Πολλές στιγμές σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να σας περάσω αυτά που βλέπω εδω. Δεν είναι οτι οι φωτογραφίες δεν αρκούν, όμως η διαρκής σκέψη μου είναι, καταπόσον οι εντυπώσεις που σας αφήνουν είναι οι ίδιες με τις δικές μου. Εννοείται πως δεν περιμένω να έχετε τα μάτια μου, όμως πως περνάει κανείς το μήνυμα οτι όλα αυτά δεν είναι αξιοπερίεργα στην Κίνα, άλλα καθημερινότητα;
Μάλλον, απλά λέγοντας το. Σε τελική ανάλυση τι να κάνεις; Ελάτε μια βόλτα απο εδω να δείτε το κάθε τι στην θέση του.
Άλλο αξιοθαύμαστο, είναι οτι τώρα πλέον δυσκολεύομαι πολύ να βρώ αξιοπερίεργα κάτι το οποίο πιστεύω οτι οφείλεται στο οτι έχω συνηθίσει το μέρος και όλα μου φαίνονται νορμάλ! Είναι δυσκολο να κρατάς την ματιά του αμνησιακού όπου και να είσαι, όσο καιρό και να είσαι.
Ύστερα απο 4 μήνες εδω, δεν παραξενεύομαι που τρώω σταυροπόδι όταν πηγαίνω σε κορεάτικο, δεν προβληματίζομαι που όλες οι κοπέλες συναγωνίζονται στην cuteness, δεν με απασχολεί που κανείς δεν σταματάει να πίνει απο το πρωί μέχρι το βράδυ.
ΥΓ. όλοι οι Ιάπωνες είναι Workaholic και Alcoholic. Και οι δύο λέξεις είναι κυριολεκτικής χρήσης: Όλη μέρα δουλεύουν και το βράδυ πάνε γίνονται στουπί, μετά κοιμούνται και την επόμενη μέρα 12 ώρες δουλειά ξανά. 7 μέρες την εβδομάδα. Φυσικά αυτό ισχύει και για τους κορεάτες: Στο σουπερ μάρκετ βρήκαμε εισαγώμενα σκευάσματα που τα πίνεις πριν το μεθύσι και την επόμενη μέρα δεν έχεις hangover.
