Πεκίνο έρχομαι!

Τις επόμενες μέρες μέχρι 5-6 του μήνα που μας έρχεται θα είμαι Πεκίνο. radio out

Τζιμολού

Σήμερα έχασα μάθημα απο το σχολείο ώστε να προλάβω να πάω να πάρω σακίδιο πλάτης για το ταξίδι στο Πεκίνο! Πέρα απο το προηγούμενο ευχάριστο πράγμα η μέρα είχε κι άλλες ενδιαφέρουσες εξελίξεις: Πρώτα πρώτα, έφαγα για πρώτη φορά απ' όταν ήρθα στην Κίνα στα KFC!Η Κίνα -τουλάχιστον η πόλη μας- είναι γεμάτη με McDonald's και KFC. Σε κάθε γωνία και ενα! Σε μια ομαδική κρίση νοσταλγίας κατευθυνθήκαμε προς τα ΚέιΈφΣί και αυτό που ξεκίνησε σαν πρωινό, έγινε ενα μεσημεριανό. Ευχάριστη έκπληξη τα Κινέζικα KFC να είναι ίδια με τα δικά μας, ίσως 1/3 πιο μικρά και ακριβώς μισή τιμή. Αφού έφαγα αυτά που εδω θα ονόμαζαν Ζίνγκερ και πήρα τηγανητές πατάτες για πρώτη φορά, μπορώ να πω, οτι τα KFC έχουν αληθινή μαγιονέζα!
Αργότερα πήγαμε στην φημισμένη Τζι-μο-λού, την αγορά μαϊμούδων στην οποία πας να αγοράσεις επώνυμα ανώνυμα. Όχι οτι η Κίνα δεν είναι ολόκληρη ζωολογικός κήπος, αφού και στα πιο ακριβά πολυκαταστήματα να πας δεν ξέρεις αν όλα είναι -και δεν είναι- όλα αυθεντικά. Ακόμα και σε ενα Nike Shop να πας, δεν είναι όλα τα προϊόντα τους nike... Τέλως πάντων. Το μέρος υποτίθεται οτι είναι ενα 3όροφο υπόγειο σύμπλεγμα, με μόνο μαϊμούδες, στο οποίο μπορείς να εξασκήσεις την τεχνική σου στο παζάρεμα. Δεν θα το πίστευα αν δεν το έβλεπα. Όπως είπα, πήγα για να αγοράσω σακίδιο πλάτης και δεδομένου οτι το τελευταίο το αγόρασα 80 ή 100ευρώ, περίμενα αυτό να το πάρω περι τα 50. Μαζί μας ήταν και ο Κρίστιαν ενας Γερμανός που είχε την ίδια πρόθεση.
Για την γεύση, σε μια τσάντα που κρίναμε οτι τρωγόταν αρκετά ώστε να την αγοράσουμε, όταν ρώτησε τιμή, το 380κουάι(38ευρώ) του φάνηκαν πολλά. "Πολλά" είπε. Η γυναίκα της φωτογραφίας δεν άργησε να κατεβάσει την προσφορά στα 340κουάι. Το παιδί όμως ένιωθε οτι 340, δεν είναι λογική τιμή. "Πολλά" είπε. Η γυναίκα αυτή την φορά φάνηκε να μην θέλει να υποχωρήσει. Σύντομα ρωτάει τι τιμή προτείνει αυτός. "50κουάι". Ο τελευταίος στον οποίο το παζάρεμα προς τα "50κουάι για ενα σακκίδιο 85λίτρων" δεν άρεσε μας είχε ήδη δείξει το γέλιο της περιφρόνησης και το αστείο του "οκ, με τα 50 αγοράζετε αυτή την σακκούλα". Αυτή όμως κανεί σκληρά παζάρια και δεν κάνει πλάκα όπως ο προηγούμενος. Γελάει όμως. Πιάνει το κομπιουτεράκι μας δείχνει 280. Ο Κριστιάν δεν δίνει 280. Ο Κριστιάν επιμένει. Σιγά σιγά, ανεπαίσθητα ανακαλύπτουμε πως παρ'οτι η μαγαζάτορας είναι σκληρή, πιεστική και φαίνεται αλύγιστη η τιμή έχει ήδη πέσει αρκετά. Απο τα 380 είμαστε στα 180. Όμως και αυτά είναι πολλά. Πολλές φορές κάναμε να φύγουμε πόλλες φορές "φανερά εκνευρισμένη" μας καλούσε πίσω και σύντομα τα 140 ήταν πραγματικότητα. Όμως ο Κριστιάν, σήμερα δεν θα έδεινα πάνω απο 100.
Ο Κριστιάν θα έδεινε 100κουάι, 10ευρώ για ενα σακκίδιο πλάτης. 10ευρώ. 100κουάι. Η γυναίκα όμως δεν υποχώρησε. Μας ξαπόστειλε και εμείς φύγαμε. Αποτυχημένο παζάρι.
Το επόμενο όμως πήγε καλύτερα. Η τιμή πάλι ξεκίνησε απο τα κλασσικά 380, όμως μέσα σε μισή ώρα την ρίξαμε στα 110 πάλι μέσα απο μια πορεία αργή, απο αυτές που φαίνεται να μην οδηγούν πουθενά, μέχρι την στιγμή που βλέπεις οτι έσπρωχνες τον τοίχο και αυτός έχει ήδη κουνηθεί. 110 για ενα σακκίδιο. Εμείς όμως θέλαμε 3. Στο μαγαζί είχε ενα που του έλειπε η κουκούλα για την βροχή όμως. Πήρε τηλέφωνο να της φέρουν άλλα δυο. Στο ενδιάμεσο όλα ήταν ήρεμα. Σε αντίθεση με την άλλη που έκανε επιθετικό παιχνίδι, αυτή ήταν πιο υπομονετική. Καθώς περιμέναμε έβγαλε μια βεντάλια και άρχισε να μας μιλάει για τον "καλλιγράφο" που έκανε την διακόσμηση (δεν είχε πρόθεση να μας την πουλήσει, ήταν απλά μάθημα κινεζικής κουλτούρας), μας έδωσε εφημερίδα και μας έβαλε να να διαβάσουμε τους τίτλους εξηγόντας τι σημαίνουν τα ιδεογράμματα.
Όταν επιτέλους ήρθαν οι νέες τσάντες, διαπιστώσαμε οτι ήταν μόνο μια. "Μόνο μια έχουμε".
Αρχίζει η διαπραγμάτευση και πάλι. 110 για την νέα και 110 για την ελαττωματική.
"Μα της λείπει η σακκούλα-κάλυμα. Και θα πάμε στο πεκίνο. Στο πεκίνο βρέχει πολύ." 100. Όχι, εκατό είναι πολλά. Είναι Κίτρινη.
Το Κίτρινο είναι άσχημο.
Το Κίτρινο είναι κακό για την υγεία.
Οι γυναίκες ακριβώς απ' έξω -όπως και η ίδια η μαγαζάτορας- είχαν σκάσει στα γέλια. Χωρίς να σημαίνει οτι υποχωρούσε. 100 για την χαλασμένη. Σου έβγαλα 10 για αυτό. 110 για την άλλη.
"Όχι αγοράζουμε 3, θέλω τις δυο σύνολο 180."
"180 δεν είναι καλό, μπορείς να πάρει μόνο την μια 110 και άσε την άλλη."
Η συζήτηση δεν ήταν σύντομη. Ο συνολικός χρόνος διαπραγματεύσεων ήταν γύρω στην 1 ώρα. Κάποια στιγμή ο Κριστιάν είπε πως "εντάξει, 200 για τα δυο, αν μας δώσεις και αυτή την συλλογή απο μπρελόκ των Ολυμπιακών αγώνων 2008!". Μα αυτά κάνουν 5 κουάι το ένα!
Τελικά ο Κριστιάν -ούτε και γω κατάλαβα πότε ακριβώς το κατάφερε- βρέθηκε να της δίνει 80κουάι για την τσάντα χωρίς κουκούλα. "110 η δική σου". Ώχ, η σειρά μου. Ο Κριστιάν καθώς τακτοποιεί την δική του λέει, 110 είναι πολλά. 100. Αυτή επιμένει. Ανοίγω το πορτοφόλι μου, βγάζω 100. Βάζω το πορτοφόλι μέσα. 100. Τα κουνάω μπροστά της. Επιμένει 110. Είναι και αυτή κίτρινη η τσάντα. δεν μου αρέσει το Κίτρινο, οπότε νομίζω αξίζει 10κουάι λιγότερα απο την γκρίζα της Μόνα. 100. Τελικά μέτα απο κάνα 4' το πήρε χωρίς να μπορεί να πεί τίποτα, με μια έκφραση απογοήτευσης. Απο το μαγαζί φύγαμε, μας χαιρέτησε ευγενικά και κατευθυνθήκαμε προς το ταξί που θα μας οδηγούσε πίσω μαζί με τα τεράαααστια σακίδια μας. Ελπίζω να αντέξουν!
Τελικός απολογισμός; 10ευρώ, εκεί μου μας το ξεκίνησε στα 38ευρώ.
Όχι άσχημα έτσι;

Ειδική εορταστική έκδοση!

Τι υπέροχη μέρα! Μπα, υπερβάλλω. Χθες όπως μου θύμησε ο Κίμωνας, έκλεισα ενα μήνα στην Κίνα. Ένα μήνα στην Κίνα... Ενας μήνας και τελικά τι έχω καταφέρει;
Αξιότιμο κοινό, καλωσήρθατε στον απολογισμό του Σεπτεμβρίου!

Μπούμπλε μπούμπλε, για αρχή δεν έμαθα ούτε ενα πιάτο φαγητό, όμως δοκίμασα πολλά. Το έντερο μου συνήθισε επιτέλους -προχθές μάλιστα- όποτε απ' αυτή την άποψη έχω βελτιωθεί. Δυστυχώς βέβαια δεν έχω ακόμα λύσει το πρόβλημα του πρωινού και όπως φαίνεται δεν θα λυθεί ποτέ. Για την ώρα τα πρωινά πίνω ενα υποκατάστατο γάλατος, τρώω μια μπανάνα ή λίγο ξωμί και φεύγω για μάθημα!
Η γλώσσα; Η γλώσσα δεν πάει καλά. Χθες είχα φάει μια φρίκη οτι αν δεν είμαι καλός θα χάσω την υποτροφία, άλλα τελικά ήταν λάθος φήμη. Τα κινέζικα μου δεν είναι καλύτερα, οπότε απ' αυτή την άποψη δεν έχουμε νεα!


Σήμερα όμως είχα το πρώτο μου Τάι Τσι μάθημα. Αλίμονο και εκεί είμαι σκράπας! Δεν μπορούσα να παρακολουθήσω καθόλου τα βήματα, κάτι που μου θύμησε τα προπέρσινα μαθήματα χορού στην Αθήνα! Τελικά το μάθημα τελείωσε αισίος με εμένα σε ενα κομμάτι να επιστρέφω στο δωμάτιο....
Παρεπιπτόντως μεθαύριο το μεσημέρι φεύγω για εορταστικό 6ήμερο στο Πεκίνο!

Birthday Party

Χθες είχε γεννέθλια η Μόνα και μαζευτήκαμε καμία 25-40 άτομα στο ΛεΜπάνγκ το οποίο καθημερινές και τελεί χρέη εστιατορείου και όχι μπάρ. Εκεί καθήσαμε και αφού έβγαλα εκατοντάδες κυριολεκτικά φωτογραφίες οι γέροι πήγαμε πίσω στο πανεπιστήμιο για ύπνο ενώ οι υπόλοιποι συνέχισαν την νύχτα με Σάλσα στην Σανγκρίλα...
Ήδη έχουμε πάρει εισητήρια για να πάμε την εθνική εορτή (7 μέρες) στο Πεκίνο, αλλά δεν έχουμε καθόλου κανονίσει ακόμα για δωμάτιο...
Τις τελευταίες μέρες αυτό το οποίο έχω συνειδητοποιήσει οτι χρειάζομαι, είναι ύπνος. Ύπνος, ύπνος ύπνος.
ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ...........

Ο συμπαθής μαύρος μας

Στην Κίνα την δουλειά του πειρατή της γειτονιάς, την κάνει πάλι ένας Κινέζος. Άλλωστε είναι τόσοι πολλοί. Είχα ακούσει για πειρατεία στην Κίνα, για ταινίες με την σέσουλα, όμως η αλήθεια είναι πως δεν με εντυπωσίασε τόσο πολύ η πραγματικότητα.
Πήγαμε σε ενα μαγαζάκι μας ανοίξαν μια πόρτα που ήταν καλά κρυμένη και εκεί βρήκαμε αρκετές -αλλά οχι πάρα πολλές ταινίες- αντιγραμμένες φυσικά. Για 7κουάι (0,70ευρώ η μία) δεν ένιωσα οτι ήταν δωρεάν, αλλά ούτε και ακριβές. Το καλό της υπόθεσης είναι οτι είναι σε τυπωμένα δισκάκια και φυσικά εκτός απο οτι φαίνονται κανονικές, είναι και τέλεια αντίγραφα.
Παρεπιπτόντως ψάχνοντας να αγοράσω άδεια CDs και DVDs οι τιμές ήταν απίστευτες: Στην Ελλάδα τα ίδια τα βρίσκω πιο φθηνά. Το πιο φτηνό δισκάκι έχει 0,5ευρώ. Αναλογικά, σε συμφέρει λοιπόν να τα παίρνεις γεμάτα!
Πιο πριν είχαμε πάει να φάμε σε ενα τυπικό εστιατόρειο Τζιάο-τζ όπου σερβίρουν και ειδικεύονται σε αυτό που εμείς ονομάζουμε dumplings... Δοκιμάσαμε αρκετούς διαφορετικούς τύπους, αλλά δεν μπορώ να πω οτι ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Τουλάχιστον όχι ξεχωριστό.
Στο εστιατόρειο γνωρίσαμε και εναν αμερικάνο ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε, αποφάσισε οτι η σύνταξη του δεν είναι αρκετή για την Αμερική και είπε να έρθει στην Κίνα να πολλαπλασιάσει την αγοραστική του δύναμη. Έξυπνη κίνηση κατα την άποψη μου. Αν έχεις λεφτά και θες να τα ξοδέψεις αποτελεσματικά, η Κίνα φαίνεται καλό μέρος...

Manga

Απο εδώ ο ΝταΣιν και ο Μασάκι! Ο Ντασίν είναι απο την Κορέα ενώ ο Μασάκι απο την Ιαπωνία. Γενικά κάτι που παρατήρησα αυτό τον καιρό είναι οτι οι λαοί της ανατόλης, είναι ακριβώς όπως τους βλέπουμε στα Μάνγκα/Ανιμέ:
Ντροπαλοί, ειδικά οι κοπέλες, γκριμάτσες σαν του Καμπαμαρού, ο ορισμός του "γλυκούλι"...
Είναι σαν να είναι μικρά παιδιά: Φοβούνται εύκολα εκφράζονται πολύ έντονα, εγκάρδια, χαζοχαρούμενοι. Γαμάτοιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι λαοί.

Φωτογραφίες απο την σχολική γιορτή και έξοδο της τάξης;
Στο http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis/070921ClassMeetingForFoodAndDrinking
http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis/070921NewStudentsParty



Τέλος μια παρατήρηση για τα πλυντήρια. Μιας και τα πλυντήρια εδω δουλεύουν μόνο με κρύο νερό και οι λεκέδες απλά δεν φεύγουν, τα λευκά γίνονται σιγά σιγά μαύρα και δεν έχω τρόπο να το αντιστρέψω. Φαίνεται οτι θα αναγκαστώ να αποφύγω τα ανοιχτόχρωμα ρούχα στο μέλλον!

Σύνοπτικη ανανέωση

Αϊ αϊ αϊ! Τις μέρες αυτές τρέχω και δεν φτάνω. Μάλλον όλο εκτός σπιτιού είμαι. Προχθές πήγα τελικά να αγοράσω νεα παπούτσια, μιας και η βροχή είχε μετατρέψει τα βάνς μου σε κιβωτούς του Νοέ και του Toe. Τελικά τα φόρτωσα με μαύρες σακκούλες σκουπιδιών και πήγα στα Καρφούρ αφού πρώτα πέρασα μια βόλτα και τα Jasco και μέτα απο ψάξιμο βρήκα αντικαταστάτες. Μάλλον το ψάξιμο ήταν να βρώ παπούτσι στο μέγεθος μου. Πήρα κάτι σαβούρες σπορτέξ με 15ευρώ (ακριβά για Κίνα, αλλά ήμουν σε ανάγκη).
Χθες το μεσημέρι ήταν το πάρτυ καλωσορίσματος των Ξένων φοιτητών. Ξένοι φοιτητές είναι οι Κορεάτες εδω. Το πάρτι λοιπόν ήταν στα κορεάτικα. Μοιράζαν δώρα, είχαν απίστευτους διαγωνισμούς και παράξενα κορεάτικα σνάκς. Οι διαγωνισμοί ήταν όλα τα λεφτά:
Διαγωνισμοί ερωτικού χορού και κουβαλήματος της ντάμας. Λαγουδάκια με την ντάμα στην αγκαλιά. Λαγουδάκια με την ντάμα στον ώμο. Ισορροπία με την ντάμα. Δυστυχώς παρ' οτι μιλάμε για τα πιό ενδιαφέροντα σκηνικά των τελευταίων ημέρων, δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες γιατι ο χρόνος κλασσικά είναι περιορισμένος... Οι λαοί της ανατολής φαίνεται να μην μπορούν να χορέψουν όμορφα, στον βαθμό που με κάνει να νιώθω, οτι αν υπάρχει ενα μέρος στον κόσμος που θα μπορούσα -αν θελήσω- να μάθω να χορεύω, αυτό θα είναι εδώ και δεν θα προβληματίσω κανέναν. Μη πω κιόλας οτι πρέπει να είμαι πολύ επιδέξιος για τα κινέζικα δεδομένα. Φυσικά αστειεύομαι...
Τα κορίτσια που ανεβαίναν για επίδειξη "κουνήματος" δε ήταν τόσο ντροπαλά που μόλις τελείωναν, κρύβαν το πρόσωπο τους στον τοίχο!
Πολύ αστείος λαός οι Κορεάτες και μάλλον οχι μόνο.

Μετά το πάρτυ, το τμήμα μας είχε κλείσει τραπέζι σε Κορεάτικο εστιατόρειο και πήγαμε να φάμε. Δηλαδή να πιούμε...Γιατί ύστερα απο κάποια πιάτα, τα ποτά ερχόντουσαν μέχρι τις 12 το βράδυ. Σκεφτείτε οτι ξεκίνησε στις 4:30 το μεσημέρι και οι άνθρωποι αυτοί, εκείνη την ώρα είχαν το δείπνο τους! Ποίος είπε οτι οι λαοί αυτοί δεν πίνουν;

Typhoon

Σήμερα όλα δουλέψαν ρολόϊ. Δηλαδή τι, όλα, μόνο η τάξη μας. Σύμφωνα με φήμες ερχόταν τυφώνας στο Τσινγκντάο, αλλά προφανώς ποιός το ξέρει το Τσινγκντάο, όποτε και εμείς το μάθαμε καθυστερημένα. Ύστερα απο την χθεσινοβραδυνή ληστεία στον δίαδρομο του ορόφου μας, το πρωί ξημέρωσε βροχερό και ιδανικό σκηνικό για να μην πάμε για μάθημα. Όλα ήταν όμορφα. Ίσως στο blog να μην έδινα σημεία ζωής μιας και δεν θα είχα νέα, άλλα χαλάλι. Έτσι δεν είναι; Σε μια φάση αποφάσισα να χτυπήσω την πόρτα της Μόνα να επιβεβαιώσω οτι θα έχω παρέα στο ιντερνετ όσο μ---ίζομαι σπίτι.
Η Μόνα συνηθίζει να μην βιάζεται το πρωί. Όποτε χτυπάω την πόρτα της για να φύγουμε, πάντα περιμένω, σφυρίζω 3-4 μέτρα απο μια νεα αυτοσχέδια μελωδία και όταν ανοίγει ακόμα δεν είμαστε ακριβώς στην σήμειο αποχώρησης. Σήμερα όμως με περίμενε! Μόλις άνοιξε η πόρτα, απο μέσα ξεπετάχτυμε μια Μόνα με ενα αδιάβροχο μπουφάν έτοιμη για μάθημα.
Στο ίδιο καρέ εγώ κρατάω το δεξί χέρι στον αέρα -μιας και μόλις είχα χτυπήσει την πόρτα με αυτό- Το σαγόνι προς το πάτωμα, ενω φοράω ακόμα τις παντόφλες και φυσικά οχι μπουφάν.
"Πας μάθημα;"
"Φυσικά και παω! Έσυ μπορείς να μείνεις πίσω"
Αϊ αϊ! Εδω είναι το σημείο που λένε οτι περνάνε οι σκέψεις απο το μυαλό σου.
Μήπως παραείμαι φλώρος; Τι δηλαδή, επειδή έξω βρέχει καταρακτωδώς και δεν έχουμε ομπρέλες, δεν θα πάμε μάθημα; Οι Γερμανοί εκτός απο μπόλικη μπύρα, έχουν και μπόλικη βροχή.

Τελικά ετοιμάζω τα πράγματα μου, βάζω το πουγγί μου με το PDA μου μέσα σε μια σακκούλα απο ψωμί, κλείνω την Σαμσονάιτ τσάντα μου και ξαφνικά -πάντα σχεδον ξαφνικά- στέκομαι στην πόρτα του κτηρίου. Πάνω που είμαστε έτοιμοι να βουτήξουμε, μας αρπάζει απο τον ώμο η νοικοκυρά και μας δανίζει 2 ομπρέλες.

Η διαδρομή είναι μεγάλη, τα ποταμάκια δυνατά και η βροχή δυνατή. Το μάθημα αρχίζει με λίγους μαθητές και συγκεκριμένα άλλα τμήματα δεν έχουν κάν μάθημα. Η σημερινή βροχή με πότισε για τα καλά. Μέχρι και τα κωλομέρια μου θα μεγαλώσουν, αφού το νερό έφτασε εκει πάνω. Τελικά η Γερμανική πειθαρχία έσπασε και τελικά ύστερα απο μια ώρα μάθημα, βρεθήκαμε να γυρνάμε πίσω. Βγάλαμε τα βρεγμένα, κάτσαμε στο Ίντερνετ και θαυμάσαμε την προνοητικότητα των προγώνων μας να φτιάξουν καταλύματα με σκεπή.


Ερώτηση προς του μαθητάς: Ποιο ήταν το λάθος του Γερμανικού συστήματος;
Απάντηση: Οτι δουλεύει μόνο για την Γερμανική υποδομή και ουχι για την Ελληνική και αδελφικώς-αντιγράφουσα-Κινεζική μη-υποδομή. Προς τέρψη, βλέπετε τις φωτογραφίες...

Απίστευτο

Κι όμως αληθινό! Τώρα βγήκαμε εξω για να πάρουμε φαγητό και ανακαλύψαμε πως μας είχαν κλέψει τις ομπρέλες! Βγήκαμε στο μπαλκόνι, τις ψάχναμε στον κήπο, στους άλλους ορόφους. Πουθενά. Τελικά καθώς περπατούσαμε στα τυφλά μια φωνή φωνάζει "Φότιιιιιιι" απο ενα μπαλκόνι. Κοιτάζουμε πάνω, άλλα δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποίοι είναι. Μια κοπέλα και ενα αγόρι.
Προσπαθούμε να τους πούμε τι έγινε -η Μόνα δηλαδή- άλλα μας λείπει μια λέξη: Έκλεψα. Την στιγμή που πρέπει να πεις την λέξη, εμφανίζεται ο Τζουλιάν και μας συμπληρώνει "Τόου". Τα παιδία απο πάνω βγάζουν μια ομπρέλα και μας την πετάνε! Τι να πούμε εμείς; Την δεχόμαστε, πάμε για φαγητό και στον γυρισμό πάμε στο κτήριο να την αφήσουμε. Χμ, ποιο δωμάτιο; Απο τα παράθυρα είχα μετρήσει 4. Παράξενο. Είναι το δωμάτιο στο οποίο έμενα. Το διπλανό φαίνεται πιο πιθανό. Χτυπάμε την πόρτα είναι μια συμμαθήτρια μας. Χμ, δεν φαίνεται να ξέρει τίποτα. Τελικά χτυπάμε την πόρτα μου και -νομίζω- επιτέλους τα άτομα που μας δώσαν την ομπρέλα.
Τέλος βραδιάς.
Κάποιος μας έκλεψε τις ομπρέλες και μας δάνεισε μια ομπρέλα, μια κοπέλα που με φώναξε με το όνομα μου.
Τι κοπέλα όμως αυτήν, κανένας μας δεν την ήξερε!!!
Μήπως διαβάζει όλος ο κόσμος το blog μου;

Παρεπιπτόντως: Αυτο είναι το Μπλόγκ μιας φίλης κορεάτισας! Θα βρείτε εκεί και φωτογραφίες μου!
http://www.cyworld.com/ru_yarn
To blog ανοίγει σε ποπ-άπ!

Σιαμαίοι απο Μπλόνγκ

΄Σήμερα φάγαμε σε ένα μέρος που ήταν μια τρύπα σε ενα ΄τοίχο, είχε ενα ψηγείο, ένα ράφι και 4 τραπέζακια. Απ' εξώ μια γυναίκα έπερνε τα υλικά που επέλεγες εσύ απο τα ράφια και το ψυγείο και σε ενα ποδηλατο-τρολλεϊ-μπρίκι σου μαγείρευε στον δρόμο (δηλαδή "βρώμικα") την σούπα που της συνέθεσες.

Πιο μετά μεσα στην βροχή -γιατί τις ημέρες αυτές μας έχει εισάγει πλέον στην νεροποντιακή περίοδο- πήγαμε, μας βγάλαν μια φωτογραφία οι αστυνόμοι και μας είπαν να γυρίσουμε στα κελιά μας. Ε, εννοούσα δωμάτια.

Στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να βρείτε το Μπλόγκ της Μόνα το οποίο είναι στα φράνγκικα, άλλα οσοι μιλάτε Γερμανικά μπορείτε να δοκιμάσετε...


http://die-kleine-mo.blogspot.com

Οι υπόλοιποι αν θέλετε να δοκιμάσετε μπορείτε να χρησιμοποιείσετε την αστεία άλλα ευχάριστη μετάφραση του http://translate.google.com

και συγκεκριμένα στο http://64.233.179.104/translate_c?hl=en&langpair=de%7Cen&u=http://die-kleine-mo.blogspot.com/

Γλυκά στην Κίνα

Στην ερώτηση που μου έθεσε η αξιότιμη συνάδελφος μου ΜειΛι (που είναι στην Ελλάδα και έχει κινέζικο όνομα, ενώ εγώ είμαι στην Κίνα και δεν έχω) για τον αν όντως δεν τρώνε γλυκά στην Κίνα, η απάντηση είναι τρώνε.
Μέχρι και γαριδάκια έχουν.
Εκτός απο γαριδάκια, έχουν αυγά έκπληξη, καβουράκια και κοτο-ποδάκια. Τώρα τελευταία κάνουν προσπάθειες να δημιουργήσουν αγορά για σοκολάτες, γαλακτοκομικά, χυμούς κοκ, άλλα όλα αυτά είναι τόσο ψεύτικα που πραγματικά καλύτερα τα γαριδάκια τους!
Τις πρώτες μέρες περπατούσα με δυο Κινέζους και τους κέρασα τις τελευταίες 2 trident που είχα φέρει απο Ελλάδα.
"Wow！Έχουν γεύση που διαρκεί, όχι όπως οι Κινέζικες βλακείες!"

Newsflash

Τα νέα είναι τρομερά. Επιτέλους ανέβασα και το φωτο-υλικό.


Στα posts -τουλάχιστον σε κάποια απο αυτά- μπορείτε να δείτε συμπληρωματικό υλικό...


Το υλικό υπάρχει στο http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis
και εκτός απο έκτακτες καταχωρήσεις που μπαίνουν με όνομα ημερομηνίας Ετος-Μηνας-ημ/νια (πχ 070918 είναι 2007/09/18) θα υπάρχουν και μερικές στις οποίες θα προσθέτω.


Αυτές έκρινα πως μπορεί να είναι οι:
Chinglish: Εδω θα μπαίνουν όλα τα κουλά πράγματα που βλέπεις στην Κίνα και έχουν σχέση με "δυτικές παρανοήσεις"
Strange Stuff: Όλα αυτά τα παράξενα που εχουν δώσει στην Κίνα την φήμη της "άλλης άκρης του κόσμου"
Views of Qingdao: Διαφημίση στην Πόλη στην οποία μένω
Qingdao Lifestyle: Μια φωτογραφική περιήγηση στην ζωή εδω
Chinese Food: κινέζικο φαγητό όπως δεν το είδατε ποτε...
People: Οι άνθρωποι με τους οποίους ζω, οι συμμαθητές μου και διάφοροι άλλοι!
MyLife: Μάλλον οτι δεν μπαίνει αλλού. Υποθέτω πιο προσωπικό...

Επαναλαμβάνω οτι το υλικό σε αυτές θα προστίθεται. Υποθέτω που και πού θα υπενθυμίζω πως ανανεώθηκε το υλικό εκεί μέσα...Καλη μας όρεξη.

Πάστα

Χθες πήγαμε παραλία και κόντα στην παραλία μπήκαμε σε μια πανάκριβη καφετέρια. Απο έξω βρωμούσε Starbucks μαϊμού όμως εμείς μπήκαμε. Δεν κρατήθηκα και ύστερα απο τις άπειρες αποτυχείες να φάω κάνα δυτικού τύπου "πράγμα" πήρα μια πάστα. Υπολογίστε οτι εκεί ενας καφές κόστισε οσο 4 γεύματα στην εστία ή όσο να πας δυο φορές σε εστιατόριο και να παραγγείλεις τα κέρατα σου... 2ευρώ δηλαδή ο καφές. Τόσο είχε και η πάστα.

Σήμερα ο καιρός ήταν παρόμοιος το πρωί και η μέρα ξεκίνησε με σχέδια για παραλία λόγω του δυνατού ήλιου, όμως σύντομα όλα αλλάξαν, αφού τώρα βρέχει. Άσε που τώρα ακόμα και να σταματήσει η βροχή, βράχηκε το μαγιό μου που είχα για άπλωμα και η πετσέτα θαλάσσης μου -και δεν είναι οτι εχω πολλές πετσέτες-.

Oh my oh my! My first video

Περισσότερο δοκιμαστικά, σας στέλνω ενα βίντο που τράβηξα στο club Φίλινγκ. Σας έχω μιλήσει για αυτό (πάτωμα τραμπολίνο, σαν παιδική χαρά)

http://www.youtube.com/watch?v=6izsbr5HYAU

Julian's dream

Ο τζουλιάν πάντα ήθελε να μπορεί να διαβάζει εφημερίδα στα Κινέζικα. Ύστερα απο 8 χρόνια, δυστυχώς ακόμα δεν μπορεί. Μπορεί και πιανει το γενικό νόημα άλλα όχι τα πάντα. Ο Τζουλιάν, είναι Γάλλος. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μας αυτός μπορεί και συζητάει με Κινέζους. Όχι πάντα επιτυχώς, άλλα συχνά κάνει κουβέντα. Η χθεσινή μέρα ήταν -κλασσίκα- μέρα μαθήματος και μετά λόγο της ζέστης που ακόμα στο Τσίνγκταο επικρατεί πήγαμε σε παραλία ξανά για μπάνιο. Το βράδυ πεταχτήκαμε για λίγο απο το μπάρ του ξενοδοχείου Σανγκριλά που είχαμε βγεί και την πρώτη πρώτη φορά για μισή ωρίτσα και μετά πάλι τρέχοντας μερικώς για να προλάβουμε να μπούμε στο κτήριο μας χωρίς "προβλήματα" και απ' την άλλη για να διαβάσουμε τα υπόλοιπα και να πέσουμε για ύπνο.

Σήμερα είναι μεσημέρι ακόμα και μόλις γύρισα απο το μάθημα, είδα ενα επισόδιο Naruto και τώρα λέω να ξαπλώσω για λιγάκι...

Φυσικά δεν ξέχασα οτι πρέπει να αρχίσω να ανεβάζω και το επιπρόσθετο φωτογραφικό υλικό και μάλιστα, αυτή την στιγμή ψάχνω τρόπο για να ανεβάσω και τα Video στο youtube.
Παρεπιπτόντως στο μάθημα δεν εξεταστήκαμε στην περιγραφή του φίλου μας... Όμως εξεταστήκαμε σε άλλα πράγματα. Ξέρετε πως κάνουν μάθημα οι λαοί της ανατολής; Μάθημα παρα μάθημα έχουν να αποστηθίζουν εναν διάλογο του μαθήματος. Φυσικά εγώ είμαι 外国人 και δεν καταλαβαίνω μια!

Τελικά επιτέλους φτάσαμε στο "σήμερα"

Λόγω της καθυστέρησης του ιντερνετ βρέθηκα να πρέπει να γράψω αναδρομικά στο blog μου για τις πρώτες 20 μέρες. Πολλές καταχωρήσεις επαναλαμβάνονται με τον ένα τρόπο ή τον άλλο σε μια προσπάθεια να καλύψω αρκετά απ' οσα πέρασαν. Τώρα, φτάσαμε επιτέλους στο σήμερα, που είναι πραγματικά σήμερα. Στην φωτογραφία βλέπετε τις πανεμορφες πνευματικές μου παντόφλες.

Σήμερα το πρωί σηκώθηκα. Έτρεξα τουαλέτα για να αδιάσω το έντερο όπως κάνω κάθε πρωί και για έβδομη μέρα το έντερο μου έτρεχε -πως να το θέσω- "ρευστα. Οχι σκληρά, υγρά.

Ένδειξη; Τελικά το φαγητό με έχει πειράξει. Η νέα κουζίνα και τα νεα της μικρόβια όντως δεν δουλεύουν καλά με το παλιό καθεστώς. Ελπίζω τις επόμενες μέρες να καταφέρω να επαναφέρω την συγκρότηση στην εντερική οδό.

Αρκετά με την αηδία. Νιώθω παράξενα που τώρα θα γράφω για πράγματα "φρέσκα"!

Σήμερα πήγαμε παραλία μετά το μάθημα. Οι παραλίες εδώ είναι απίστευτα ρηχές και το κολύμπι είναι περισσότερο κοντά στο περίπατο... Όμως ήταν ωραία. Δυστυχώς σαν βλάκας που είμαι φόρεσα τα παπούτσια μου, τα οποία δεν ενδείκνυνται για παραλία και για κάμποση ώρα πάλευα με την άμμο για να φύγουν.
Α ναι. Ο καιρός. Ο καιρός είναι ακόμα καλοκαίρι. Σήμερα έκανε για πρώτη φορά λίγη ψύχρα το απόγευμα. Ψύχρα οχι κρύο.
Αύριο ξημερώνει αλλη μια μέρα με μάθημα.
Αϊ Αϊ...

Τέλος να πω οτι κάποια απο τις επόμενες μέρες θα αρχίσω να ανανεώνω το φωτογραφικό υλικό του ταξιδιού και στις υπάρχουσες καταχωρήσεις θα ενσωματώσω links που να οδηγούν στα Άλμπουμς φωτογραφιών. Τα albums αυτόνομα μπορείτε να τα βρείται στο http://picasaweb.google.com/fotis.kalafatis

Φαγητό

Το φαγητό στην Κίνα απ' την άλλη, είναι μια ωραία εμπειρία -που για την ώρα δεν είχε άσχημα αποτελέσματα- και μέχρι πριν 4-5 μέρες, με είχε πείσει για το οτι στην Κίνα, τα φαγητά δεν είναι αυτό που ονομάζουμε Κινέζικο στην Ελλάδα. Καμία σχέση. Ανάμεσα στα άλλα, συνηθίζουν να τρώνε το στομάχι του αρνιού,σχεδόν πάντα οταν τρώς κοτόπουλο βρίσκεις μέσα τα κόκκαλα, το πέτσα και ΤΑ ΠΟΔΙΑ της κότας χωρίς όμως τα νύχια. Τις τελευταίες όμως μέρες, βρέθηκα σε αληθινά εστιατόρεια και όχι συνοικιακά μαγειρία, ή "βρώμικο" και εκεί επιτέλους είδα δυτικό-Κινέζικο-φαγητό. Γλυκόξηνα, Καραμελωμένα κρέατα και μαγειρεμένοι ξηροί καρποί. Δυστυχώς στην Κίνα δεν μπορώ να πω οτι κάνω την καλύτερη διατροφή και όσο σκέφτομαι που είχα φτάσει πέρσι, να τρώω "κρέας στον ατμό" και τώρα πλέον να τρώω τα άπειρα λιπαρά και μέχρι και τα λαχανικά τηγανισμένα, θλίβομαι... Η δασκάλα των Κινέζικων μου στην Αθήνα, μου είχε πει οτι αν έχεις διαβήτη στην Κίνα, είσαι νεκρός.
Όντως, πολλά λαχανικά στην Κίνα που δεν χρειάζεται να ξέρεις τι είναι για να τα φάς. Πολλά λαχανικά και πολλά τα φρούτα. Και δεν είναι όπως στην Ευρώπη-έξω απο την Ελλάδα που είναι άνοστα. Το Καρπούζι της Κίνας, είναι καλό σαν το Ελληνικό. Το αχλαδόμηλο είναι φρούτο. Οι μπανάνες και τα Κίβι είναι μια χαρά και υπάρχουν τόσα τρελά φρούτα να δοκιμάσεις που μπορείς κάθε μέρα να ελπίζεις και σε ενα νέο αγαπημένο φρούτο! Όμως τα πορτοκάλια δεν φαίνονται πολύ καλή αγορά όπως και τα μήλα. Κρίμα.

Fake

Κίνα η χώρα της απομίμησης. Δεν είναι υπερβολή, δεν είναι ψέμα, είναι πραγματικότητα που δεν είναι ομως αυθεντική. Στην Κίνα, τα πάντα μέχρι το κόκκαλο είναι απομίμηση κάποιου άλλου πράγματος. Τα πάντα. 20 μέρες στην Κίνα και δεν έχω βρεί γάλα αληθινό. Οι περισσότεροι Κινέζοι δεν χρησιμοποιούν μπουκάλια, άλλα πίνουν γάλα, σούπες και φάρμακα κατευθείαν απο "ναύλον φακέλους". Κάνεις ενα άνοιγμα σε μια γωνιά και αρχίζει να βυζαίνεις όπως κάνεις στην στήθος της μητέρας μέχρι να βαραθείς το πρώτο γάλα. Σε δεύτερη σκέψη όμως, γιατί να μην το κάνεις; Θυμάμαι στα MacDonands και στα Goody's που συχνά συχνα (常常）έπαιρνα την κέτσαπ που περίσευε και την ρουφούσα. Δεν πίνεις κόκα κόλα έτσι, όμως νομίζω οτι όπου μπορείς να βάλεις καλαμάκι, μπορείς να βυζάξεις. Τις πρώτες μέρες το είχα βρεί εξαιρετικά ανόητο, όμως όπως φαίνεται στην χώρα αυτή, τίποτα δεν έχει μια λογική συνέπεια. Συνέπεια τουλάχιστον ως προς την δική μας λογική και αυτό που θεωρούμε έμεις, συνεπές. Στο πανεπιστημιακό εστιατόριο οπού συχνά συχνά (όπως λένε εδω) τρώνε οι Κινέζοι αν θές να πάρεις σπίτι την σούπα, το κρέας, τα λαχανικά ή οτιδήποτε στο βάζουν μεσα σε μια νάϋλον σακκουλίτσα. Το ίδιο συμβαίνει και στους πλανόδιους που φτιάχνουν σούπες στην άκρη του δρόμου. Πάντα με προβλημάτιζε πως στην συνέχεια τρώς μια σούπα απο μια σακκούλα, όπως με απασχολούσε και το ερώτημα κατα πόσον αυτή η σακκούλα δεν έχει τρύπες -ή δεν τρυπάει απο την ζέστη: Οι ψεύτικες σακκούλες είναι ευαίσθητες.Όντως αυτό λέγαμε. Όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτό το διάστημα με την Μόνα ψάχνουμε απεγνωσμένα το ιδανικό πρωινό. Είναι κοινής αποδοχής εδω στην Κίνα οτι δεν περιμένουμε να βρούμε τα δικά μας φαγητά και όλα, άλλα οτι όσο πιο γρήγορα συνηθίσουμε στα δικά τους μέτρα, τόσο το καλύτερο για μας. Όμως το πρωϊνό είναι δύσκολη ιστορία. Την μέρα-0, απο το αεροπλάνο ακόμα συνειδητοποίησα (με τον επώδυνο τρόπο) πόσο ανέτοιμος είμαι για να τρώω νούντλες ή κρέας για πρωινό. Χρειάζομαι το γάλα μου, τα Κορν φλέικς μου, ή τουλάχιστο κάτι ήπιο. Εξ ού και η όλη προσπάθεια να βρώ γάλα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Στην Κίνα δεν υπάρχουν και αληθινοί χυμοί. Το πιο κοντινό σε χυμό, όπως και στο γάλα, είναι νερό με λίγο χρώμα και λίγη γεύση χυμού ή γάλακτος. Απομιμήσεις. Και δεν σταματάνε εκεί.Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα αλλού. Δοκιμάσατε ποτέ γιαούρτι με γεύση καλαμπόκι; Δύσκολο να μην χρειαστεί αν βρεθείται εδω αφού το καλαμπόκι είναι η πλέον standard γεύση. Βέβαια υτό είναι ψέμα, όμως δεν είναι ψέμα οτι κάθε εταιρία έχει και γιαούρτι καλαμπόκι. Γιαούρτι; Μίλησε κανείς για γιαούρτι; Λάθος μου. Τεχνικά, το γιαούρτι για αυτούς είναι το γάλα για εμάς. Το παγωτό σπάνια περιέχει γάλα, αλλά συνήθως είναι γρανίτα με παράξενη γεύση. Δεν έχω τολμίσει ακόμα να δοκιμάσω το "τυπικό" παγωτό καλαμπόκι άλλα απο νοσηρή περιέργεια μια φορά πήραμε το παγωτό αρακά -που φαινόταν τόσο συνηθισμένο- και η εμπειρία ήταν τρομακτική: Πραγματική γεύση αρακά μπαρμπα-στάθης "απο την παραγωγή, κατευθείαν στην Κατάψυξη σας!". Ούτε γλυκαντικά, ούτε τίποτα. Παγωτό αρακάς.Απομιμήσεις. Τα γιαούρτια που λέτε, τα τελείως υγρά γιαούρτια που εδω τα ονομάζουμε γάλα, στην συσκευασία, έμοιαζαν με τα δικά μας. Έμοιαζαν τόσο πολύ, που οι παραγωγοί φρόντιζαν πάντα να σε προμηθεύουν μεσα στην συσκευασία ένα μικρό πλαστικό σπαστό κουταλάκι, πιστά στο ευρωπαϊκό πρώτυπο, παιδικού γιαουρτιού. Όμως το γάλα, δεν πίνεται με το κουταλάκι. Ειδικά τόσο ρηχό κουταλάκι!Να σας δώσω άλλο παράδειγμα. Η ολοκαίνουργια τηλεόραση στο δωμάτιο μου, έχει 500 εισόδους στα πλαϊνά της για να συνδέσεις ότι θές. Όμως πέρα απο την εμφάνιση, είναι απλά διακοσμητικές. Να σας δώσω και άλλο παράδειγμα. Σε μια απο τις περιπέτειες αναζήτηση πρωινού, βρεθήκαμε να αγοράζουμε μια μαρμελάδα φρούτο. Το βαζάκι, ήταν τέλειο. Η ετικέτα τέλεια και στην περίπτωση αυτή, ακόμα και η υφή/ρευστότητα ήταν τέλεια. Όμως η γεύση μάλλον για λόγους περιορισμένου budget η τεχνογνωσίας δεν είχε συμπεριληφθεί στην τελικό προϊόν! Μου έλεγε η Μόνα απο την Γερμανία ότι στο μηνιαίο περιοδικό της ADAC -οδική ασφάλεια- είχε crash τέστ, Μαϊμούδων Mercedes και BMW! Η εμφάνιση είναι ολόιδια, όμως απέτυχαν σε όλα μα όλα τα τέστ ασφάλειας. Η Μόνα λέει επίσης οτι είδε και κάμποσα αυτοκίνητα μαϊμούδες στους δρόμους εδώ, πράγμα το οποίο εγω δεν είχα την ευκαιρία να επαλθεύσω.Το τελευταίο παράδειγμα, είναι και το αγαπημένο μου και το συνέλαβα μόλις σήμερα το πρωί. Κάπου στις αρχές Οκτώβριου έχουν την εθνική εορτή τους και εδώ και μια εβδομάδα προετοιμάζονται πυρετωδώς! Όχι μόνο καθημερινά σπαταλάνε τόνους πυροτεχνήματα -η πιο μεγάλη διάρκεια που έζησα ήταν 8 ώρες συνεχόμενα σε 5 σημεία της πόλης- αλλά συγχρόνως κάνουν και τις προετοιμασίες για την παρέλαση τους. Εδω ο στρατός είναι υποχρεωτικός για αγόρια και κορίτσια και συνήθως οι Κινέζοι είναι τα χαράματα, το απόγευμα και το βράδυ στρατιώτες, ενώ το πρωί παρακολουθούν κανονικά τα μαθήματα τους. Για τον λόγο αυτό, μπορώ να πω οτι έχω το δικαίωμα να υποστηρίζω πως ζω μεσα σε ενα στρατόπεδο. Στις 6 το πρωί, η τρομπέτα σφυρίζει και μετά απο λίγο, στα 7μ απο το κρεβάτι μου, μέσα στο στάδιο οι Κινέζοι πατριώτες αρχίζουν τις στρατιωτικές ετοιμασίες. Ετοιμασίες; Ασταμάτητα, περπατούνε γύρω γύρω στο στάδιο με μια ανόητη απομίμηση-εμβατηρίου-μουσική απο πίσω και κάθε μισό λεπτό φωνάζουν πρώτα οι κοπέλες "Χέι, χάι, χό" και μετά απαντούνε οι άντρες "Χέι, χάι, χό". Ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα. Απ' την άλλη, η στρατιωτική πειθαρχία και εκπαίδευση δεν ήταν και πολύ διαφορετική πρίν αρχίσει η προετοιμασία για το καρναβάλι. Ε, συγγνώμη, την παρέλαση: Πέρα απο περπάτημα και προσοχή-ανάπαυση, το μόνο που άκουγες ήταν ασταμάτητα χειροκροτήματα προς τον ομαδάρχη. Στην Κίνα φαίνεται οτι ο στρατός είναι σαν μια μεγάλη κατασκήνωση. Ο τελάστιος στλατός της Κίνας, αν μη τι άλλο, σίγουρα μπορεί να δώσει ένα θέαμα ενός απόλυτα πειθαρχημένου στρατού και φυσικά μπορεί να ενθουσιάσει -μάλλον- με το μέγεθος του, όμως αυτό δεν είναι στρατός. Απλά είναι μια απομίμηση, που στις παρελάσεις, μοιάζει με στρατό. Τουλάχιστον όμως ένα τέτοιο ένθερμο κοινό θα μπορούσα να φέρει το χαμόγελο στο στόμα πολλών ηθοποιών.Η Κίνα είναι μια πολύ φτηνή χώρα και πραγματικά τα λεφτά σου αποκτούν διαφορετική αξία εδώ. Προχθες αγόρασα μια γραφίδα για το υπολογιστή για να γράφω κινέζικους χαρακτήρες στον φορητό. Μέτα απο 10λεπτά χρήσης, το τζάμι της, έσπασε! Μου κόστισε 10ευρώ εκεί που στην ευρώπη με 10ευρώ δεν παίρνεις τίποτα σχετικό με Η/Υ, όμως χάλασε αμέσως. Παρόμοια εμπειρία είχα και με τις πετσέτες. Φαίνεται οτι απο το πρώτο πλύσημο αρχίζουν και χάνουν κομμάτια τους σε μορφή ενοχλητικού χνουδιού το οποίο σου χαλάει το αισθητικό αποτέλεσμα του ντούς αν δεν την τινάξεις πρώτα, ενω απο την άλλη, αν την τινάξεις επιβαρύνεις την υγεία σου με εισπνοή μεγάλων σωματηδίων! Άλλο αξιοπερίεργο που ταιριάζει εδώ είναι οτι τα πλυντήρια τους, δεν έχουν επιλογή θερμοκρασίας γιατι πλένουν με παγωμένο νερό μόνο. Αναγκαστικά λοιπόν εδώ πρέπει να αγοράζεις ενα απο αυτά τα "απολυμαντικά" προϊόντα!

Intermission

Αυτός είναι ο φίλος μου ο Αλέξανδρος. Έπρεπε να παρουσιάσω εναν φίλο μου στο μάθημα και μιας και δεν είχα το λεξιλόγιο για να παρουσιάσω οτιδήποτε, είπα να παρουσιάσω τον Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος άλλωστε, δεν είναι "οτιδήποτε"!

Ακολουθεί το κείμενο στα μανδαρινικά:
我的朋友叫“亚历克斯”。他和我在希腊是校友！十年前他没有换了。他不是名人。
他不如我搞，可是他不高不矮，有胡子还有黑色的头发。他喜欢耐克的鞋。明年他想要去在格陵兰，当伐木工人。如果他不遂当伐木工人，他作大学的老师。。。

Αν τελικά είναι σώστο, που 99% δεν είναι γιατί οι μισές λέξεις απο κει μέσα είναι επιλεγμένες τύχαια απο λεξικό, τότε το νόημα θα είναι το εξής:
Ο φίλος μου λέγετε Αλέξανδρος. Δεν είναι διάσημος. Είμασταν μαζί στην Ελλάδα συμμαθητές. 10 χρόνια τώρα δεν έχει αλλάξει καθόλου. Είναι πιο κοντός μου, άλλα δεν είναι κοντός. Του χρόνου θέλει να γίνει ξηλοκόπος στην Greenland. Α δεν τα καταφέρει, θα γίνει καθηγητής πανεπιστημίου. Φυσικά το google translate που είναι ενα πολύ αστείο και όμορφο εργαλείο για να μεταφράζεις κινέζικα σε αγγλικά, λέει τα εξής:

My friend called "Alex." He and I are alumni in Greece! Ten years ago he had not changed. As I engage him, but he does not dwarf is not high, beard still black hair. He likes of Nike shoes. Next year he wants to in Greenland, woodcutters. If he fail when woodcutters, for his university teachers. .

Αύριο θα την παραδώσω ή θα την διαβάσω. Θα δούμε αν έχω δίκιο εγώ ή το Γούγλε.

Σαββατοκύριακο

Νυχτερινή έξοδος στην περιοχή εξόδου. Πολλά μαγαζιά στην ίδια βραδιά και γιατί οχι; Πουθενά δεν έχει είσοδο. Τα ποτά δεν είναι και τα καλύτερα, ενώ οι τιμές είναι υψηλές. Υψηλές σημαίνει 1/3 της αντίστοιχης Ελληνικής. Οι μετρημένοι στα δάχτυλα δυτικοί είναι πάντα στα ίδια μέρη.

Την Κυριακή βρεθήκαμε και σε ενα Κινέζικο Καραόκε μπαρ όπου επιδωθήκαμε σε σαγωνο-κρέμασμα. Κάτι μεταξύ διασκέδασης πολυτελείας και απαγορευμένου καρπού, το καραόκε μέρος στο οποίο πήγαμε θύμιζε ξενοδοχείο 5 αστέρων με άπειρα δωμάτια όπου πας και επιδίδεσαι σε φετιχιστικές απολαύσεις. Εχεμύθεια, εγγυημένη. Μόνο που εδώ, απλά μπορείς να ξελαρυγγιαστείς γιατί τα δωμάτια, είναι για να πας έσυ και η παρέα σου και να τραγουδίσετε, μεταξύ σας.

Παρένθεση οτι οι κορεάτες, φαίνονται απίστευτος λαος.

Φαγητό σε εστιατόριο

Αν φάς έξω και όχι παραέξω(στον δρόμο) το φαγητό θυμίζει ευρωπαϊκό κινέζικο. Γλυκόξυνα, παντού ξηροί καρποί και ωραία εμφάνιση. Οι τιμές είναι εξίσου ωραίες: Τι λέτε για "γεμίζω το τράπέζι με όλα τα τρελά πιάτα, είμαστε παρέα 10 ατόμων, στο τέλος φουσκώνουμε όλοι και μας κοστίζει σύνολο 100-150".Γιούαν. Δηλαδή, 10-15ευρώ τα 10 άτομα σε εστιατόριο. 1 ευρώ το άτομο...

Απίστευτο;

Επαγγελματικά γεύματα

Φυσικά η Κίνα δεν είναι μόνο διασκέδαση.
Μερικές φορές -αν οχι όλες- ολο και με κάποιον συμμαθητή σου θα βρεθείς να τρώς έξω. Το πρόβλημα είναι οτι όταν συμμετέχεις σε τέτοια πράγματα την επόμενη θα πρέπει να κάνεις εργασία στο τι έφαγες. Αντε τώρα να εξηγήσεις οτι εσύ απλά μασουλούσες οτι σου δίνανε...

Shopping Therapy

Τα ψώνια στο Τζαλιφού(Καρφούρ) είναι μοναδική εμπειρία. Ανάμεσα στις αγορές σου, μπορείς να χαρείς και όλα αυτά που δεν θα αγοράσεις, άλλα με την δύναμη του ευρώ σου, αν ήθελες θα μπορούσες -άλλα δεν θα το έκανες-.
Στην φωτογραφία η Μόνα -πάλι- με ενα σετ ηχείων με ξύλινο subwoofer που αγόρασε για μόλις 12ευρω. Δυστυχώς αν και το σύστημα εβγαζε σωστά τον ήχο δεν προσέξαμε οτι το ενα απο τα δυο ηχεία δεν δουλεύει. Βέβαια δουλεύει το ένα και ο woofer. Τυχερή η Μόνα. Εγώ αγόρασα μια γραφίδα για να γράφω κινέζικα στον υπολογιστή μου για 10ευρω και δούλεψε για 10 λεπτά(σχήμα λόγου το δούλεψε) μέχρι που έσπασε.
made in china.

Θέλεις να γίνουμε φίλοι;

Στην Κίνα σχεδόν κανείς δεν μιλάει αγγλικά.

Κι όμως οι περισσότεροι ξέρουν -σχετικά- αρκετές λέξεις που τις μαθαίνουν κατα πάσα πιθανότητα για τα τουρνουά Scrabble που -δεν- γίνονται. Δεν είναι σπάνιο να έρθει ενας κινέζος και να σου ζητήσει να γίνεται "φίλοι γλώσσας": Τον μαθαίνεις να μιλάει αγγλικά και αυτός εσένα κινέζικα... Για την ακρίβεια, αυτό είναι κάτι το επιθυμητό παντού.

Πάντως όπως λέει και η Μόνα, είναι αλήθεια εντυπωσιακό πως εδώ καταλαβαίνεις πως τα αγγλικά, είναι η lingua franca όλου του Κόσμου. Κορεάτες, Ιάπωνες, Ιταλοί, Γάλλοι, Αφρικανοί και Αρμένιοι, όλοι μιλάνε στα αγγλικά.

Το παιδί στην photo για παράδειγμα, θα ήθελε πραγματικά να γνωρίσει ανθρώπους για να ανταλλάξουν emails στα αγγλικά. Κυριώς γυναίκες. Σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε, στείλτε μου ενα μέιλ...

That is mona

Mona 是我的德国朋友！
Το ημερολόγιο μου θα δείτε οτι δεν έχει αυτο που ονομάζεται συνέπεια και συνέχεια γιατι είναι αποσπασματικό. Καθυστερημένα βέβαια, άλλα απο εδω η Μόνα. Η Μόνα έρχεται απο την μακρινή μακρινή Γερμανία, σπουδάζει Σινολογία και ξέρει να απλώνει τα ρούχα απο κάτω προς τα πάνω ώστε να μην κάνουν γραμμές σε άστοχα σημεία.

Την ημέρα αυτή βάλαμε την πρώτη μας μπουγάδα -στο νεο κτήριο- η οποία και πέτυχε μερικώς, αν εξαιρέσεις οτι ακόμα δεν ξέρουμε πως να χρησιμοποιούμε πράγματικα το πλυντήριο.

Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι οτι φαίνεται να μην λέει καθόλου να πλένεις πετσέτες με άλλα ρούχα μιας και οι Κινέζικης προελεύσης πετσέτες, πάσχουν απο το ίδιο σύνδρομο που πάσχουν οι χαρτοπετσέτες: Τρίβονται και διαλύονται πάνω στα άλλα ρούχα!

Απ' την άλλη, το κόστος για να αγοράσεις ένα απο αυτά τα ρολλά που αφαιρούνε το χνούδι απο τα ρούχα είναι΄περίπου 5ευρώ η ταινία που νομίζω οτι είναι ακριβό και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Συμπερασματικά έχω την εντύπωση οτι η όλη οικονομία της Κίνας βασίζεται ακριβώς πάνω σε αυτό: Όλα είναι φτηνά, αλλά τα σπασμένα τα βγάζουνε απο τις τιμές που έχουν τα ρολλά για το χνούδι...

Yam yam!

Άλλη μια μέρα εξερεύνησης στην Κίνα.

Το απόγευμα στην προσπάθεια μας να πάμε στα Carrefour λόγω λάθος λεοφορείου καταλήξαμε για άλλη μια φορά στο παλαιό κέντρο και την νυχτερινή αγόρα του. Σε ένα περίπτερο, κάτι το οποίο ευτυχώς υπάρχει και στην Κίνα, κάναμε επιτέλους το μεγάλο βήμα. Δοκιμάσαμε άλλο ενα παγωτό, αυτή την φορά ελπίζοντας σε μια ευχάριστη έκπληξη.
Δυστυχώς η τύχη δεν ευνοεί πάντα τους τολμηρούς και σύντομα συνειδητοποιήσαμε πως παρ' οτι οι κινέζοι, δεν έχουν ιδέα απο γαλακτοκομικά -ανάμεσα τους και παγωτά-, πραγματικά είναι ειδικοί στα οπωροκηπευτικά. Ή όπως γράφεται η λέξη.
Το παγωτό αρακάς, το οποίο φαινόταν να είναι απο τα βασικά "μοντελάκια" της παγωτοβιομηχανίας μονοπωλούσε παρέα με το παγωτό καλαμπόκι τα ψυγεία, όλων των εταιριών.
Αν ήθελα να κάνω ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση -λέγοντας ψέματα- θα έλεγα πως είδαμε και παγωτό ραπανάκι, κουνουπίδι και αστακό, όμως ευτυχώς για την ώρα δεν αντιμετωπίσαμε κάτι τέτοιο. Απλά καλαμπόκι και αρακά. Στην φωτογραφία βλέπετε ξεκάθαρα απο την συσκευασία μέχρι το ίδιο το παγωτό το ξεκάθαρο μήνυμα οτι αυτό το πράγμα δεν τρώγεται, όμως τα ιδεογράμματα πάνω του μας παραπλάνησαν αφού -με τις ανύπαρκτες γνώσεις μας- τα μεταφράσαμε ως "φάτε, είναι καλό."

Τελικά δεν ήταν. Η γεύση ήταν αρακάς. Φρικτός αρακάς. Τελικά μερικά πράγματα παρα είναι extreme.