης. Ο ένας ακόμα δεν έχει επιστρέψει στην Κίνα, την άλλη ακόμα δεν την συνάντησα ενω ως τώρα συναντήθηκα με 2 άτομα. 4 μέρες, είδα άνθρωπο 2 φορές. Πως περνάει ο χρόνος μου λοιπόν; Ύπνος, ύπνος και ύπνος. Ά ναι, και διάβασμα. Σήμερα πρώτη μέρα επέστρεψα στην κανονική μου δουλεία στα Στάμπακς.
Για τα δύσπιστα πνεύματα πάντως, τα κινέζικα μου έχουν υποστεί ζημεία. Σε όσους έχω μιλήσει δεν με καταλαβαίνουν, μέχρι και το σχόλιο "τα ξέχασες όλα;" άκουσα, ούτε συζήτηση να δω τηλεόραση ενω οι λέξεις οταν μιλάω απλά δεν έρχονται...Μην σχολιάσω τους τόνους...

Όμως αρκετά με την γκρίνια, για άλλο λόγο σηκώθηκα απο το κρεβάτι:
Ενας χρόνος πλέον πέρασε απο οταν άρχισα να γράφω αυτό το Βλώκ,
299000 Χαρακτήρες ημερολογιακού κειμένου και εξ'αυτών μόλις 304 ασιατικοί χαρκτήρες (ενα κεφάτο ΣΜΣ δηλαδή). Αυτό κι αν είναι Greek Blog after all!
58600 λέξεις έκθεσης ιδεών και παραπόνων
1292 Παράγραφοι
7038 γραμμές κειμένου
243 Σελίδες πολυτελούς έκδοσης με σκληρό εξώφυλλο και χαρτί Ιλουστρασιόν
266 Καταχωρήσεις με 246 εικονούλες που κάνουν την άναγνωση πιο εύκολη και ανεκτή εως -μην πω- περιττή (κάτι που σημαίνει οτι πολλές καταχωρήσεις δεν έχουν ή έχουν αντι φωτογραφία, βίντεο μιας και κάποιες άλλες έχουν πάνω απο μια φωτογραφίες)
(ναι, χρησιμοποίησα το Word μου χει μείνει απο αποθημένω απο τις εξεταστικές όπου έπρεπε να μετράς λέξεις. Τώρα θέλω να ξέρω για πόσες απο τις επόμενες ζωές μου είμαι καλυμένος στο θέμα τις εκθέσεις-ελπίζω απλά να μέτραει σε όποια χώρα και να ξαναγεννηθώ γιατί αλλιώς την έκατσα...)

Υπο μία άποψη, το μπλόγκ αύτο τελείωσε τον σκοπό του, με άλλα λόγια έκλεισε η σεζόν φίλοι. Όχι δεν κάνουν απεργία οι σεναριογράφοι. Μήν περιμένετε συνέχεια. Τώρα ίσως υπάρξουν εορταστικά σπέσιαν τεύχη, άλλα μην περιμένετε πολλά, αλλίως τι σπέσιαλ θα είναι; Στην σκέψη αυτή, το δευτερόλεπτο αυτό (εκείνο δηλαδή, πριν γράψω την λέξη δευτερόλεπτο) συνειδητοποιώ πως έχω εναν μικρό εθισμό: Πως θα τα καταφέρω να κάνω κάτι άλλο απο το να πάω τουαλέτα χωρίς να το καταθέσω;
αϊ αϊ αϊ. Συνήθισα φαίνεται στο σπίτι του Big Brother και τώρα δυσκολεύομαι να κατεβάσω ρολά. Δεν κρύβω νιώθω μια ενοχή - πως δεν κάνω το χρέος μου- να μην σας λέω κάθε βλακεία που κάνω. Όμως έτσι, ακόμα πιο σημαντικό είναι να σταματήσω το μπλόγκ. Δεν μου αρέσουν οι εθισμοί ειδικά οταν είναι πάνω μου και αναγνωρίζοντας το ως τέτοιο (έλεος τι άλλο μπορεί να είναι;) πρέπει να το κόψω!

Τελευταία Ίνφος: Αυτές τις μέρες θα ψάξω διαμέρισμα και μαθήματα αρχίζουν στις 8 Σεπτεμβρίου. Πρόγραμμα για τις επόμενες διακοπές μου, δεν έχω βγάλει ακόμα.

ΥΓ. τουλάχιστον θα κρατήσω τις φωτογραφίες που ανεβάζω στο Ίντερνετ γιατί έχει πιο μεγάλη πρακτική αξία- άσε που είναι καλύτερη παρακαταθήκη για το μέλλον σε αντίθεση με ενα τεράστιο (βλέπετε στατιστικούς υπολογισμούς και σχόλια στυλ Μάνου "μα κάλα, ποιος το έχει διαβάσει;") μπλόγκ που δεν θα έχεις χρόνο να διαβάσεις... Προσέξτε όμως οτι η περιοχή μου στο http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis εξαντλήθηκε και μιας και σήμερα τελειώνει και επίσημα το μπλόγκ, μεταφέρομαστε πλέον, στην νέα διεύθυνση http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis.2 όπου μέχρι τώρα χρησιμοποιήθηκε μόνο σαν αποθήκη!

120 βίντεος στο Youtube
4963 δημόσιες φωτογραφίες σε σύνολο 96 άλμπουμς
και 738 σε προσωπικά άλμπουμς για διάφορα άτομα.
Σύνολο 5706 δημοσιευμένες φωτογραφίες απο την συλλογή μου των 22111 φωτογραφιών αυτού του ενός έτους! Μιλάμε για ΠΟΣΟΤΗΗΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΥΓ. Μιας και είναι ιδιαίτερης βαρύτητας πόστ, ας το αξιοποιήσουμε με ενα request: Όποιος διαβάζει αυτή την καταχώρηση και γνωρίζει τον Ζαχαρία, ας του στήλει ενα ΣΜΣ με το περιεχόμενο: "Τζιά Γιόου". Όσο πιο πολλά μαζέψει, τόσο πιο χαρούμενος αυτός, εγώ και η Κοσμοτέ.






:-S

...

Αλήθεια αντίο(;) κλάψ!


(Ζάκιιιιιιιιιιι)

Επιστροφή στα πάτρια εδάφη: Κίνα

Τελικά αντίθετα με την προηγούμενη δήλωση μου, δεν γυρνάω το Μπλόγκ στα Κινέζικα ακόμα. Υπάρχουν μερικοί λόγοι:
1) Στην Ελλάδα δεν έκανα τίποτα που θα έχει νόημα να πω στους Κινέζους.
2) Οσα κινέζικα ήξερα τα ξέχασα (κάλα, μην πετάτε πέτρες, ενα αστείο έκανα-θα μάθουμε αύριο που αρχίζω διάβασμα)
3) Παρατήρησα οτι έχω άλλες 2 μέρες εως την ημέρα που θα κλείσω ενα χρόνο... Εε, να μην κλείσω με ωραίο τρόπο ωστε να πάρω και τα ένσημα του μΙΚΑ;

Στην εικόνα βλέπετε μια κοτρώνα που έφτασε απο την Ελλάδα, στην Κίνα. Στο μπάκγκρουντ το εστιακό κρεβάτι!
Αυτά. Γυρνάω στο κρεβάτι.

Οχι ρε!

Πάνω που ο καιρός έφτιαξε εγώ την Κάνω...
Καλά ακούσατε αν δεν το έχετε ήδη ακούσει. Επιστρέφω Ελλάδα για μια σύντομη εκδρομή στην Πατρίδα του Κουμφουκίωνα.
Τα είπα και τελείωσα. Για πρώτη φορά ύστερα απο 2-3 μήνες ο ήλιος έλαμψε, η ομίχλη σχεδόν καθάρισε, άλλα εγώ φεύγω....

Κρίμα.
Θα τα πούμε, απ'οταν επιστρέψω!
Μετά τις 22 δηλαδή. Ετοιμαστείτε για υλικό απο την μακρινή και μυθική Ελλάδα.
Α και κάτι ακόμα, μιας και οι διακοπές είναι Ελλάδα, το μπλόγκ το γυρνάω στα κινέζικα. Άλλωστε τώρα για ποιόν Ελληνόφωνο θα έχει ενδιαφέρον;

Ελά, η απάντηση είναι Κανέναν!

This is the monthly update on CNN...

Τέλος ο Μασάκι φεύγει αύριο το πρωί, οπότε απο αύριο δεν έμεινε άνθρωπος στην πόλη. Ο Μασάκι επιστρέφει μετά τους Ολυμπιακούς -τουλάχιστον ξαναέρχεται δηλαδή-
Ιδιαίτερα νέα δεν υπάρχουν και για αυτό δεν γράφω κιόλας, μπορείτε να δείτε μερικές φωτογραφίες στις κατηγορίες που ανανέωσα αυτές τις μέρες, άλλα ως εκεί....
Δεν θα δείτε θαύματα.
Το αρχίκο σχέδιο να παω εσωτερική Μονγκολία αυτό το διάστημα ματαιώθηκε γιατί ως που να μου ετοιμάσουν την Βίζα για το επόμενο εξάμηνο φτάσαμε στο τώρα το οποίο είναι μόλις 10μέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών οι οποίοι παράλληλα σηματοδοτούν την έναρξη των σύντομων διακοπών μου.
Τις τελευταίες μέρες τα εργοτάξια ξεκινάνε στις 6 το πρωί οπότε καπου εκεί τελειώνει και ο ύπνος μου. Απ'την άλλη πριν μερικές μέρες αγόρασα τα Κρόκς (τα παπούτσια που θυμίζουν παντόφλες) για να ξενοίασω μια και καλή με την βροχή: Τώρα δεν χρειάζεται να ανησυχώ οτι θα βραχούν τα πόδια μου!

Ulzzang

ULZZANG είναι μια λέξη που καιρό μου έλειπε για να περιγράψω αυτό που τρέχει στην ασία σήμερα με το πρότυπο ομορφιάς. Πηγαίνετε στο γκόυγκλ, στο γιουτιούμπ ή όπου θέλετε και ψάξτε να δείτε τι σημαίνει ούλτζανκ.
Μεγάλα μάτια, λευκό δέρμα, τεράστιες βλεφαρίδες και μέσ' την γλύκα και φυσικά όλα...
Στο μέϊκ απ! Στο τέλος βγάζουν μια φωτογραφία όλο μέλι και έχουμε όλη την συνταγή. Φακοί επαφής για τεράστιες κόρες, ψεύτικες βλεφαρίδες, μέϊκ απ για αψεγάδιαστο λευκό δέρμα όλα τα 3 παραπάνω, μόνο για να καταλάβεται πόσο βασικά είναι, σας λέω οτι δεν έχω γνωρίσει κορεάτισα (και εχω γνωρίσει αρκετές) που να μην χρησιμοποιεί τουλάχιστον τα 2 απο τα 3 παραπάνω, αν οχι και τα 3!

Φυσικά μην μιλήσουμε για την κόλα που κολλάει τα βλέφαρα ωστε τα μάτια να φαίνονται όπως των δυτικών (με δίπλα δηλάδη)

Τώρα, καληνύχτα.

Αρκετά για σήμερα...

Αυτά απο το ταξίδι στο γκανσού. Όταν ο Μασάκι σήμερα με ρώτησε "τι έκανα τις τελευταίες αυτές μέρες απ΄όταν επέστρεψα" πραγματικά έπεσα απο τα σύννεφα! Τι έκανα; Δεν έχω ίδεα. Διάβασα 5 μέρες, έτρεξα για την βίζα 2 μέρες και 5 πρωινά, έδωσα εξετάσεις 2 μέρες, τα υπόλοιπα πρωινά κοιμήθηκα και τελικά περισσέυουν κάτι απογεύματα και φυσικά νύχτες.
Ε λοιπόν, να τι έκανα όλο αυτό το διάστημα:

Αποχαιρέτησα ενα τεράστιο πλήθος απο ανθρώπους! Κορεάτες, δυτικούς και κινέζους, όλους του αποχαιρέτησα, τον καθένα στο δικό του πάρτυ. Περιττό να πω οτι η τελευταία μέρα του καθενός στην Κίνα ήταν γιορτή και άξια "κατάχρησης" άλλα τι συμβαίνει για αυτούς που δεν είναι η τελευταία μέρα τους;

Ας το αφήσουμε ασχολίαστο. Την στιγμή αυτό, μέχρι τις 22 του μήνα θα έχει φύγει και το τελευταίο κομμάτι του λόμπυ:
Η Λίνα και ο Φλώριαν. Οι υπόλοιποι, έχουν ήδη φύγει!
Καληνύχτα!

ΥΓ. Ο Ενρίκε συγκεκριμένα έφυγε χωρίς αντίο! Απλά σε ενα σημείο μας ήρθε ενα μήνυμα λέγοντας: "Φώτη, αυτή την στιγμή είμαι στο τρένο. Έπρεπε να φύγω με τρένο σήμερα γιατί δεν βρήκα πτήση για αύριο. Θα τα πούμε!". Να πω οτι δεν το περίμενα;

Το λεωφορείο του τρόμου!

Τελικά αφού μας μπαρκάραν σε ενα λεωφορείο με κρεβάτια συνειδητοποιήσαμε πως μας παγίδεψαν: τι λετε για ενα κρεβάτι 1,30μ*40εκ και ύψος προς τα πάνω 79εκ; Εφιάλτης. Τελικά η νύχτα πέρασε με λιγότερο ύπνο απ'οτι σε καρέκλες αεροπορικού τύπου ενώ το ταξίδι αυτό μας κόστισε το μισό απο μια αεροπορική πτήση σε καλή προσφορά. το βίντεο, τα λέει ολα νομίζω.

(δεν ξανακάνω το ίδιο λάθος...)

ΛίΤσονΓού!

Με τον ΛιΤζενΓιού χωρίς δραχμή στην τσέπη πέρασα ενα 36ωρα προς ανάμνηση των ημερών που περάσαμε μαζί, αν και αυτή την φορά δεν υπήρξε διάβασμα παρα φαΐ,φαΐ και πάλι, φαγητό. Φυσικά οι απένταροι δεν πληρώνουν και τελικά με γύρισε στα ακριβότερα κορεάτικα της Σανγκάης και απλά με κέρναγε. Φυσικά έμεινα και στο διαμέρισμα του! Για πρώτη φορά μιλήσαμε, μιας και τελευταία φορά πριν φύγει τα κινέζικα μου δεν αρκούσαν! Αναμενόμενα βέβαια, τα κινέζικα του έχουν πάρει άλλες διαστάσεις...
Τελικά αφού με άφησε στο σταθμό του νυχτερινού λεωφορείου(εξπρές του μεσονυχτίου), άποχαιρετηθήκαμε και ανανεώσαμε το συμβόλαιο για Τσινγκτάο στο οποίο τώρα που μιλάμε θα έρθει αύριο (17/07)

Σανγκάη. η πόλη που δεν μας πάει.

Για τέταρτη φορά βρέθηκα στην Σανγκάη. Αυτή την φορά με τον Ενρίκε, όμως και πάλι παρ'ολη την ακτινοβόλα προσωπικότητα του, δεν βοήθησε να αλλάξει την τύχη. Για άλλη μια φορά η πόλη με το ΄θυλικό αυτό όνομα προσπάθησε να με φάει. Κάθως το βράδυ έψαχνα ενα ΑΤΜ για να σηκώσω λεφτά ύστερα απο μια περίοδο ταξιδιών με τρένα κατα την οποία βρέθηκα να τερματίζω με ούτε 20ευρώ σε ρευστό, αντιμετώπισα το εξής πρόβλημα. Όχι μόνο δεν έβρησκα ΑΤΜ της τράπεζας που το όνομα της είναι "Τραπεζική Επιχείρηση Χόνγκ Κόνγκ και Σανγκάης", άλλα και μόλις βρήκα ενα ΑΤΜ αμέσως άρχισα να έχω πρόβλημα. Το πρώτο ΑΤΜ ύστερα απο κάποια ώρα μου ανακοίνωσε οτι δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα κεντρικά. Μετά απο κάποιες δοκιμές πήγα σε άλλο ΑΤΜ και μου ανακοίνωσε οτι ο κωδικός είναι λάθος. Σάστισα. Ξαναδοκίμασα, αλλα επέμενε. Τελικά άρχισα να δοκιμάζω αναγραμματισμούς του κωδικού μήπως τα έχω χαμένα χωρίς αποτέλεσματα. Τα υπόλοιπα ΑΤΜ άλλα μου έλεγαν οτι δεν μπορούν να επικοινωνίσουν με τα κεντρικά και άλλα οτι έχω λάθος κωδικό. Τελικά την επόμενη μέρα οταν πλέον είχα ξεμείνει βρήκα μια τράπεζα HSBC και σύντομα πληροφορήθηκα οτι όντως, η κάρτα μου έχει κλειδώσει. Να χαίρεσαι που δεν στην ρούφιξε κάνα μηχάνημα. Τα πράγματα είχαν στενέψει οπότε αναγκάστηκα να βάλω σε λειτουργία το σχέδιο εφεδρίας μου:

Να χρησιμοποιήσω την πιστωτική μου κάρτα για ανάλυψη χρημάτων. Είχα ακούσει για πολύ χοντρές προμήθειες της τάξεως των 20ευρώ (δεν ξέρω αν αληθεύουν και ούτε ήθελα να δοκιμάσω, άλλα ήμουν αδέκαρος) τελικά μόλις έβαλα την κάρτα συνειδητοποίησα οτι και ο κωδικός της ήταν λάθος. Εδω σταμάτησα τις δοκιμές μετά απο την πρώτη προσπάθεια. Τελικά ύστερα απο μια μεγάλη μέρα και τηλεφωνήματα στην Ελλάδα απο εναν απελπισμένο πελάτη τους, επιτέλους μου υποσχέθηκαν οτι θα το έχουν λύσει μεχρι την επόμενη μέρα. Φυσικά την επόμενη εγω απεφυγα να ρισκάρω και περίμενα να επιστρέψω στο Τσινγκτάο για να επιτρέψω σε ενα ντόπιο μηχάνημα να μου ρουφίξει την κάρτα!

Στην Σανγκάη φυσικά φάγαμε μακντόναλντς ύστερα απο κάποιες μέρες κακοπέρασης όπου μας κλέβαν με απίστευτες τιμές για κοροϊδίστικα γεύματα ενω στην συνέχεια πήγα και συνάντησα τον ΛιΤζενΓίοου ο οποίος αν θυμάστε είχε πάει στην Σανγκάη για να συνεχίσει τις σπουδές του!

Ο Ναός του Λευκού αλόγου

Ο ναός του λευκού αλόγου ή λαυκού αλόγου όπως λένε οι ντόπιοι, είναι μια στούπα που έχτισε ενας ινδός μοναχός προς τιμή του λευκού του αλόγου που τον έφερα μέσα απο την έρημο. Τίποτα το εντυπωσιάκο, άλλα το γεγονός οτι ο ουρανός είναι καταγάλανος, αξίζει μια αναφορά και σ'αυτό. Άλλωστε την δεύτερη μέρα του ταξιδιού, στην ουσία μόνο αυτό είδαμε εκτός απο την επονομαζόμενη αρχαία πόλη του ΝτούνΧουάνγκ. Η εν λόγο αρχαία πολή τελικά δεν ήταν τίποτα παρα ενα πλατό στο οποίο γυρίζαν μια τηλεοπτική σειρά. Αφού πληρώσαμε 4ευρώ το άτομο είσοδο, μπήκαμε, και βγήκαμε! Φωτογραφίες της ημέρας στον παρακάτω σύνδεσμο!

http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis/080626Dunhuang

Τα Μογκάο Γροττό και η το βουνό που τραγουδά!

Τα Μογκάο γκροττό, είναι σπηλίες που Βουδιστές καθώς ταξίδευαν στο δρόμο του μεταξιού έφτιαχναν και στην συνέχεια στόλιζαν με τοιχογραφίες αγάλματα και χειρόγραφα. Δυστυχώς δεν επιτρεπόταν να πάρω φωτογραφίες πουθενά σε αυτό το απίθανο μέρος, όμως με το χέρι στην φωτιά, λέω οτι είναι οτι καλύτερο αρχαιολογικό μνημείο είδα ως τώρα στην Κίνα.


Για την ακρίβεια, οχι απλά το καλύτερο, αλλά το καλύτερο πέρα απο σύγκριση! 1000αδές σπηλίες με απίστευτες τοιχογραφίες, τρομερά αγάλματα 1500 ετών, και δυο τεράστιοι βούδες -φσικά οχι μεγάλοι όσο του λεσαν- άλλα και αυτοί ήταν κάπου γύρω στα 30μέτρα!

Δυστυχώς δεν έχω υλικό να σας δώσω, παρα μόνο λινκς για κάνετε ενα βίρτουαλ τούρ .
http://www.world-heritage-tour.org/asia/china/dunhuang/cliff-of-caves-photos-inside-are-forbidden/sphere-flash.html?redirect=1

Στον επόμενο σταθμό είχαμε την απίστευτη εμπειρία να βρεθούμε στην έρημο (φυσικά η έρημος αυτή ξεκινάει ακριβώς έξω απο την πόλη) να αράξουμε σε μια όαση και στην συνέχεια να σκαρφαλώσουμε εναν ψηλό αμμόλοφο. Ε λοιπόν, την στιγμή εκείνη συνειδητοποίησα τι σημαίνει έρημος: Για κάποιο λόγο δεν έκανε ζέστη, το αεράκι φυσούσε δροσερά και ο ήλιος δεν χτυπο΄θσε κατακούτελα. Μόλις σηκωθήκαμε απο εκεί που καθόμασταν στα όμορφα και αφού περπατήσαμε 30μέτρα αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε τον αμμόλοφο ύψους 30-40μέτρων. Απίστευτα δύσκολο! Τελικά μετά απο 20 λεπτά, εφτάσα καταυδρωμένος, πραγματικά τρομοκρατημένος για το τι είναι η έρημος: Φαντάσου, οι συνθήκες ήταν όλες τέλειες αν εξαιρέσεις οτι είχε μπροστά σου τον αμμόλοφο. Τι θα συνέβαινε αν είχες να διασχίσεις 1χιλίομετρο (μην πώ άλλο νούμερο) ερήμου, αν διψούσες, ήσουν κουρασμένος τραυματισμένος και ο ηλίος χτυπούσε;
Στα παρακάτω βίντεο με την σειρά βλέπετε την όαση με την παγόδα της, το σκαρφάλωμα και το πως η άμμος υποχωρεί σε κάθε βήμα και μετά την θέα απο την κορυφή και το ηλιοβασίλεμα. Στο τέλος υπάρχουν και δυο βιντεάκια με διαδρομές μέσα στην έρημο, αυτή την φόρα μέσα απο οχήματα!

Κουράγιο!

()

Παρενθεσούλα, βίντεο απο την κατάβαση του "Βούδα του Γελαστού βουνού" στο Σιτσουάν.Νομίζω απο το βίντεο καταλαβαίνει κανείς την κλίμακα!

Πρώτη μέρα,

Το ταξίδι αυτό είχε ενα κεντρικό μοτίβο που ονομάζεται τραίνο. Τρελές διαδρομές με το τρένο. Η πρώτη μέρα ξεκινάει στο τσίνγκταο, όταν ο Ενρίκε που είχε εξαφανιστεί για 1 βδομάδα απο το πουθενά μου στέλνει ενα μήνυμα στο κινητό. "Μόλις κατέβηκα απο το βουνό. Πολύ κρύο. Είμαι στο Χιάν. Μεθαύριο πρωί παίρνω τραίνο για την πόλη ντούνχουάνγκ στον βορρά.Προλαβαίνεις να βρείς μια πτήση για αύριο να έρθεις Χιαν για να πάμε μαζί". Την στιγμή εκείνη ήμουν στο κέντρο. Μετά απο λίγα λεπτά σκέψεις, αποφάσισα να βρώ ενα πρακτορίο και να δω αν υπάρχει εισιτήριο. Μερικές ώρες αργότερα είχα ενα εισιτήριο και εναν ύπνο αργότερα ετοίμαζα βαλίτσες με προορισμό το Σιάν. Το βράδυ, ύστερα μια σύντομη πτήση και μια μπύρα, βρέθηκα να κοιμάμαι σε ενα χόστελ για 2ευρώ την βραδιά. Το πρωί, επιβιβάστηκα στο τραίνο με προορισμό το ντούνχουάνγκ. Η διαδρομή ύστερα απο 24 ώρες και εναν ανήσυχο ύπνο σε μια κουκέτα μας έφερε στην έρημο.

Τελικά στο τέλος της διαδρομής φτάσαμε στην μια μικρή πόλη στην μέση της ερήμου, που στα μάτια μου φάνηκε πιο πολιτισμένη απο την τυπική κίνα! Στην πόλη αυτή φτάσαμε, βρήκαμε ενα ξενοδοχείο και αρχίσαμε να οργανώνουμε τις μέρες μας. Χώρις πρόγραμμα ή εισιτήριο για το επόμενο σταθμό τα πράγματα ήταν απλά: Όλα με το πάσο μας. Άλλωστε το ξηρό και δροσερό κλίμα ήταν μια πολύ καλή αλλαγή απο το υγρό και ζεστό κλίμα του Τσινγκτάο. Η πολή εκτός απο την θέση της, έχει και μερικά αξιοθέατα σε δορυφορικά σημεία γύρω της, με πιο γνωστό απ'ολα τις σπηλιές των 1000 Βουδών. Τελικά μεσα σε μια μέρα καταφέραμε να δούμε τις σπηλιές όσο και την κοντινή όαση στην έρημο!

Τέλος χρονιάς!

Δεν σας εχω συνηθίσει σε φωτογραφίες μου. Ούτε θα σας συνηθίσω, μιας και την μηχανή την χειρίζομαι συνήθως εγω. Σήμερα είναι 5 Ιουλίου και μόλις χθες τελείωσε το εξάμηνο. Μόλις προχθες επέστρεψα στο Τσινγκτάο ύστερα απο μια μικρή παρένθεση για διακοπές. Το ξέρω, μάλλον το θα νομίζεται οτι είμαι στον δρόμο μονίμως και ταξιδεύω. Όμως και αυτό δεν είναι αλήθεια.
Σήμερα λοιπόν, 10 μήνες και 10μέρες απο την στιγμή που ήρθα ήρθε η ώρα να κάνω ενα μικρό απολογισμό. Μάλλον μια μίνι ανασκόπιση και μια παράθεση της τρέχουσας κατάστασης. Ήρθα Κίνα, άργησα να πάρω μπρος, άλλα τελικά πήρα, και τώρα είμαι εδω που είμαι, στο Τσίνγκταο σε μια προσπάθεια να συνεχίσω να μαθαίνω κινέζικα όσο ο χρόνος μου το επιτρέπει. Όπως φαίνεται, σε ενα χρόνο και κάτι ψιλά απο τώρα με περιμένει ο στρατός. Μέχρι τότε θα είμαι εδω γύρω προσπαθώντας να ενδυναμώσω τα κινέζικα μου.

Τις επόμενες 5-6 μέρες και οι τελευταίοι θα έχουν φύγει και τότε θα έχω μείνει εγω ο ένας, όπως ήμουν όταν ήρθα εδω. Στην πράξη, "το τώρα άργησε μια μέρα" και κοιτώντας πίσω βλέπω μια χρονία σχεδόν χάμενη παλεύοντας να πιάσω την άκρη σε μια γλώσσα. Και μόνο η σκέψη οτι αυτή η γλώσσα υπάρχει ενδεχόμενο να καταντήσει απλά ενα χαρτί στον πάτο ενος συρταριού, ξεσηκώνει ενα μεγάλο όχι. Αρκετό χρόνο σπατάλησα σε κάτι ανοησίες όπως τα γερμανικά και την πληροφορική, άσχετα με το αν τα χαρτία αυτά όπως λένε κάποιοι ίσως μου ανοίξουν κάποτε κάποια πόρτα. Τέτοια επένδυση χρόνου για ενα σκατόχαρτο; Αυτά είναι διαστροφή. Θα μπορούσε κάνεις να σπαταλήσει τον ίδιο χρόνο μαθαίνοντας ενα κομμάτι γνώσης το οποίο μετά θα μπορούσε να αξιοποιήσει με κάποιον τρόπο.

Τώρα που θα φύγουν όλοι, θα έχω ενα μήνα μπροστά μου στο Τσινγκτάο να διαβάσω, να γνωρίσω κινέζους και να σκεφτώ. Μέτα, έρχομαι Ελλάδα για 2 βδομάδες και με ελπίδα να μην τα ξεχάσω όλα, ξαναγυρνάω πίσω στο Τσινγκτάο.

Τις τελευταίες μέρες αυτές, βρέθηκα να ταξιδεύω σε μια περιοχή που ονομάζεται Γκανσού. Το γκανσού λόγο του μήκους του, είναι μια περιοχή αρκετά πλούσια σε διακριτά κλιματα. Εμείς όμως, είπαμε να πάμε στον Βορρά. Ο Βορράς του Γκανσού, είναι η έρημος γκόμπι.

Ως τώρα απο τις καλύτερες και πιο αληθινές εμπειρίες μου στην κίνα. Η ιστορία παρακάτω.

Ούπς!

Τελευταία εβδομάδα μαθημάτων και ο Φώτης την κάνει! Εκεί που καθόταν και έφτιαχνε το κινητό του, έλαβε ενα τηλεφώνημα απο τον απο καιρό χαμένο Ενρίκε. "Φώτη.Ακόμα θες να έρθεις μαζί μου στο Γκανσού; Χθες μόλις κατέβηκα απο το βουνό και έχω Κινητό.Μεθαύριο πρωί παίρνω το τρένο απο το Χιάν. Ελα να με βρείς εκεί"
Το ζύγισα στο μυαλό μου 47" και τελικά μέσα σε μια ώρα είχα βρεί ενα πρακτορίο και αγόρασα ενα εισιτήριο για να πάω Σιαν για την επόμενη μέρα! Σήμερα, που μιλάμε, μόλις σηκώθηκα απο το κρεβάτι και πρέπει να ετοιμάσω τις βαλίτσες γιατί το απόγευμα πετάω για Χιαν. Απο το Σιαν θα πάρω το τραίνο για το βορειότερο τμήμα της επαρχιας Γκανσού, μέχρι την πόλη ΝτούνΧουάνγκ. Πάω με ελπίδες να δω δυο πράγματα: Της βουδιστικές σπηλιές και την
Έρημο!

Θα γυρίσω σε μια βδομάδα όμως αύριο που εγω δεν θα είμαι εδω, υπάρχει μια ακόμα είδηση:
Ο Κρίστιαν, είναι ο πρώτος που φεύγει. Δεν θα τον δούμε ξανά. Θα ταξιδέψει με τον αδελφό του και θα φύγει κατευθείαν για Γερμανία. Ο Κρίστιαν, είναι ο πρώτος που την κάνει αυτό το εξάμηνο ύστερα απο σχεδόν ενα χρόνο εδω.

Ο Παράγκας πήρε ανανέωση συμβολαίου απο τον Πανακιναϊκό

Αν υπάρχουν νέα τότε αυτά σίγουρα είναι οτι σήμερα, επιτέλους, ύστερα απο αρκετή άκαρπη σκέψη, πλήρωσα για το εξάμηνο Σεπτέμβριου-Ιανουαρίου 2008 στο πανεπιστήμιο που ήμουν που σημαίνει οτι ο Φωτής θα είναι και για ακόμα λίγο παραπάνω στο Τσινγκταο, εως την κατάλυση της Ελληνικής Δημοκρατίας και την διάλυση του στρατού της.
Τώρα που πλήρωσα, μπορώ να πω τα παράπονα μου για τις φρικτές κλίματολογικές συνθήκες.

Ιούνιος. Ο μήνας της ομίχλης στα 5 μέτρα, των βροχοπτώσεων και την παντελής ελλείψεως ηλίου. Σήμερα και χθες βρέχει ασταμάτητα, ενώ σήμερα κυκλοφορούσα με την ζακέτα (την μόναδικη δηλαδή που μου απέμεινε) του Ιανουαρίου, και μακρυμάνικο. Τρελός ο καιρός. Η άνοιξη κράτησε μερικές μέρες χωρίς υπερβολές, ενώ τουλάχιστον είχαμε ενα όμορφο φθινόπορο, όσο όμορφο μπορεί φυσικά να είναι.
Αρκετά. Τώρα που πλήρωσα τελείωσε :-)

Ooops! Ασιατική Κουλτούρα μέρος ΙΙ: Η επιστροφή των Κθούλου!

Λοιπόν, δεν ξέρω πόσοι περιμένατε οτι θα συνέβαινε αυτό το πράγμα όμως συναίβει: Εδώ λοιπον, στην μακρινή Κινούπολη, ο Φώτης σε μια κρίση κουλτουριασμού κακοποίησε ανεπανόρθωτα τον υπολογιστή του. Ανεπανόρθωτα οχι τόσο σε φυσικό επίπεδο, όσο σε επίπεδο υπόληψης. Παρακαλώ, ο Ντέλ του Φώτη, μιας και δεν έχει κοπέλα, έγινε Ντέλυ.

Κάτι σαν την Ντόλυ του του Λούκυ Λούκ που φαντάζομαι οτι στην Κίνα θα λεγόταν 路克罗 (Λουκέ!λούο;) Κάτι σαν λουκάνικο δηλαδή!

Στις φωτογραφίες το αστυνομικό αρχείο του βιασμού...

Σε μια καλοκαιρίνη κίνα όπου επικρατεί η ομίχλη και η βροχή, το διάβασμα δεν κυλάει πλέον. Ο κορεσμός έχει επέλθει. Ευτυχώς που το τελευταίο διάστημα εχω καταφέρει και επιτέλους γνωρίζω κάποιους κινέζους με τους οποίους αρχίζω ενα δεύτερο κύκλο στις σπουδες μου: Το κύκλο εισόδου στην κουλτούρα. Μέχρι τώρα το κοντινότερο που είχα πετύχει ήταν με τον ΛιΤζενΓιόου τον Μασάκι και τον Γιόσουκε, το προηγούμενο εξάμηνο να πάρω μια μικρή γεύση. Το εξάμηνο αυτό που οριακά του μένουν 2 εβδομάδες για να ολοκληρωθεί, ήταν πλέον άγονο. Άγονο ως προς γνωριμίες, άλλα τουλάχιστον πρόλαβα να ανεβάσω το επίπεδο μου σε μια στάθμη που μου επιτρέπει να επιδιώξω την επόμενη φάση του διαβολικού μου σχεδίου:

Επικοινωνία με κινέζους. Στα κινέζικα όπως και ταινίες και τηλεοπτικές όπερες στα κινέζικα. Εισχώρηση στην κοινωνία του. Κλοπή των μυστικών σχεδιών τους κατάληψης του κόσμου και αντί αυτού αποίκηση του πλανήτη Γη με κλόνους Φώτη.

ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑ (βροντερό Γέλιο)

ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑ (εξίσου ηχηρό, όμως γίνεται άποσβεση του ήχου καθώς απομακρυνόμαστε απο την σκηνή)

Οβερ.

Η ασιατική κουλτούρα

Σας είχα αναφέρει πως είχα βρεθεί μια φορά με τον ΛίΤζενΓιοου και την Σιαοαν με την δεύτερη να ετοιμάζει φωτογραφίες για το αγόρι της που την περίμενε στην Ταϋλάνδη; Έ τώρα ήρθε ο καιρός να κάνουμε και μεις το ίδιο. Τώρα που όλοι γυρνάνε πίσω στις χώρες τους, υπάρχει αυτή η επιθυμία να κάνουμε και τα τελευταία πράγματα που δεν είχαμε κάνει. Τελικά το σημερινό πρόγραμμα περιείχε φωτογράφηση σε "φωτογραφικό θάλαμο" για 4,5ευρώ 10 πόζες απο μια σούπερ μηχανή που κάνει την επιδερμίδα να φαίνεται πιο λευκή, τα σπυράκια λιγότερα, τις βλεφαριδες πιο πυκνές και πιο μακριές, ενώ τα μάτια πιο λαμπερά και πιο μεγάλα.

Στο άθλημα που όλοι οι ασιάτες ανεξερέτως επιδίδονται με επικεφαλή πάντα την Γιαπωνία, η καλύτερη, η πιο γλυκιά πόζα, μετράει. Το αποτέλεσμα εκτυπώνεται σε 10άδες μικρά αυτοκολλητάκια τα οποία τα κολλάνε στα πορτοφόλια τους, στους υπολογιστές τους, τα mp3 τους, τα γραφεία, τους τοίχους και προπάντων τα κινητά τους. Δεν υπάρχει κινητό πέρα απο αυτό που μόλις αγόρασες το οποίο πάνω δεν έχει μια φωτογραφία τέτοιου τύπου του καλύτερου φίλου-φίλης σου, ή του αγοριού σου! Στο τέλος της φωτογραφίσης, σε ειδικό μηχάνιμα προσθέτεις αστεράκια, καρδούλες, καρεδάκια και οτι μπορείς να φανταστεις ωστε να το κάνεις Σίφενκεάι. Σε ελεύθερη απόδωση: Πέρα ως πέρα γλύκα!

Σε άλλα σχετικά νέα, η φωτογραφία εδώ είναι εξάχουσας σημασίας. στον γάμο δεν μετράει η τελετή, όσο οι φωτογραφίες που θα παρθούν μετά. Σε κάθε οικοδομικό μπλόκ έχει και μια εταιρία λούξ φωτογραφήσεων. Τι σημαίνει αυτό; Πας εκεί, σε ντύνουν με απίστευτα ρούχα σε απίστευτα σκηνικά και σε βγάζουν φωτογραφίες. Είναι πανάκριβες άλλα και περιζήτητες. Πάς εκεί, σου δείχνουν καταλόγους με προηγούμενες δουλείες, με τα υποψήφια κουστούμια, θεματικά μοτίβα και σκηνικά και επιλέγεις την επόμενη μεγάλη ανάμνηση σου. Μετά θα έχεις για πάντα να θυμάσε πως ήταν όταν ήσουν η πριγκήπισσα Σίσσυ, ή μια χορεύτρια της κοιλιάς!

Καληνύχτα! Ελπίζω να διασκεδάσετε τις φωτογραφίες που σας στέλνω! 

Καληνύχτα

Ο Φώτης σας εύχεται μιμα χαρούμενη και γεμάτη Ειρήνη ή Μαρία ή Χρύσα ή Γεωργία, ή Μπάμπη, ή Νικόλα, ή Αρμένη, ή όπως τέλωσπάντων λένε τον/την σύντροφο σας...

Όνειρα, γλύκα

Radio out.

 

 

ΥΓ. Θα κάνετε καιρό να ακούσετε.Ακούτε; 

Αλιλούιααααααααα

Και απίστευτο, κι όμως αληθινό! Παιδία, παιδάκια και παπάκια, σήμερα παρασκευή βράδυ δεν βγήκα έξω αλλα αντιθέτως έκατσα και έκλεισα τα χρέη μου. Κοιτάξτε μπρός κοιτάξτε πίσω, τώρα δεν χρωστάω τίποτα και πουθενά. Όλα τα περασμένα, δεν είναι πλέον ξεχασμένα και μπορείτε να δείτε πίσω στις καταχωρήσεις του Φλεβάρη, το οικογενιακό ταξίδι που ήταν μετά την Ταϋλάνδη άλλα άργησε τόσο να βγεί στους κινηματογράφους. Η αλήθεια είναι οτι ακόμα έχω κάποια βίντεο που ίσως σας ανεβάσω εν καιρό, άλλα για την ώρα, μην υπολογίζετε σε αυτά! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Και έτσι για να σας γλυκάνω το χάπι, σας δίνω και μερικές ιδιαίτερες φωτογραφίες απο τους τελευταίους σταθμούς(δηλαδή αυτούς των τελευταίων μηνών)

Ορίστε κυρίες και κύριες, το πανόραμα των πανοραμάτων!

Πάνω: Σανγκάη

Πάνω: Γουτσεν 

Πάνω: Σιτσουάν

Πάνω: Σιτσούαν

Πάνω: Ο Βούδας του Λεσάν

Zp!

Η φωτογραφία αυτή βρέθηκε σε μια ολυμπιακή έκθεση στην... Κίνα. Α ρε θανάση!

Σήμερα ο καιρός για άλλη μια φορά ήταν καλός. Άλλη μια φορά; Ε ναι λοιπόν: Να τι θα πεί Τσινγταο: Το καλύτερο κλίμα στην Κίνα. Τι σημαίνει αυτό;

Άνοιξη μικροσκοπικής διάρκειας με απίστευτες βροχές και μετά ξαφνικά μπαίνει το καλοκαίρι. Καλοκαίρι; Σχήμα λόγου. Βροχές και μπουφαν τις νύχτες ενω -οχι υπερβολές εδω- συνήθως μια ομίχλη που κρύβει την θέση του ήλιου, ενω δεν βλέπεις πέρα απο τα 4 μέτρα την νύχτα, ενω 200μ την ημέρα. Φυσικά αν ήταν απλά αυτό ολα θα ήταν εντάξει, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο στρωτά. Μπορεί την μια στιγμή να φοράς κοντομάνικο και την άλλη μπουφάν. Ωραία, τώρα που τα είπα όλα, ας πάμε στην σημερινή μέρα.

Σήμερα, ας πουμε ήταν μια απο αυτές τις κουλές μέρες που έχουμε εδω και 3 μήνες 1 φορά κάθε μια-δυο βδομάδες. Αυτό σημαίνει ήλιος χωρίς ομίχλη. Πήρα το κοντομάνικο μου και μιας και ήταν Παρασκευή, είπα να παω να διαβάσω χαλαρά. Βρέθηκα να περπατάω στην παραλιακή οδό πίσω απο τα Σταρμπακς μου και τέλος κατέληξα σε ενα παρκάκι να κάθομαι στο γρασίδι. Η τσάντα μου στα πόδια μου πανω σαν φορητό γραφείο, πάνω της τα βιβλία και πάνω απο τα βιβλία εγω να διαβάζω... Αφού πέρασα αρκετοί κινέζοι, αφού βγήκα αρκετές φωτογραφίες ήρθε και το πολιτισμικό μάθημα της ημέρας.

Σύντομα μια παρέα μεσήλικων κινέζων ήρθε και έκατσε στο παραδίπλα δεντράκι απο κάτω. Μετα απο λίγο ενας τους σηκώθηκε και μου ήρθε και μου στήθηκε δίπλά. Στο τέλος πλησίασε και με χαιρέτησε. "Χελόου!". Τυπικός κινέζος. Ήρθε κοντά, εντομεταξύ απο πίσω οι φίλοι και η οικογένια του περίμεναν να δουν πως θα εκβεί η απόπειρα! Ο τύπος όπως και ολοι θέλει να μου μιλήσει και να πάρει και το τρόπαιο του, την πολυπόθητη φωτογραφία.

Όμως αυτός δεν είναι όποιος και όποιος. Δεν είναι ούτε παιδαρέλι, ούτε σκουπιδίαρης. Οικογενιάρχης που ήρθε χθες για εσωτερικό τουρισμό στην πόλη, απο την καταβόρια πατρίδα του, κουβαλάει μια υπόληψη και ωρημότητα κινέζικου τύπου. Ανοίγει το σακάκι του και βγάζει ενα πακέτο τσιγάρα. Αμέσος γονατίζει και κάθεται διπλά μου. Εγω στην θέση μου σταυροπόδι. Αμέσως η γυναίκα του και οι δυο φίλοι(ίσως οι κουμπάροι) παίρνουν θάρρος και έρχονται κοντά. Ο κουμπάρος κρατάει μια φωτογραφική μηχανή. Το νόημα είναι θα βγούμε φωτογραφιά μαζι.

Μου προσφέρει τσιγάρο. Κουνάω το χέρι μου και το ευχαριστώ αλλα δεν θέλω. Τα κινέζικα μου δεν είναι αρκετά καλά προφανώς και συνεχίζει να επιμένει. Τα κινέζικα μου είναι αρκετά καλά για αυτό νομίζω. "Δεν κάνουν καλο στην υγεία του λεω αστειεύομενος. Όλως παραξένως, αυτός δεν παίρνει τσιγάρο, απλά θέλει έμενα να πάρω. "Ε ρε επιμονή ο τύπος. Κάτι μου λέει εκείνη την στιγμή να το πάρω". Δεν καταλαβαίνει απο οχι. Αμέσω ο φίλος του κάνει και κάνα δυο βήματα πιο κοντά. Μετά αρχίζει η τελετουργία. Μου ζητάει να μου το ανάψει. Επιμένω οτι δεν καπνίζω, άλλα είναι κάτι το οποίο δεν είναι διατεθημένος να το αφήσει να του μπεί στο κεφάλι. Το αγνοεί σαν να είναι άρρυθμός βήχας. "Έλα, πλησίασε το να το ανάψω". Εκεί σκέφτομαι οτι οι Έλληνες λέμε, οτι μόνο σε δυο κατηγορίες ανάβεις το τσιγάρο: Σε γυναίκες και σε μ***κες. Ο αναπτήρας στο δεξί, το αριστερό κόβει τον αέρα, το τσιγάρο "μου" ανάβει και επιμένει να το καπνίσω. Δεν θέλω να τον προσβάλω. Σε τελική ανάλυση το έκανε λίγο μεγάλο θέμα και αν το καλοσκεφτώ, μια ρουφηξιά θα είναι. Η φωτογραφίες βγαίνουν, η γυναίκα έρχεται και στέκεται πλέον μαζί μας, και μετά αρχίζει η κουβέντα. 10λεπτά αργότερα με αφήνουν στο διάβασμα μου και γυρνάνε στην σκιά του δέντρου τους, όπου και συνεχίζουν να διασκεδάζουν οικογενιακός.

Τι μου ξέφυγε;

Την στιγμή εκείνη (όταν πλέον έχουν φύγει) συνειδητοποιώ τι συνέβει μόλις τώρα. Μας τα χαν πει οι καθηγητές, άλλα μερικές φορές τα ξεχνάς ανάμεσα σε όλα τα άλλα πράγματα που μαθαίνεις.

Όλο αυτό ήταν απο τα πλέον τυπικά κεράσματα που σου κάνει ο Κινέζος. Την στιγμή εκείνη βάζει ολη την υπόληψη του στον αέρα και κερνάει τον άλλο συνήθως τσιγάρο η ποτό. Κάτι που δεν κάνεις πότε μα ποτέ, μα ποτέ, είναι να αρνηθείς. Την στιγμή εκείνη, αν το κάνεις, ο άλλος έχει "χάσει το πρόσωπο του". Αυτό σημαίνει ξεφτιλισμός αυτού που σου προσφέρει κάτι. Εννοίται πως οταν κάνεις μπίζνες στην Τσάινα (ή σόσιαλαϊζινγκ κατ'επέκταση) αυτά είναι απο τα πρώτα πράγματα που προσέχεις. Το τελετουργικό των επιχειρήσεων. Όλες οι ασιατικές χώρες έχουν. Το γερό ποτήρι κερδίζει, ενω αν δεν πίνεις, δεν έχει μπίζνες μαζί σου. Δεν υπερβάλω, μιλάω για κυριολεκτικά υπαρκτούς μηχανισμούς. Όλοι είναι έτσι και αν σκεφτείς οτι όλες οι συμφωνιές κλείνονται σε ενα μπάρ, καταλαβαίνεις για τι μιλάμε. Όλοι οι λαοί αυτοί είναι του ποτού. Όμως οι κινέζοι είναι οι χειρότεροι. Πολλοί κορεάτες συμμαθητές σπουδάζουν διεθνές εμπόριο. Αυτό σημαίνει μπίζνες με κινέζους. Μια κοπέλα του επαγγέλματος προχθές μου είπε "Αυτό φοβάμαι για οταν πάρω το πτυχείο. Οι κινέζοι πίνουν πολύ. Δεν ξέρω αν θα το αντέξω". Η τελετουργία περιέχει και άλλους κανόνες όπως του ότι όλοι περνάνει να σου κάνουν πρόποση και δεν μπορείς παρά να πιείς μονοκοπανιά για κάθε ενα απο τα μέλη στο "μίτινγκ" τα οποία με την σειρά τους θα περάσουν μπρος τα σου και θα τσουγρίσουν. Λένε οτι οι στάσεις τον λεωφορείων είναι γεμάτες απο "Business Executives" που ξερνάνε στα δεντράκια μετά απο την δουλεία. Άλλη το κάνουν στην τουαλέτα που γίνεται το μίτινγκ. Μετά επιστρέφουν και συνεχίζουν τις επαγγελματικές υποχρεώσεις τους.

Πού μείναμε; Το κέρασμα που μου προσέφερε δεν μπορούσα να το αρνηθώ. Την στιγμή εκείνη, αν το κάνεις, ο άλλος έχει "χάσει το πρόσωπο του". Αυτό σημαίνει ξεφτιλισμός αυτού που σου προσφέρει κάτι. Την στιγμή εκείνη ο τύπος είχε βάλει όλη την εκτίμηση τις οικογένιας τους και των φίλων του σε αυτή την πόζα όπου είναι αρκετά σοβαρός για να κάνει παρέα με εναν ξενό. Δεν είναι σύμπτωση που η γυναίκα περίμενε την έκβαση για να πλησιάσει. Μεγάλη αγωνία. Δεν είναι σύμπτωση που δεν ήταν διατεθημένος να "φανταστεί καν" την απόρριψη. Στα 40 του πιστεύω, για να έχεις "όνομα" έχεις μάθει πως να κάνεις αισθητή την παρουσιάσου και να εξασφαλίζεις την επιτυχία σου.

Όταν τελικά συνειδητοποίησα τι μου είχαν πει οι δάσκαλοι και ένιωσα τις τύψεις για τις στιγμές δυσκολίας που -ίσως- του έφερα, θα πήγαινα να του ζητήσω και δεύτερο τσιγάρο, άλλα μετά σκέφτηκα οτι μόλις που κατάφερα να τελειώσω το τσιγάρο στο χέρι αποσπόντας μου μόνο τρεις ρουφιξιές. Τι τα θες άλλωστε; Την έχει την φωτογραφία του.

Άλλο υλικό για τα μάτια...

Δύο δωράκια για τους καλούς οπαδούς της ομάδας:

Φωτογραφίες απο την βόλτα της τάξης μας στην παραλία και ενα βίντεο που θα σας ενθουσιάσει. Καραόκε, καθ'οδόν!

Αυτά για τώρα. Καληνύχτα!

Κοιτάξτε ποιος επέστρεψε!

Ναι κυρίες και κύριοι ο Γιόσουκε ο Γιάπωνας επέστρεψε στο Τσινγκτάο για τους επόμενους 2-3 μήνες. Αν και τώρα δεν μένει πλέον μαζί μας (τι "μας" δηλαδή, μόνο εγώ είμαι πλέον) βρεθήκαμε πριν κάποιες μέρες σε μια παραλία ύστερα απο ενα πρόχειρο προγραμματισμό.

Ο θεότρελος καιρός με έχει κουράσει. Την μια βρέχει σε 18βαθμούς, την άλλη έχει 30+. Το τελευταίο διάστημα τώρα δεν βλέπεις πέρα απο τα 4 μέτρα. Για τέτοια ομίχλη(υγρασία) μιλάμε. Ο λάμπες πίσω απο τα φυτά προκαλούν το X-Fileεδίστικο εφέ των ακτινών φωτός που πετάγονται μέσα απο τα φύλλα. Το θέαμα γίνεται ακόμα πιο τρομερό όταν ενα αυτοκίνητο έρχεται απο την αντίθετη κατεύθυνση ενώ μπροστά του εχει ανθρώπου. Βλέπεις ανθρωπόμορφες φιγούρες να τυλίγονται σε ενα απροσδιόριστο(και φυσικά απόκοσμο) φως, ακρίβως όπως στις ταινίες με εξωγήινους.

Θα έχετε παρατηρήσει (μάλλον οχι) οτι έχω σχεδόν ολοκληρώσει το χρέος μου για το οικογενιακό ταξίδι και πλέον αν πάτε προς τα πίσω στις ημερομηνίες θα δείτε οτι σας έχω όλο το ταξίδι με τους γονείς εκτός απο τον τελευταίο σταθμό ο οποίος όμως και αυτός εν καιρό θα μπεί!

 

Σε άλλες ειδήσεις παρατήρησα οτι στο youtube τα βίντεος που έχω ανεβάσει είναι πάνω απο 100(!) ενώ οι φωτογραφίες στα Albums αγγίζουν το 1GB που σημαίνει οτι δεν έχω χώρο για πολλές ακόμα, οπότε ίσως χρειαστεί να ανοίξω άλλη μια τοποθεσία...

Μετά την καταστροφή

Φαίνεται οτι πετύχαμε την Κίνα σε μια πολύ ιδιαίτερη φάση της. Λίγο οι Ολυμπιακοί, λίγο το Θιβέτ, και τώρα και ο σεισμός. Δεν ξέρω αν πάντα ο κόσμος ήταν έτσι, όμως στην Κίνα υπάρχει ενα πολύ έντονο κλίμα θρήνου, απο τα κτήρια, τα μπάρς μέχρι και τα σχολεία. Τελικά μπορεί να είνα 1000εκ. κάτοικοι και να χάσαν την ζωή τους 0,04εκ. που σημαίνει  4 ανα κάθε 100000 κατοίκους. Δηλαδή όντως κλίμακα σε αντίστοιχία με Ελλάδα: "44 Έλληνες χάθηκαν στον σεισμό".

Κί όμως, αν για εμάς είναι μικρό το νούμερο και οχι λόγος για εθνικό θρήνο, εδω στην κίνα, που νομίζαμε οτι οι άνθρωποι είναι νούμερα, φαίνεται αυτή την φορά να μετριούνται ενας ένας.

40000 νεκροί. Παντού στην πολή ανάμεσα στους ουρανοξύστες βλέπεις να πετάνε λατέρνες στο νυχτερινό φόντο, στα πεζοδρόμια να ανάβουν κεράκια και ο καθενας να μαζεύει λεφτά για τους πληγθέντες.

Καληνύχτα...

Τι μου έκανε εντύπωση αυτή την εβδομάδα...

Εκτός απο την απίστευτη ταλαιπωρία που τράβηξα για να μου αντικαταστήσουν το κινητό που αγόρασα πριν 3 μέρες με διαδοχικά ταξίδια ως την Ταιντόνγκ (το παλαιό κέντρο την πόλης) τα νέα περιείχαν και άλλα ενδιαφέροντα γεγονότα.

Καθώς τρώγαμε σε ενα απο τα κλασσικά εστιατόρια στην γειτονιά της πανεπιστημιούπολης, διαπιστώσαμε οτι ξαφνικά τα γκαρσόνια τραβήξαν τις κόκκινες βαριές κουρτίνες.

Ξαφνικά  3 τύποι προσπαθούσαν να ανοίξουν την πόρτα η οποία ως δια μαγείας είχε κλειδώσει. Τα γκαρσόνια κρυμμένα στις γωνίες παρακολουθούσαν του επιθεωρητές που ήρθαν να κάνουν έλεγχο έντρομα, ελπίζοντας να φύγουν. Στο τέλος κολλήσαν και μια μεγάλη αφίσα πάνω στο τζάμι της πόρτας ώστε να μην πέφτει βλέμμα προς τα μέσα! Τελικά ύστερα απο κάμποση ώρα συνομωτικά, μας αφήσαν να φύγουμε, αφού ελέγξαν οτι την στιγμή εκείνη οι επιθεωρητές ήταν παρακάτω... Περιττό να πω δεν είναι πρωτάκουστη η ιστορία ούτε πρόβλημα ενος καταστήματος. Πάνω κάτω αν εξαιρέσεις τα ΜακΝτόναλντς που έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς ποιοτικού ελέγχου(α ρε Γιούτσο, που φτάσαμε, να ονομάζουμε τα ΜακΝτόναλτς ποιότητα) τα υπόλοιπα στην Κινά αποφεύγουν να λογοδοτούν στο καθεστός...

Σε άλλα νέα, σήμερα το μάθημα στα κινέζικα ήταν να μάθουμε 3 τραγούδια καραόκε ενώ σήμερα καθώς γυρνούσα σπίτι τα μεσάνυχτα(δηλαδή πριν λιγό), μέσα στην μέση το γηπέδου απέναντι απο το κτήριο μου, κάτω απο μια λάμπα, ενας μοναχικός κινέζος φοιτητές είχε στησει το αναλόγιο και εξασκούταν στο βιολί μέσα στην ψιλή βρόχη.

Αυτά. Ώρα για ύπνο.

Καληνύχτα

Και είδατε λοιπόν; Αυτή την φορά σας έφερα νεα. Μερικώς αυτό οφείλεται στον σεισμό...

Την εβδομάδα διακοπών, την πέρασα στο Σιτσουάν (με πρωτεύουσα το Τσενγκντου). Είναι όντως η περιοχή των σεισμών. Είμαι ζωντανος για τα πρακτικά, αν και ήμουν έτοιμος να κάνω την ηρωική μου εξαφάνιση...Άλλα τέλωσπάντων. Σε άλλα νέα, αγόρασα επιτέλους κινητό για να αντικαταστήσω το προηγούμενο που τα είχε παίξει, άλλα όπως καταλάβατε όλοι οσοι με πήρατε τηλέφωνο για να δείτε αν ζω(μαμα και μάνο) είναι χειρότερα απο το προηγούμενο.

Όταν το αγόρασα δεν καταλάβαινα τι μου λέγαν οι κινέζοι. Σκέφτηκα οτι φταίνε τα κινέζικα μου. Στην δεύτερη κλίση ήταν η Ξένια. Μιλήσαμε αγγλικά αλλα φταίει οτι μάλλον κοιμόταν και δεν καταλάβαινα. Στην τρίτη κλίση ήταν η αντέλ. Τα αγγλικά της έχουν βελτιωθεί άλλα η γαλλική προφορά της δημιουργεί προβλήματα όταν χρησιμοποιείς ενα κινητό που δεν έχεις συνηθήσει. Η επόμενη ήταν οι γονείς. Έ, εκεί παραπάει. Είπαμε. Αν δεν καταλαβαίνεις ούτε Ελληνικά, τότε τι καταλαβαίνεις; Τελικά συμπέρασμα; Φταίει το κινητό.

Κρίμα και είναι όμορφο το άτιμο!

Καληνύχτα!

Ο Βούδας του Λεσαν και το Τσενγντού

Τελικά η πιο ενδιαφέρουσα μέρα ήταν η χθεσινή και η σημερινή. Το πρώι μας σηκώσαν στις 6 για να πάμε σε μια μακρινή περιοχή -γύρω στην μια ώρα διαδρομή- μόνο και μόνο για να δούμε 2 κρατικά μαγαζία και μέτα να φάμε φαγητό που δεν τρωγόταν. Τελικά στις 5 φτάσαμε πίσω για να μας αφήσουν την ημέρα. Απολογισμός; 6 εως 5, δηλαδή  11 ώρες ταλαιπωρίας στο πούλμαν, χωρις κανένα λόγο προς το όφελος του ταξιδίου μας. Τελικά όμως στην συνέχεια περπατήσαμε στους δρόμους του κέντρου της πόλης, που για άλλη μια φορά επαληθεύει πως το Τσίνγκταο, δεν έχει τίποτα, μα τίποτα απολύτως. Είναι συγκλονιστικό αν φανταστείς οτι το Τσίγκταο κατοικείται απο ανθρώπους και δεν είναι αεροδρόμιο. Τι ζωή κάνουν; Τι τρώνε τι ψωνίζουν, πως διασκεδάζουν;
Πολύ ζωντανή πόλη όπως και ήταν οι πόλεις στο γιουνάν ή όπως και η απίστευτη Μπανγκόκ, με πολλές επιλογές και απίστευτο νέο κόσμο. Οι κινεζούλες της περιοχής με διαφορά οι πιο όμορφες τις κίνας με πρώτο πράγμα που παρατηρείς την επιδερμίδα τους που είναι πολύ καλύτερη. Ίσως η διατροφή τους με τα καφτερά, ίσως όπως ίδιοι λένε ο καθαρός αέρας -που είναι ψέμα, μιας και έχει άπειρα εργοστάσια- πάντως οι κοπέλες είναι δελεαστικά όμορφες!
Τελικά αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά πήγαμε σε ενα τσαγεράδικο που είχε και θέαμα και μέσα στο διάστημα μιας ώρας είδαμε πολλά διαφορετικά θεάματα: Απο θέατρο σκιών, μαγικά κόλπα, κινέζικη επιθεώρηση έως το πολύ ενδιαφέρον θέατρω μασκών όπου οι χαρακτήρες μπροστά στα μάτια σου χωρίς όμως να μπορείς να τους πιάσεις στα πράσα, άλλαζουν προσωπία σε ρυθμούς πολυβόλου! Αργότερα φάγαμε σε ενα εστιατόρειο hot pot, αυθεντική συνταγή όπως είναι διάσημη η περιοχή για αυτό ενω τέλος δεν κοιμηθήκαμε πριν τις 2:30 αφού είπαμε να γιορτάσουμε σύντομα τα γεννέθλια της Μπόραμ που ήταν την ίδια ημέρα. Την επόμενη ύστερα απο τέσσερις ώρες ύπνου, σηκωθήκαμε για να πάμε στον τελευταίο μας σταθμός, τον τεράστιο Βούδα του Λασαν. 72μέτρα, σε καθιστή στάση, είναι ο πιο μεγάλος στον κόσμο. Απο τα πράγματα που πραγματικά ήθελα να δω στην Κίνα, και άξιζε! Απορροφημένος να βγάζω φωτογραφίες συνειδητοποίησα οτι δεν άφησα το όλο σκηνικό να μπεί στο κεφάλι μου ούτε για ενα δευτερόλεπτο. Έτσι είναι τα πράγματα τελευταία.

Έδω οι φωτογραφίες απο την 4η και 5η μέρα αντίστοιχα.