Αϊ αϊ αϊ! Τις μέρες αυτές τρέχω και δεν φτάνω. Μάλλον όλο εκτός σπιτιού είμαι. Προχθές πήγα τελικά να αγοράσω νεα παπούτσια, μιας και η βροχή είχε μετατρέψει τα βάνς μου σε κιβωτούς του Νοέ και του Toe. Τελικά τα φόρτωσα με μαύρες σακκούλες σκουπιδιών και πήγα στα Καρφούρ αφού πρώτα πέρασα μια βόλτα και τα Jasco και μέτα απο ψάξιμο βρήκα αντικαταστάτες. Μάλλον το ψάξιμο ήταν να βρώ παπούτσι στο μέγεθος μου. Πήρα κάτι σαβούρες σπορτέξ με 15ευρώ (ακριβά για Κίνα, αλλά ήμουν σε ανάγκη).Χθες το μεσημέρι ήταν το πάρτυ καλωσορίσματος των Ξένων φοιτητών. Ξένοι φοιτητές είναι οι Κορεάτες εδω. Το πάρτι λοιπόν ήταν στα κορεάτικα. Μοιράζαν δώρα, είχαν απίστευτους διαγωνισμούς και παράξενα κορεάτικα σνάκς. Οι διαγωνισμοί ήταν όλα τα λεφτά:
Διαγωνισμοί ερωτικού χορού και κουβαλήματος της ντάμας. Λαγουδάκια με την ντάμα στην αγκαλιά. Λαγουδάκια με την ντάμα στον ώμο. Ισορροπία με την ντάμα. Δυστυχώς παρ' οτι μιλάμε για τα πιό ενδιαφέροντα σκηνικά των τελευταίων ημέρων, δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες γιατι ο χρόνος κλασσικά είναι περιορισμένος... Οι λαοί της ανατολής φαίνεται να μην μπορούν να χορέψουν όμορφα, στον βαθμό που με κάνει να νιώθω, οτι αν υπάρχει ενα μέρος στον κόσμος που θα μπορούσα -αν θελήσω- να μάθω να χορεύω, αυτό θα είναι εδώ και δεν θα προβληματίσω κανέναν. Μη πω κιόλας οτι πρέπει να είμαι πολύ επιδέξιος για τα κινέζικα δεδομένα. Φυσικά αστειεύομαι...
Τα κορίτσια που ανεβαίναν για επίδειξη "κουνήματος" δε ήταν τόσο ντροπαλά που μόλις τελείωναν, κρύβαν το πρόσωπο τους στον τοίχο!
Πολύ αστείος λαός οι Κορεάτες και μάλλον οχι μόνο.
Μετά το πάρτυ, το τμήμα μας είχε κλείσει τραπέζι σε Κορεάτικο εστιατόρειο και πήγαμε να φάμε. Δηλαδή να πιούμε...Γιατί ύστερα απο κάποια πιάτα, τα ποτά ερχόντουσαν μέχρι τις 12 το βράδυ. Σκεφτείτε οτι ξεκίνησε στις 4:30 το μεσημέρι και οι άνθρωποι αυτοί, εκείνη την ώρα είχαν το δείπνο τους! Ποίος είπε οτι οι λαοί αυτοί δεν πίνουν;
